In het echt zijn ze heel aardig
Hassnae Bouazza
Illustratie: Takato Yamamoto
‘Maar in het echt zijn ze heel aardig’. Iedere keer als ik die zin uitgesproken hoor, krijg ik uitslag. Het slaat namelijk altijd op mensen die zich online misdragen maar te laf zijn om voor hun weerzinwekkendheid uit te komen. Als je hen dan in het wild ontmoet, blijken ze timide, het allemaal niet zo te bedoelen en ‘ach het is maar internet’ en meer van dat soort onzin.
Maar daar doe ik dus niet aan. Ik maak geen onderscheid tussen het echte en het online leven. Wie zich online als een schoft tegen me gedraagt, hoeft in het dagelijkse leven geen hand van me te verwachten.
Virtuele mombakkes
Welke malloot heeft dat eigenlijk bedacht, dat het heus niks voorstelt als je online belasterd wordt, bedreigd, aangevallen door schuimbekkende meutes opgehitst door laffe types die schuilen achter hun virtuele mombakkes? Want het is niet erg als er allerlei troep over je voor eeuwig op internet staat? ‘Het is maar internet’?
De gretigheid waarmee bepaalde types op anderen inhakken en hele theorieën rondpompen over de ‘gevaarlijke ander’ is verbluffend. Online monsters zijn het, mensen die (vaak, maar zeker niet altijd), verscholen achter anonieme maskers, op maximale schade mikken terwijl zij veilig blijven. Als je hen betrapt, gaan ze huilen dat hun account gehackt was, beweren ze spijt te hebben dat ze zich lieten meeslepen, verdedigen ze zich met ‘jij bent ook geen lieverdje’, of ‘ach het is maar internet’. Of ze wissen snel de gewraakte tekst.
Uit-de-pas-lopers
Het is niet waar dat internet andere regels kent dan het echte leven. Virtueel of niet, het is net zo ordinair en schadelijk als het vroegere dorpsplein waar roddels over de tong gingen en uit-de-pas-lopers werden buitengesloten.
Dus nee, als je niet in staat bent om online je primitieve, destructieve en hatelijke geldingsdrang te beteugelen, ben je af. Ik ga daar niet het gesprek mee aan. Ik schud geen handen en ga ook zeker niet uitzoeken waarom zij zo reageren.
Dat soort korte-rokjes-argumenten laat ik over aan de apologeten, want ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen waarom online wangedrag minder erg zou zijn.
Eerder gepubliceerd op Aicha Qandisha. Hassnae Bouazza is regisseur en eindredacteur van Femke Halsema’s serie Seks en de Zonde, schreef een boek over Arabieren, Arabieren Kijken. En ze heeft haar eigen hedonistische site, Aicha Qandisha. Deze zomer heeft ze in Beiroet de Arouwad Award gekregen voor haar stukken over de Arabische wereld. Lees vooral ook haar relaas over het racisme op de progressieve redacties waar zij heeft gewerkt.
Hassnae Bouazza, 10.11.2015 @ 08:25
9 Reacties
op 10 11 2015 at 10:30 schreef Naomi:
Mee eens Hassnae, ook ik ben volkomen terecht af, roep ik van achter mijn virtuele mombakkes. Het enige wat ik kan doen is je mijn excuses aanbieden.
op 10 11 2015 at 10:45 schreef MNb:
“Ik maak geen onderscheid tussen het echte en het online leven.”
Ha, ik wel. Maar ik gebruik mijn vriendelijke karakter in het echte leven ook niet als excuus voor mijn onaangename gedrag op internet. Integendeel, als de virtuele werkelijkheid anders is dan het echte leven zit daar ook een netiquette, virtuele moraal of hoe je het ook wilt noemen aan vast. En daar kun je dan geen dingetjes uit het echte leven voor gebruiken en helemaal niet als schaamlap. Dan is inconsistent en hypocriet.
