Crème Crue
Hassnae Bouazza
Omdat we inmiddels vier keer uitstekend hebben gegeten bij het Rijswijkse Crème Crue van chefkok Patrick Kelder, is het nu dan toch echt hoog tijd voor een lofzang op dit fantastische restaurant. Patrick Kelder is een stoere robuuste jongeman zonder fratsen, met het talent om geweldige en onverwachte smaken te combineren. Crème Crue is nu ruim anderhalf jaar open en aanvankelijk vond ik de kaart helemaal niet zo aanlokkelijk. Ik had me niet meer kunnen vergissen.
Meteen bij het aperitief verwent Kelder je met de meest verrukkelijke amuses zoals macaron van inktvis met crème van curry. Tussen de gangen door blijven de amuses komen. Zo kregen we een bonbon van pompoen met sereh in een schuim van sinaasappel en kardemom. Alle smaken in evenwicht, zacht van smaak, zonder dat een van de ingrediënten overheerst. Oog- en tongstrelend. En dat zijn slechts twee van de vele amuses.
Amuses worden vaak ook wel mondvermaakjes genoemd, wat een letterlijke vertaling van het Franse amuses bouche is. Het zijn prachtig opgemaakte mini-gerechtjes die bij Crème Crue elkaar al gauw een extra gang in het menu vormen. Ik heb het al eens vaker gezegd: het zijn de amuses waar je de creativiteit en fantasie van de chefkok aan kunt aflezen.
Afgelopen zomer at ik bij Crème Crue een van de lekkerste bouillabaisses. ’s Zomers is Crème Crue sowieso een aanrader, vanwege de grote tuin waar je tot laat kunt eten. Nu het vroeg donker is, lonkt de ruime eetzaal met de ingetogen uitstraling. Iedere keer als we langslopen, willen we eigenlijk naar binnen. Maar dat zou al te zot worden.
Twee weken terug besloten we ons in te houden en het keurig bij een driegangen-menu te houden: voorgerecht, hoofdgerecht, toetje. Maar het voorgerecht was meteen al zo gekmakend lekker, dat ons voornemen het bescheiden te houden, meteen al bij de eerste happen verdween. Dat smaakte beslist naar veel meer: king crab met de lekkerst gemarineerde tonijn ooit en avocado en mango. Wat een verrukking. Vooral de tonijn was onvergetelijk zacht en wat zoetig van smaak door de soja.
Het tussengerecht werd grietfilet met langoustine. Griet is zo’n vis die ik normaal niet zo snel (eigenlijk helemaal niet) zou bestellen in een restaurant, maar bij Crème Crue werd die boterzacht en vol van smaak geserveerd. De krokante tempura van langoustine en saus van peterseliewortel vervolmaakte het geheel.
Het hoofdgerecht was voor mij heilbotfilet met coquilles, een uiterst zacht bloemkoolsausje en een saus van appelcider. Peter had op de karkas gebraden eend met topinamboer en jus van sinaasappel en Szechuanpeper. Alles perfect klaargemaakt, prachtig geserveerd en zeer subtiel van smaak.
Het dessert met verschillende bereidingen van blauwe bes was een verrukkelijke afsluiting: semifredo, lemoncurd, macaron en een soufflé van blauwe bes. Een overdaad aan zoet en toch heel erg licht op de maag zonder dat je vullingen uit je kiezen springen.
Normaliter komt Patrick Kelder aan het eind van de avond zijn gasten gedag zeggen, maar de laatste keer bleek hij vrij te zijn en opereerde zijn keukenbrigade dus geheel zelfstandig. Dan heb je je personeel goed opgeleid, als je al zo kort na de opening de zaak aan hen toe kan vertrouwen.
Patrick Kelder en zijn Crème Crue verdienen een ster. Deze maand gaan ze die krijgen. Wat mij betreft.
