Home » Archief » Algiers (2)


[26.06.2010]

Algiers (2)

Louis Couperus

sor2
Illustratie: Joaquín Sorolla

Dat was nu de reis, waartegen ik, zieke man in Den Haag, een beetje had opgezien. Maar die reis was niets! Was ik op eenmaal gezond? Ik dorst het mij niet denken. Ik voelde niet die hevige pijnen. Ik was misschien niet heelemaal beter, maar ik vond naar Algiers te gaan niet moeilijker dan naar Amsterdam of Arnhem.

Een smal, primitief embarcadère, slecht verlicht. De reizigers staan met hun handbagage op elkaâr gepakt op het dek te wachten. Als de inspecteurs van de ‘Santé’ hun plicht hebben gedaan, stormen de Arabische blauwkielen de boot op. Rood-gefezd, donker-gebronsd, heimelijke gloed in de oogen. Gutturale keelklanken onder elkaâr, maar zuiver Fransch tegenover ons. Ik heb wel een boekje gekocht van 2 francs om in dertig lessen Arabiesch te leeren, maar spreek toch nog niet Arabiesch.

Pas op, dat ge door heimelijken oogengloed en verlokkelijke stem geen blauwkiel aanklampt, die niet een mouwband met een nummer heeft. Nummer 22 heeft mij gediend trouw en eerlijk en krachtig. Aan een riem, even trouw en eerlijk en krachtig als hij, snoerde hij vijf stuks kleine bagage, slingerde die zwierig de lucht in over zijn schouder, zoodat ik vreesde toiletbenoodigdheden, nachtgewaad etc. etc. te zullen zien wegdwarrelen door Algerië’s starrenhemel en heette mij hem te volgen naar de autobus van het Hôtel Continental. Ik gehoorzaamde glimlachend gelaten, en vol vertrouwen.

Wij tuften naar Mustapha-Supérieur, de villa-wijk der blanke stad, die nu in den blauwen nacht lag aangetinteld van duizende lichtjes, en op mijn balkon zag ik, dat ik zonder veel moeite Algiers had veroverd, o alleen maar als toerist – terwijl beneden in den palmentuin van het hôtel een paar geheel wit omhulde, wit omhuifde, gesluierde vrouwen uit een Arabiesche vertelling schenen weg gewandeld om even door mijn eigene werkelijkheid voor mijn turenden blik te verglijden.

Toen ik den volgenden morgen om zeven uur, in een ideale lucht – rijkelijk had het geregend dien nacht – ontbeet, mijn blikken weidend over Algiers’ witte, langs donkergroene heuvelen zich étageerende, heel hooge huizen, kreeg ik een rijk gevoel. Want mijn balkondeuren stonden open en het was werkelijk 8 November, een griezeldag bij u in het Noorden. Hier hing er iets in de atmosfeer, dat mij aan Indië liet denken. Daar sta je ook zoo vroeg op, herinnerde ik mij, en dronk je dadelijk koffie in de open, geurige lucht. En er steeg een aroom op van bloeiende mispelboomen.

Met zoo een rijk gevoel in je en om je, durf je zonder al te veel melancholie den nieuwen dag beginnen, dien Allâh je schenkt. Beschouw je dien dag als een lief cadeau van den Hemel, en flâneer je dien morgen Algiers door, zonder haast, zonder nog te denken aan Moskee en Muzeum, je alleen interesseerende in de schoonheid der Arabiesche typen die langzaam onder arkaden uitwandelen of verdwijnen in nog sombere portieken.

Gedrapeerd in dezelfde ongebleekte, zoomlooze, mollig blanke stoffen als waarin in de Bijbelsche Oudheid patriarchen en profeten zich hulden – met iedere beweging vallen de plooien van vooral vale en voddige burnous zoo mooi of zij niet anders vallen konden – heeft iedere figuur zijn eigene ommelijn, bezit elk dier statige, ernstige wezens – woekeraar, warmoezier, schoenlapper of bedelaar – zijn eigene voornaamheid van gelaatsuitdrukking en kleedij.

Deze menschen – wat zij ook zijn – zijn allen prinsen des levens, zij hebben allen een adel van kalmte en zenuwlooze berusting; zij hebben ook bijna allen de hooge melancholie, die melancholie van den Islâm, die alle gevoelige artistenzielen getroffen heeft, die Pierre Loti trof, die ook trof de zeer gevoelige Isabella Eberhardt, een schrijfster over wie ik u zeker nog wat zal vertellen.

Zij trof ook mij, zij trof mij reeds als kind, in Indië, zij trof mij later als toerist door Java: het is een melancholie, die vooral u treft, in menschen en dingen, in lucht en natuur en architectuur, als de Oriëntalische schemering valt binnen Moorsche bogen en over cactus-omgeven tuinen…

Dit is het vijfde deel van de avonturen van Louis Couperus (1863 – 1923) in Noord-Afrika, in 1921 in feuilletonvorm verschenen in de Haagsche Post, later gebundeld als ‘Met Louis Couperus in Afrika’. Lees ook deel 1, 2, 3 en 4.

Louis Couperus, 26.06.2010 @ 09:50

[Home]
 

1 Reactie

op 26 06 2010 at 12:02 schreef yuba:

“de Oriëntalische schemering valt binnen Moorsche bogen en over cactus-omgeven tuinen…”

en het eeuwige licht verdween.
had couperus maar over zijn toeristenstatus overheen gestapt om zijn beschrijvingen expliciet meer glans te kunnen geven door een diepgaande analyse!

Nieuwe reactie
Naam:
E-mail:
Homepage:
  Afbeelding invoegen
 

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekent geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN 2024

O Richard K., martelaar van de Afgehaakten

O Liever Wilders dan Yesilgöz

O Hoe Albert Heijn constant probeert ons te bestelen

O Kankerhomo

O Harde Por

O Zijn onze universiteiten antisemitische Hamasbolwerken?

O De meest gelezen stukken van 2023

O Willem Kraan zou met Scharwachter en Dibi hebben meegeprotesteerd

O Neem PVV-stemmers serieus!

O De verpletterende charme van de supertolerante Gidi Markuszower

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

 

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

 

(Advertentie)
 

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 

RSS RSS