Dus als iemand een lid van de virtuele tegenhanger van de Storm Afdeling is – de Roze Khmer – dan maakt het juist vanuit dit gezichtspunt nul komma niks uit hoe hij/zij in het echte leven is. Wees flink en kom er voor uit dat je een virtuele hufter bent. Dat is aan de Roze Khmer uiteraard teveel gevraagd.
Ik ben precies één keer geband en heb geen enkele reden om te piepen. Ik ben een paar keer gecensureerd en dat is het volste recht van de bloggers.
op 10 11 2015 at 11:08 schreef Geza:
Ik krijg een beeld voor ogen van zo’n hondenmens, met een krankzinnig blaffend, happend en kwijlend monster aan de riem, met dolle rode oogjes. “Hij doet niks hoor”, zeggen ze dan vriendelijk.
op 10 11 2015 at 13:37 schreef Haes:
@Geza
“Normaal bijt hij nooit.” Nou, mij dus wel. Zal het wel weer aan mij liggen, volgens de hondenterrorist.
op 10 11 2015 at 19:22 schreef Anoniem:
En na het bijten de gore moed hebben om te zeggen, ‘dat heeft hij nog nooit gedaan’..
op 10 11 2015 at 22:08 schreef vander f:
En terecht,
iemand afbranden, beledigen en valselijk beschuldigen van vanalles en nog wat op het onvolprezen internet, en vervolgens met droge ogen beweren ‘dat je ’t niet zo bedoeld had’ of niet serieus nemen want etc. online bla is werkelijk belachelijk.
Ik zal zelf nooit iets neerschrijven wat ik niet serieus meen, ik zou mezelf niet serieus nemen als dat niet zo zou zijn, nogalb logisch in mijn ogen maar dat werkt blijkbaar niet zo bij andere mensen.
Bij veel mensen is blijkbaar de indruk ontstaan dat het internet een soort paralelle wereld is met geheel eigen wetten en mores, los van de treurige ‘echte’ wereld.
Een wonderlijke houding die dus tot veel ellende leidt en dat voor alle betrokkenen.
Ik hoop niet dat dat verder doorzet, en we verzeild raken in een steeds verder ‘anomiseren’ van mensen, nogal creepy vooruitzicht
Nu gebruik ik zelf een alias maar die gebruik ik dan ook overal, altijd, sinds m’n eerste stapjes op het net. Men kan mij dus aanspreken op uitspraken van vander F, ik heb nog nooit een ander alias gebruikt, never.
op 11 11 2015 at 07:53 schreef Thomas E:
Inderdaad, in het pre-internet tijdperk had je ze ook al: de schuttingbekladders, de scheldende in-de-pen-klimmers, de pleemuur volschijters, de anonieme-briefjes-droppers, de stokerige pamflettisten, noem ze maar op.
Maar toen moesten ze er iets meer moeite voor doen. Nu zitten ze een press-button verwijderd van hun slachtoffers.
op 11 11 2015 at 11:38 schreef vander f:
@thomas,
niet alleen meer moeite voor doen, het bereik was ook gering, het bleef beperkt tot plee bezoekers en verjaardagsgasten. En bleef niet ‘eeuwig’ hangen zoals nu wel op het internet.
Geen besef van bereik, impact en hardnekking aanwezig blijvend na te lezen.
Mensen hebben blijkbaar een kleine leefwereld, weinig besef van de ander, zich eenvoudigweg niet kunnen verplaatsen in anderen, buiten je eigen denkkader treden en beseffen dat anderen er andere even valide denkkaders op na houden
op 12 11 2015 at 13:29 schreef Kees T.:
Vroeger was het net zo erg, maar dan ging het via papier. Bij het bestuderen van archieven van politieke partijen valt het me telkens op hoe grof en ongenuanceerd het was wat mensen aan politici en politieke partijen stuurden. Dezelfde bagger als nu, maar dan op papier, zonder dat Jan en alleman er kennis van kon nemen en voor de eeuwigheid in het archief.
RSS