Hassnae Bouazza (حسناء بوعزة) schrijft voor Elle Eten, Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, Elle en de Arabische site van de Wereldomroep. Vorig jaar was ze te bewonderen in Vrouw & Paard, tegenwoordig is ze regelmatig te horen in Vrijdagmiddag Live. Binnenkort etaleert deze homo universalis haar indrukwekkende wetenschappelijke kennis in de zeventiende editie van de Wetenschapsquiz. Dat ze nog tijd heeft om in het geheim voorbereidingen te treffen voor de vestiging van het kalifaat in Nederland, mag een wonder heten. Volg haar op Twitter.
culinair, Hassnae Bouazza, 08.11.2010 @ 21:01
23 Reacties
op 08 11 2010 at 21:27 schreef Petrus de Rewa:
Dat klinkt lekker! Jammer dat ik 1200 kilometer uit de buurt ben…
op 08 11 2010 at 22:33 schreef Tjerk:
Jullie zouden voor de gein eens naar Topchef moeten kijken: elke dag 19.00 uur op RTL 5. Veel leuker dan Masterchef, dat gewoon een rukprogramma is. En op vrijdag een masterclass in een sterrenrestaurant.
op 08 11 2010 at 23:02 schreef hassnae:
Masterchef is tenenkrommend! Ik kan het gewoon niet aanzien.
Ik weet niet hoe het nu is, maar toen ik het zag, dachten ze dat ze toneelacteurtje aan het spelen waren: ingestudeerde teksten en wegkijkende blikken.
Zo pijnlijk gekunsteld en extreem aanstellerig: ‘ik ben teleurgesteld. [stilte] Maar ook heel gelukkig’. [stilte] Kijkend naar de grond, vooral niet naar de kandidaten, en met een geforceerde armzwaai. Brrrrr
op 08 11 2010 at 23:15 schreef Tjerk:
Ik weet het: Masterchef is ronduit kut. Maar wat ik zeg: het concurrerende programma Topchef is wel leuk.
op 08 11 2010 at 23:20 schreef hassnae:
O, dat heb ik weleens voorbij zien komen tijdens het zappen, zag die Kranenborg en zapte door. Hij had (heeft?) ook zo’n programma met amateurkoks die dan een gerecht moeten maken. Ik zal het eens kijken!
op 08 11 2010 at 23:21 schreef Tjerk:
En als ik toch tips aan het geven ben: het nieuwe seizoen van Dexter, de vriendelijke seriemoordenaar is begonnen. Elke avond 23.00 uur op Ned.3, en terugkijken kan nog een week bij de vpro.
op 09 11 2010 at 01:03 schreef rena:
dan heb ik ook nog een tip voor je @tjerk serie Breaking Bad net zo goed als Dexter.
Daarbij dan een glaasje rode wijn en stukjes parmezaan
op 09 11 2010 at 01:18 schreef Tjerk:
Hé, waarom ken ik die serie niet? Bedankt voor de tip.
op 09 11 2010 at 02:24 schreef G!:
“macaron van inktvis met crème van curry”
Ik word daar gewoon een beetje bang van… Misschien helpt het inderdaad als je een paar keer gewoon gaat, en proeft. Alleen woon ik niet echt op eetafstand.
Waarom zou ik eens naar Topchef moeten kijken? Niet dat ik niet van kookshows houd, integendeel, maar ik heb m’n TV het huis uitgegooid…
op 09 11 2010 at 03:15 schreef Tjerk:
Om te beginnen zit Topchef goed in elkaar.
– Je begint elke week met acht amateurkoks die je een beetje leert kennen qua persoonlijkheid. ’t Is een afval-race, dus spannend. En aan het einde van de week blijven er twee over voor de halve finale.
– Het programma is afwisselend. De kandidaten moeten namelijk tal van opdrachten uitvoeren in tal van formats. Alleen, in groepen, in een restaurant voor een gezelschap, voor een vakjury. Soms moeten ze experimenteren met gerechten, dan weer een gerecht exact namaken.
– Het programma brengt goed in beeld hoe moeilijk het is om een gerecht goed te maken. Er kan van alles misgaan, en dat zie je feilloos in beeld gebracht.
– De presentatie is leuk. Kranenborg speelt een beetje de vileine kok en Jaspers de botte dikzak; maar ze weten waar ze het over hebben, en geven gericht kritiek. Hun persoonlijkheid komt ook in het spel. Soms hebben ze favorieten (waar ze dan weer in teleurgesteld raken); soms helpen ze de underdog.
– De montage is goed en afwisselend. Beetje uitleg van gerechten; je ziet de keuzes die kandidaten maken; groepsdynamiek; waar het misgaat; wat daarvan het resultaat is; persoonlijke bespiegelingen; spanning bij de cijfertoekenning. En dat alles in lekker tempo.
