Home » Archief » Culinaire befporno


[31.03.2012]

Culinaire befporno

Peter Breedveld

Hassnae en ik hebben inmiddels al aardig wat gerenommeerde restaurants aangedaan. Al heel lang stond het Spaanse restaurant El Celler de Can Roca op ons verlanglijstje. Kenners zijn het erover eens dat het één van de beste restaurants ter wereld is. De desserts (het toetje is voor mij het belangrijkste deel van de maaltijd) zijn er legendarisch, één dessert in het bijzonder, dat ‘Het doelpunt van Lionel Messi’ heet en dat de bedoeling heeft met behulp van geuren en smaken en een iPod de emoties op te roepen die voetbalgod Messi heeft als hij een doelpunt scoort.

Klinkt als het werk van ietwat excentriek genie, nietwaar? Dat is Jordi Roca, de man die zich bij El Celler de Can Roca met de toetjes bezighoudt. Zijn broer Joan neemt het hartige gedeelte van de keuken voor zijn rekening en een andere broer, Josep, doet de wijnen.

Speciaal voor de kook- en wijnkunsten van dit drietal zijn we naar Barcelona gevlogen en vandaar, met een huurauto, naar Girona gereden. We werden gastvrij ontvangen door Joan, door de keuken geleid, Joan nam de tijd voor een interview en we zijn vreselijk verwend, want Frontaal Naakt is zelfs in Catalonië bekend. Nee, grapje, Hassnae was er namens het blad Elle. Ik heb nog gevraagd, maar Frontaal Naakt zei de Roca’s helemaal niets.

Ik heb al eens geschreven dat de beste restaurants hun gerechten tegenwoordig maken alsof het bonbons en gebakjes zijn. De sterrenchefs van vandaag zijn patissiers die met hartige ingrediënten werken.

Maar de gebroeders Roca gaan veel verder dan dat. Ze proberen al je zintuigen tegelijk te prikkelen, hun eten is een soort theater. Of niks ‘soort’, het ís theater, met de eter als hoofdpersoon, nibbling and feasting his hour upon the stage.

Het begint meteen bij de amuses, geserveerd op een boomstronk – vijf amuses, elk voorstellende een land (Marokko was mijn favoriet) – of aan een olijfboom. Ja, lieve lezers, we moesten onze gecaramelliseerde olijven van een échte olijfboom plukken. Je smaakpapillen worden verwend met smaakcombinaties waarvan je meteen zou zeggen dat ze contrasteren, maar die bij de Roca’s in perfecte harmonie zijn met elkaar. Mossel met mango, bijvoorbeeld, of oester met een vrucht, ik weet niet meer welke, vraag maar aan Hassnae, die onthoudt dat allemaal. Op de foto hieronder is één van mijn absolute favorieten te zien, een rij zeevruchten met allerlei zoete, frisse smaken er omheen:

Ik zou aantekeningen moeten maken tijdens het eten, maar dat doe ik nooit omdat ik te druk ben met in vervoering raken, me te verbazen. Het is geweldig als je op je 43e (nog een week lang ben ik 43) totaal nieuwe dingen ervaart omdat een kok zo inventief is, zo creatief, dat hij eten weet te verzinnen dat in de duizenden jaren daarvoor nog nooit eerder door iemand is verzonnen. En met volledig respect voor de oorspronkelijke smaken, voor de natuur der dingen. Want de Roca’s hebben het moleculaire koken in hun keuken geïntegreerd – waar ik niet echt een grote fan van ben -, dat betekent niet dat ze alles afbreken en opnieuw opbouwen. Hun eten is zeer down to earth, zéér naturalistisch – in a way.

Hieronder is de boom met de vijf landen, doet denken aan een levensboom uit de Noorse mythologie of zoiets:

De voorgerechten werden met elke gang steviger van smaak en werkten toe naar het hoofdgerecht, iets met duivenlever en allerlei zware smaken. Prachtig om te zien, zéér donker, zeer intens, maar ik moet eerlijk zijn: dit is niks voor mij. Ik ben geen bloedworsten/aardnoten/stierenballen-kind of guy. Ik hou van lichte gerechten, het liefst heb ik vis en zeevruchten. Deze Noorse kreeft was een andere favoriet:

Daarmee wil ik niets afdoen aan de knappe manier waarop het hoofdgerecht in elkaar stak. Hier zit alles in, de hele Spaanse cultuur, de bloedige geschiedenis, de harde, door de zon verschroeide Catalaanse aarde. De meedogenloosheid van Spanje, want Spanje is niet voor mietjes, voor dichtende Romeo’s in hun zijden maillots. Spanje is bloed en leer en taaie vrouwen.

