Pedo

20 Reacties

op 23 10 2013 at 10:15 schreef Marco Meijer:

Spijker. Kop. Raak.
Pedo’s zijn de nieuwe heksen.
Aan de kinderen wordt weinig gevraagd.
De film “Jagten” laat op indringende wijze zien hoe het uit de hand kan lopen.

op 23 10 2013 at 10:49 schreef MNb:

Dat vraag je je helemaal niet af, want het antwoord is zonneklaar.

“er wordt nogal eens aan voorbij gegaan dat ook kinderen seksuele wezens zijn”
Dat hebben we aan de abrahamistische religies te danken: kinderen mogen geen seksuele wezens zijn, dus kunnen ze geen seksuele wezens zijn, dus zijn ze geen seksuele wezens.
Het zal nog lang duren voordat dat er uit is. Nee, hiermee praat ik pedo’s niet goed. Want machtsmisbruik.

op 23 10 2013 at 10:55 schreef sjaak:

Die slager is onevenredig hard gestraft door het strafrecht systeem van pow ned, eens!
(blijft een vies mannetje, dat wel, net als jou kruidenier)
Slachtofferhulp wilde mij ooit behandelen, ik vertelde ze nergens last van te hebben. Ze hebben me echt willen wijsmaken dat dat maar zo lijkt, dat het later wel komt, en dat ik echt geholpen moest worden. Gelukkig bleef mijn behoefte nul. Geen last is geen last. Ik ben er van overtuigd dat slachtofferhulp trauma,s aan praat. Dat heb ik in mijn directe omgeving ook gezien. Er zal wel weer veel geld in om gaan, hoe meer slachtoffers hoe meer geld er voor deze lieden is.

op 23 10 2013 at 11:12 schreef Ruud van Gerrevink:

“(er wordt nogal eens aan voorbij gegaan dat ook kinderen seksuele wezens zijn)”

Het beste commentaar op dit punt komt van Ricky Gervais. Hij vertelde van de strijd van de britse (gay) pedobeweging die zich sterk maakte voor de verlaging van de “age of consent” naar 16 jaar. Zij hadden een demonstratie / optocht georganiseerd. Ricky: “Not a lot of 16 year olds in that parade … ” (http://www.youtube.com/watch?v=nTYHfwcnvyc)

op 23 10 2013 at 11:42 schreef Thomas E:

Ik ben het met je eens, Hassnae. Naar aanleiding van relatief onschuldige toenaderingen wordt steeds vaker overgereageerd, waardoor het kind zo ongeveer een trauma wordt aangepraat. Connie Palmen beschrijft in ‘De vriendschap’ zo’n voorvalletje met een oom. Hij betast haar in haar broekje, doet wat hijgerig en vreemd, maar daarna gaat het leven gewoon door. Ze registreert het voorval als ‘een ervaring’, maar zit er niet mee. Van een heel andere orde vind ik jarenlang misbruik vanaf de peuterleeftijd. Daardoor worden (in onze cultuur althans) levens onherstelbaar beschadigd en zelfs vernietigd. De desastreuze gevolgen kunnen niet sterk genoeg onder de aandacht gebracht worden.

op 23 10 2013 at 13:14 schreef cRR Kampen:

Bloedlink themaatje, kan je zomaar om gelyncht worden om wat je hier zegt.
Er zijn slachtoffers die volledig exploderen als je ook maar één keer eens wat relativeert op dat terrein. BTDT.

op 23 10 2013 at 13:26 schreef Rob:

Pedofilie is makkelijk scoren voor populisten, dus voorlopig zal het wel zo blijven, want niemand schijnt zich te bekommeren om de gevolgen van wat ze zeggen. Immers, dat raakt aan de Heilige Vrijheid Van Meningsuiting.

op 23 10 2013 at 14:06 schreef Bigpete:

Hysterie is nooit goed, over geen enkel onderwerp.
Het verhaal van de slager ken ik niet maar als het een medewerkster betrof zal ze toch waarschijnlijk minimaal 16 geweest zijn. Als je pedofilie definieert als zich aangetrokken voelen tot niet geslachtsrijpe kinderen dan valt een meisje van 16 daar buiten. Het kan natuurlijk altijd nog strafbaar zijn, daar niet van.

op 23 10 2013 at 17:43 schreef Rob2:

Twee keer raak.
1. Niet voor niets wordt bij (seksueel) misbruik gesproken van drievoudige traumatisering. De eerste: het misbruik zelf. De tweede: het er over moeten praten met familie, politie etc, die soms meer van de leg zijn dan het slachtoffer zelf. De derde (in de VS): het misbruik gedetailleerd moeten beschrijven in de rechtbank.
Om die reden zien veel slachtoffers af van aangifte, of zelfs maar melding aan geliefden.

op 23 10 2013 at 19:41 schreef Sasha Berkman:

Het vreemde is dat bij de rechtse kerk Pim Fortuyn het feit dat hij het graag deed met minderjarige jongetjes totaal negeert. Mischien omdat hij het over marrokaanse jongetjes had, die mag je misbruiken en vernielen?

op 23 10 2013 at 19:45 schreef Rob2:

