Een dikke muur van domheid
Peter Breedveld
Negen dagen na de slachting van Theo van Gogh stond de moedige NRC-columnist Frits Abrahams al driftig tegen diens lijk te schoppen (Terug’, 11 november). Vorige week schreef Abrahams dat politici als Hilbrand Nawijn en Joost Eerdmans vurig hopen op een derde politieke moord in Nederland’ (Overname’, 26 januari).
Koortsachtig schilderde Abrahams daarna de vestiging van een dictatoriaat onder de Vlaamse xenofoob Filip Dewinter, de gleichschaltung van de pers die dan volgt (HP/De Tijd wordt het officiële regeringsorgaan) en de opsluiting van dissidente journalisten.
Marokkanen en Antillianen zullen uit zichzelf al het land uit zijn gevlucht, meent Abrahams. Zijn beschrijving van allochtonen die op bevel van Dewinter op de trein worden gezet en naar vernietigingskampen worden afgevoerd blijft ons dus bespaard.
Met vertegenwoordigers van politiekcorrect Nederland was al nooit een normale discussie te voeren, maar nu lijken mij de toppen der waanzin wel bereikt. De schrijver Geert Mak beweert op televisie dat de film Submission is te vergelijken met de antisemitische propaganda van Joseph Goebbels. De columnist Jacques van Doorn blaat al maanden achtereen over de islamfobie’ die ons land in zijn greep houdt en hoe die islamfobie eigenlijk niets meer is dan een soort gereïncarneerd antisemitisme.
Jacques van Doorn, die de terroristische aanslagen van Hamas heel oké vindt, die meent dat woorden dodelijker zijn dan kogels en dat flikkers ons straatbeeld verpesten, is uitschot. Maar hij heeft wel een podium in heel respectabele bladen en het is dankzij hysterici als hij dat in het buitenland de indruk is ontstaan dat in Nederland de pleuris is losgebroken en er elke nacht een nieuwe Kristallnacht plaatsvindt.
In Het Parool van 27 januari hekelen Loes de Fauwe en Arthur van Amerongen de manier waarop Arabieren in de media en in films worden afgebeeld. Haakneuzen in de Disney-film Aladdin, retorisch vragen De Fauwe en Van Amerongen zich af waar ze dat eerder hebben gezien. De manier waarop Arabieren in strips, films en populaire liedjes worden neergezet is er volgens De Fauwe en Van Amerongen de oorzaak van dat op dit moment vijfendertig procent van de Nederlanders volgens een NIPO-enquete afwijzend’ tegenover moslims staat.
Zou het echt door Disney komen, of hebben de verschrikkingen van het wereldwijde moslimterrorisme er misschien ook iets mee te maken? Die frisse onthoofdingsfilmpjes, die we regelmatig via televisie en internet voor onze kiezen krijgen, zouden die nou helemaal geen invloed hebben op onze houding tegenover de islam? Zou er echt geen relatie zijn tussen die afwijzende houding’ en ik noem maar een dwarsstraat- imams die preken dat Europeanen lager dan varkens zijn, of dat homoseksualiteit schadelijk is voor de samenleving?
Wat hebben we nog meer: oproepen om homo’s van het dak te gooien, de slachting van Theo van Gogh, de bedreiging van Rachid ben Ali, de politici die met de dood worden bedreigd. De Fauwe en Van Amerongen nemen zelfs niet eens in overweging dat dergelijke berichten te maken kunnen hebben met het negatieve islambeeld van veel Nederlanders. Volgens hen is het allemaal de schuld van de media. En van de slechte inborst waarmee de meeste autochtone Nederlanders (behalve De Fauwe en Van Amerongen zelf, natuurlijk) nou eenmaal van nature zijn behept.
Nederland lijdt aan collectieve paranoia, hoorde ik de Vlaming Marc Verstappen vorige week donderdag zeggen in het radioprogramma De Avonden. Complottheorieën waren tot voor kort voorbehouden aan thrillerschrijvers als Jef Geeraerts en Tomas Ross, maar nu leest Verstappen zulke complottheorieën in de serieuze pers’. Dat gaat dan over de Hofstadgroep en zo.
Holy Ravioli! Volgens Verstappen is de Hofstadgroep dus een verzinsel van hysterische politici en journalisten. Mohammed B, Jason W., Ismaël W., de doodsbedreigingen, allemaal ontsproten aan onze zieke breinen. Moslimdreiging? Wat nou moslimdreiging? Collectieve paranoia!
En verdomd, als tijdens het gesprek tussen Verstappen en interviewer Anton de Goede niet óók binnen de kortste keren de nazi’s komen aanzetten! Verstappen is organisator van het vorige week gehouden literaire festival Weerwoord, met op het programma onder andere een Avond van de Polemiek, waar Hugo Brandt Corstius aan meedeed. Daar was VVD-er Jozias van Aartsen ter sprake gekomen, die graag leider’ van zijn partijtje’ wilde worden. Andere VVD-ers hadden daar moeite mee dus Van Aartsen moest genoegen nemen met de titel aanvoerder’. Brandt Corstius, die guit, merkte op dat aanvoerder’ in het Duits wordt vertaald als führer’ en in het Italiaans als duce’. Hahaha! Ja, vond Verstappen, dat was weer scherp opgemerkt door die Brandt Corstius.
Nou! Onze vaderlandse intellectuelen zijn sowieso hartstikke scherp, de laatste tijd. Wat te denken van het inspirerende debat tijdens de Haagse Winternachten -ook een literair festival- zoals opgetekend in de NRC van 22 januari? Daarin werd gepleit voor een taboe op beelden van seks en dood’. Dominee Freek de Jonge vroeg zich daarop af of niet eerder het woord verdedigd moest worden’. Tegen zanger Frans Bauer, want die vindt De Jonge een schending van de heiligheid’. Boekenrover en vrouwenmishandelaar Michaël Zeeman is het daar roerend mee eens. “Bauer, dat is smadelijke godslastering”, riep Zeeman. Hahaha! Die Zeeman, dat is pas een moedige polemist.
Dat zijn dan onze intelligentsia. Terwijl onze kunstenaars op straat worden afgeslacht, nemen zij keihard stelling tegen Frans Bauer. Een dikke muur van domheid trekken ze op en geen gelegenheid laten ze voorbij gaan om critici van het islamofascisme in de hoek te zetten als nazi’s die op niets anders uit zijn dan de vernietiging van alle moslims. En vervolgens huilen ze dat de nuance zo zoek is.
Algemeen, 04.02.2005 @ 14:33
RSS