Nou, en dat zat dus allemaal in dat gerecht met die duivenlever:

Een meeslepend epos, dat gerecht. De bevrijding kwam in de vorm van een smiley, als een komische noot. Serieus, we kregen een vrolijke smiley met frisse citrussmaken als pre-dessert. Om de tongen weer los te maken, zeg maar:

En dat was het lekkermakertje voor het culinaire orgasme van die avond: een bal van suikerglas, gevuld met een lichte mousse met zalige florale smaken, zó lekker, zo heerlijk zacht en vol van smaak. Godver, op zulke momenten ga je je toch afvragen of er misschien niet toch een god bestaat. Iemand die de mens de gave heeft geschonken om zó te genieten. Zintuigen om op zo’n manier te worden gestreeld. Die god is er natuurlijk, en hij heet Jordi Roca. Trek je spaarrekening leeg en reis naar Girona. Je krijgt er geen spijt van.

Hier nog de friandises, op een steen geserveerd vanaf een ouderwetse snoepkar:

O ja, dit alles werd steeds begeleid door de lekkerste wijnen, meestal mineralig en met een florale neus. Daar houden ze in Spanje erg van, en ik ook. Complimenten voor de sommelier, maar de échte geniale sommelier troffen we in het restaurant ABaC, ons aangeraden door Joan Roca, in een rijke wijk van Barcelona, waar we luxueus hebben zitten lunchen terwijl een paar straten verderop de stad in brand gestoken werd. Terwijl de gemiddelde Spanjaard blij moet zijn als hij zijn kinderen met een gevulde maag naar school kan sturen.

ABaC, van nieuwkomer Jordi Cruz (elke derde Spanjaard van rond de dertig heet Jordi – ik heb begrepen omdat de zoon van Johan Cruijff zo heet) is volgens de website een ‘regalo para sus sentidos‘, een cadeautje voor je zintuigen. Nou ja, eigenlijk zeggen ze dat over de spa van ABaC, dat ook een hotel is, maar het geldt zonder meer voor het restaurant.

We zaten er bijna alleen, met een paar tafels verderop een zeer onsympathiek Vlaams stel. Weigerde terug te groeten of zelfs maar te laten merken dat het van onze aanwezigheid op de hoogte was. Is toch raar, als je als enige twee stellen in een verder leeg restaurant zit. Maar goed.

Af en toe had ik tijdens het eten momenten dat ik dacht: dit is nog béter dan de Roca’s. Het wijnarrangement was in elk geval excentrieker. Ik kreeg zelfs bier bij een gerecht. De sommelier liet me eerst raden wat het was, ik raadde een beendroge sherry. Maar het was dus bier.

Hieronder een paar foto’s, voor een indruk:

Mensen, het was verrukkelijk allemaal. Jammer dat het alweer voorbij is. We hebben ook nog gegeten in het sterrenrestaurant van Mey Hofmann, volgens Rik Zaal één van de beste restaurants van Barcelona, maar dat was echt kut met peren. Ik zag dat meteen al aan het interieur, van dat donkere fineerhout uit de jaren zeventig. Meestal weet ik, als ik een restaurant binnenloop, al of ik er lekker ga eten. Ook hier wist ik het meteen, maar ik ben niet assertief genoeg om, als we al een drankje en de kaart gekregen hebben, de rekening te vragen en weg te lopen.

En het was nog duur ook. De pijn werd enigszins verzacht door het toetje, dat was dan weer spectaculair. Ik had een soort bonbon waar de toffee uitdroop toen ik er mijn lepel inzette. Het was pure geile befporno. Er stond een ‘plastic’ zakje met gesuikerde hazelnoten naast, dat zakje kon je eten. Wat een contrast met het uiterst banale voor- en hoofdgerecht, want dat kan ik zelf echt beter.

De dag daarvoor, in Girona, hadden we een heerlijke driegangenlunch met wijn, voor 33 euro. Met z’n tweeën. Ik heb geschaterd toen we de rekening kregen. Als u in Girona bent, en dat is een geweldige stad, dan is dat restaurant zeer de moeite waard. Hieronder, in de reactieruimte, moet u Hassnae maar vragen hoe het heette (het is Divinum).