En als je dan van lekker eten houdt… Donderdag moeten de kandidaten voor tientallen gasten van de straat koken in een restaurant. Er worden peentjes gezweten; en vrijdag in een toprestaurant. Dan zie je wel wat haute cuisine voorbij komen… van de meesterkok. Je krijgt ook wat inzicht in waar die meesterkoks allemaal op letten. Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar dat is het niet. Het zijn kunstwerkjes en aan alles is gedacht.
op 09 11 2010 at 10:34 schreef Daphne:
Heb de Nederlandse Masterchef na paar minuten opgegeven. Is soort Big Brother in de keuken, terwijl het toch om het ETEN zou moeten gaan.
Britse origineel is oneindig veel prettiger, omdat de beide juryleden zo enthousiast zijn over eten, en dat op een normale manier kunnen overbrengen. Zonder jargon ook.
Topchef is op zich wel aardig bedacht, alleen zijn de beide chefs zo vervelend. Zo chagrijnig en pedant. Is ook niet fijn om naar te kijken. Kranenborg snauwt alleen maar, en die andere chef is ook niet sympathiek. Bovendien maken zij alles nodeloos ingewikkeld door hun ondoordringbare jargon. Ik wil best geloven dat koken op niveau echt een vak is, maar je kunt alles ook zo formuleren dat de kijker thuis denkt: hier ga ik eens op letten, dit ga ik ook eens proberen.
op 09 11 2010 at 11:57 schreef yurp:
@Tjerk
Topchef gaat tenminste nog over het eten en het bereiden ervan. Masterchef (waarvan de Engelse versie compleet briljant is vooral de Professional versie met Michel Roux) gaat helemaal nergens over, een Idols in een nieuw jasje. Hoe ze dat format zo hebben kunnen verneuken is mij een compleet raadsel.
op 09 11 2010 at 11:58 schreef yurp:
Ow, voor ik het vergeet: weer een prachtige recensie Hassnae! Ik ga er binnenkort maar eens langs voor een diner. Zo te horen zijn ze het waard.
op 09 11 2010 at 12:00 schreef yurp:
@Daphne
Ik was al een fan van Michel Roux’s eten maar na Masterchef the Professional edition ben ik ook een fan van de persoon. Zo betrokken, vriendelijk, enthousiast en bevlogen. Ongelofelijk wat een sympathieke man!
op 09 11 2010 at 12:32 schreef Benech:
Ben het met Tjerk’s analyse over Topchef vs. Masterchef eens. Topchef kijk ik bijna altijd, ben lichtelijk verslaafd eraan geraakt. Hoewel ik Robbert Kranenborg bij Over de Kook een waardeloze bal vond, kan ik het hier prima luchten.
Leuk duo ook met Julius Jaspers. Robert Kranenborg is wat directer en Amsterdamser terwijl Julius Jaspers wat subtieler en Bourgondischer op mij over komt. Hij heeft wat weg van Tjerk maar dan die wel kan koken.
op 09 11 2010 at 12:40 schreef Benech:
Oh ja, Creme Crue, volgens mij rijd ik daar dagelijks langs dus ik zal daar wel een keertje mijn neus laten zien, review is weer eens om van te smullen.
op 09 11 2010 at 14:18 schreef babs:
Ik ga er zeker eens eten en zal, als ik het lekker vind, Hassnae’s naam noemen als de tipgever.
op 09 11 2010 at 16:55 schreef Ellen ten Bruggencate:
So you had a fingerlicking good time.
op 09 11 2010 at 20:25 schreef hassnae:
Dat was het zeker, Ellen!
Zeg, babs, ben je in het land?
Yurp, je woont toch in Utrecht? Dan kan ik je Solo in Gorinchem ook zeer, zeer aanbevelen. Eén ster, Frans met heerlijk Marokkaanse invloeden, en vice versa, en een schat van een kok.
op 09 11 2010 at 22:34 schreef Ellen ten Bruggencate:
Oh, en komende week volg ik Peter’s tip op: Tampat Senang. Verheug ik mij op.
op 10 11 2010 at 10:00 schreef babs:
Nee, pas ergens in maart weer. Misschien.
op 10 11 2010 at 14:50 schreef hassnae:
De sfeer bij Tampat Senang is geweldig, Ellen.
Oke, Babs. Zijn er in ieder geval fijne restaurants om dan te bezoeken.
op 10 11 2010 at 20:43 schreef Geertjan:
Het lijkt mij met H in een restaurant genieten geblazen.
RSS