In Barcelona hebben we nog twee tapasbars gedaan. Eén daarvan is geweldig, met originele gerechtjes als tonijnravioli met gember en hazelnoten en wat Spanjaarden altijd met aardappels doen, vind ik ook verbazend, iedere keer weer. De gebakjes zijn fantastisch. Het heet Bubó en is te vinden op het plein voor de Santa María del Mar. Prachtige kerk is dat.

Verderop was een tapasbar die werd aangeraden door de Lonely Planet. Ze hadden geen tapaskaart, we kregen gewoon vier visgerechten. Onder andere een hele zeetong, wat veel te veel was, en een bord vol gefrituurde sprot met ei er doorheen. Enorm boers. Na afloop een gepeperde rekening. Dat dus nooit meer.

culinair, Peter Breedveld, restaurants, 31.03.2012 @ 11:11

[Home]
 

24 Reacties

op 31 03 2012 at 11:23 schreef MarkHagers:

Klinkt allemaal geweldig lekker, maar hebben jullie nog iets anders gedaan behalve eten (en uitbuiken)?

op 31 03 2012 at 11:42 schreef matxil:

Zo´n verfijnde smaak, daar kan ik niet aan tippen. Het enige restaurant wat ik ken in Barcelona wat hier een beetje bij in de buurt komt is “La Panxa del Bisbe” . Ik vond dat zelf erg bijzonder, maar of het het ook haalt bij de hier beschreven restaurants kan ik niet beoordelen.
De naam Jordi is overigens de Catalaanse versie van Jorge. Gedurende Franco was die naam verboden en dat Cruyff zijn zoon zo noemde (nog in Franco’s tijd) werd door Catalanen toentertijd zeer gewaardeerd. Catalanen die toen geboren werden, werden ingeschreven onder de naam Jorge maar heetten thuis dus Jordi. Het is, net als bijv. Xavi, Jaume en Josep, een zeer populaire Catalaanse naam.

op 31 03 2012 at 11:54 schreef Coos van Leeuwen:

Dit is inderdaad porno! Het kwijl drupt op mijn trui.

op 31 03 2012 at 11:55 schreef sabaroth:

Goed zo Mark, al die honderden stukjes over reataurants en lekker eten achter elkaar worden stomvervelend he?
Vind ik ook.

op 31 03 2012 at 13:53 schreef Nico:

Bij dit soort artikelen hoort eigenlijk een waarschuwing te staan, hoe moet je de dag doorkomen het als je niet in de gelegenheid bent om meteen naar Girona af te reizen?

op 31 03 2012 at 14:00 schreef rena:

Jemig, wat een prachtig verslag weer! Een zeer welkome afwisseling op alle noodzakelijk maar zware onderwerpen.
Het zijn inderdaad ware kunstwerkjes. Die op de stenen, lijken wel een fantasie landschap.

op 31 03 2012 at 14:43 schreef marcodB:

Klasse! Klasse ! Klasse!!! Echt geweldig, Peter.

op 31 03 2012 at 15:42 schreef MNb:

Inderdaad geweldig geschreven.
Ik wou dat ik zo kon schrijven over de heerlijke p’tjel met pindasambal die ik net achter de kiezen heb.

op 31 03 2012 at 16:44 schreef Leo Schmit:

Ik vind het allemaal heel mooi, al zal ik mij er niet aan wagen, al die liflafjes.

Stel nou dat ik gewoon hongerig ben in Barcelona, ik heb net gefietst, of geklommen, half Barcelona afgelopen, of drie dagen niets gegeten, kan ik dan ook terecht bij El Celler de Can Roca in Tirona?

Je noemt het hartige deel van de maaltijd wel even in je lofrede, maar je vertelt niet wat je daar nou eigenlijk hebt gegeten, voordat je aan de toetjes begon.

Als ik het resultaat zo bekijk, eet ik eerste thuis wat voordat ik mij naar El Celler in Tirona spoed.

op 31 03 2012 at 17:16 schreef GJ. Deuz:

Wina Born is er niks bij, genietend leven hebben jullie. Maakt me blij en jaloers.

op 31 03 2012 at 17:38 schreef dewanand:

zag er wel lekker uit maar ik vraag mij toch af met welk recht wij mensen elk jaar ruim 300 miljard dieren afslachten om ze op te eten. Wordt het geen tijd dat wij beschaafde mensen ook gewoon biefstukjes van onze medemensen gaan opvreten?

Nederland kan het goede voorbeeld geven door dode Hollanders te verwerken tot honden en kattenvoer. EN Hollanders met meer vlees kunnen ingeblikt worden om het te schenken aan Afrikaanse kannibalen die honger lijden.

Lekker is volgens mij uitgenaaid meisjesvlees in een marinade met massala en peper. EN die uitgenaaide vagina kan je lekker op de barbecue bruinbakken en met vork en mes opeten, met een vers pittig salsa sausje. Toch mooi idee eerst zo een kut uitnaaien en het dan echt opeten als het gestorven is?

dewanand

op 01 04 2012 at 08:19 schreef Frollo:

Baal je nou niet ontzettend dat je de nationale pannenkoekendag hebt gemist?

op 01 04 2012 at 08:39 schreef Turiddu:

Ik moet jullie comp0limeteren dat jullie nog hebben weten te onderscheiden wat n u precies als voedsel was bedoeld in al die waanzinnige borden. Ik ben ook wel een lekkerbek, maar na het zien van deze foto’s denk ik toch: had ik maar een lekker bord warm eten.

op 01 04 2012 at 10:57 schreef gronk:

Ziet er allemaal ontzettend mooi (en lekker) uit. Maar ik vraag me wel af of jullie na afloop verzadigd waren, of dat je daarvoor toch naar de spaanse febo toe moesten.

op 01 04 2012 at 11:35 schreef SaintJoris:

Bofkont, gaat reserveringen maken! Is naam 33 euro restaurant al bekend

op 01 04 2012 at 12:26 schreef Peter:

SaintJoris, het gaat om restaurant Divinum.

op 01 04 2012 at 12:57 schreef jackknowsbest:

de mona fabriek maakt toetjes, Jordi Roca creeërt desserts.

op 01 04 2012 at 16:08 schreef seije:

Sowieso niks lekkerder dan sprotjes, maar:
“…en een bord vol gefrituurde sprot met ei er doorheen. Enorm boers.”
Klinkt echt hemels, enig idee hoe het gerecht heet, kwa recept opzoeken?

op 01 04 2012 at 16:33 schreef Peter:

Dat recept hoef ik niet op te zoeken. Het is een heel bekend Spaans gerecht, geen idee hoe het heet, maar ik zal er niet ver naast zitten als ik ‘pesce fritto’ zeg. Je neemt de sprot, haalt ze door beslag, gooit ze in de frituur en vandaar in een schaal. Dan prak je er een zachtgekookt ei doorheen.

Eet smakelijk!

op 01 04 2012 at 16:53 schreef seije:

Super! Klinkt echt geniaal, morgen proberen, dank je!

op 01 04 2012 at 16:57 schreef Peter:

Ik bedoel natuurlijk ‘pescado frito’. ‘Pesce fritto’ is Italiaans.

op 02 04 2012 at 16:08 schreef yurp:

Wow Peter, wat een heerlijkheden allemaal. Hoeveel voorgerechten kregen jullie bij El Celler? Als je schrijft: “De voorgerechten werden met elke gang steviger van smaak” waren dat er blijkbaar een aantal?

op 05 04 2012 at 14:58 schreef seije:

Het was verrukkeluk Peter!
Helaas was er geen sprot dus zelf maar sardines gefileert, maar damn, wat een smaakvol gerechtje!

op 08 04 2012 at 14:10 schreef You On A Gin:

Dit is gewoon kunst. Het enige waar ik niet enthousiast van word is de eerste foto. Van die snotrochelsaus.

Nieuwe reactie
Naam:
E-mail:
Homepage:
  Afbeelding invoegen
 

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekent geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN 2024

O Richard K., martelaar van de Afgehaakten

O Liever Wilders dan Yesilgöz

O Hoe Albert Heijn constant probeert ons te bestelen

O Kankerhomo

O Harde Por

O Zijn onze universiteiten antisemitische Hamasbolwerken?

O De meest gelezen stukken van 2023

O Willem Kraan zou met Scharwachter en Dibi hebben meegeprotesteerd

O Neem PVV-stemmers serieus!

O De verpletterende charme van de supertolerante Gidi Markuszower

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

 

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

 

(Advertentie)
 

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 

RSS RSS