2. Terugkeer in de maatschappij van een dubbelvoudig moordenaar is aanzienlijk eenvoudiger dan de terugkeer van een pedofiel. Deze laatste wordt echt overal geweerd.
De conclusie lijkt mij juist: wij traumatiseren de kinderen (dubbel) met onze eigen angsten en krenkbaarheid. En dat is zeker niet in het belang van het kind.
Compliment voor dit moedige artikel.

op 23 10 2013 at 20:38 schreef Bertje:

Goed stuk

Kinderen zijn inderdaad seksuele wezens maar niet in de volwassen betekenis van seksueel.
Meisjes van 11 jaar die zich in onze ogen erotisch kleden doen dit niet om erotisch te zijn.
Een jongetje van 5 dat met zijn piemel speelt, speelt om dezelfde reden met de frunniken uit zijn neus.
De zogenaamde seksuele gevoelens die kinderen bezitten zijn van een hele andere orde en kunnen we niet gelijk stellen aan die van een volwassenen.
Helaas gebruiken praktiserende pedo’s maar al te vaak het argument : ” kinderen zijn ook seksuele wezens”

op 23 10 2013 at 20:41 schreef Arjan030:

Goed dat je dit even aansnijdt Hassnae,

Ik heb me laten vertellen dat het in het geval van eenmalige seksuele toenadering inderdaad de aandacht ervoor is dat een trauma oplevert. En kinderen zijn inderdaad óók seksuele wezens die nieuwsgierig zijn en dus wel eens een sms-je oid kunnen uitlokken.
En nee, daarmee pleit ik geen kinderverkrachters vrij. Duh.

op 23 10 2013 at 23:01 schreef max:

Hassnae, dank je……mij is het overkomen met mijn broer, niet één maal maar vaker, ik heb me heel vaak ontzettend eenzaam gevoeld omdat ik het er met niemand over kon hebben,buiten de haat die ik voelde had ik ook een band met mijn broer hoe raar dat ook kan klinken,het is een ontzettend complex iets. Maar om een lang verhaal kort te houden…toen was er niemand die mij hielp terwijl de familie waar ik in opgroeide toch echt niet klein was.Niemand merkte de signalen die ik uitzond op, ik durfde er niet over te praten maar heel voorzichtig probeerde ik dus wel zonder woorden iets duidelijk te maken.Niemand die iets opmerkte. Op een gegeven moment was ik zo’n emotionele hoge nood dat ik wel mijn mond open moest doen,ik deed dat heel voorzichtig, ik weet nog dat ik in een heel kort zinnetje iets aan mijn zusje duidelijk maakte en daar bijna van moest overgeven,zo erg vond ik wat ik deed. Het werd in de doofpot gestopt,niemand die mij hielp of er met me over sprak. Nu, jaren later, we zijn allemaal allang volwassen,proberen sommigen van mijn familie dit gebeuren te misbruiken omdat ze mijn broer willen beschadigen. Mij jarenlang aan m’n lot overlaten en nu doen alsof zij het voor hun zus opnemen zonder er ook maar één keer met me over te spreken.Weer heb ik dat eenzame gevoel. In plaats van dat ze welke handeling dan ook aan mij overlaten gaan zij het misbruiken om hun persoonlijke vete tegen mijn broer te voeren.Hetzelfde gevoel overkomt me als ik op internet hele goegemeentes het virtuele zwaard zie opnemen om eigen rechter te gaan spelen als er sprake is van misbruik,alleen maar uit eigenbelang,zonder aan het slachtoffer te denken. Het slachtoffer wordt door dit soort figuren nogmaals keihard misbruikt. Walgelijke figuren.

op 24 10 2013 at 06:40 schreef Thomas E:

“De zogenaamde seksuele gevoelens die kinderen bezitten zijn van een hele andere orde en kunnen we niet gelijk stellen aan die van een volwassenen.”
Wat Bertje zegt. Prepuberale kinderen missen nu eenmaal het seksuele referentiekader van volwassenen. Zij kunnen de gebeurtenissen niet plaatsen in een kader van écht gevoelde (hormonale) wens en wensvervulling. Verwarring met liefde kan er heel diep bij hen in snijden.

op 24 10 2013 at 07:00 schreef Hannes Minkema:

Beste Max, eerst dacht ik dat je je vergiste toen je schreef dat ‘het jou ook overkomen is’. Want er zijn grote verschillen tussen de situatie die jij schetst en de situatie naar aanleiding waarvan Hassnae schreef.

Even doorlezend zie ik toch ook de overeenkomsten. Die zitten in het belangrijkste punt dat je maakt: dat mensen, de omstanders, heksenjagers, een ongewoon seksueel getint contact aangrijpen om hun eigen doelen te bereiken; en daarbij niet zelden voorbijgaan aan de persoon die zij als het slachtoffer bestempelen.

Zo’n doel is bijvoorbeeld zichzelf moreel profileren door een heksenjacht op de dader, de pedo, door luidkeelse veroordelingen, scheldpartijen en publieke terechtstelling. Ook als er geen rechter aan te pas gekomen is. Of een persoonlijk gram halen op de vermeende dader, zoals in jouw geval, waarbij ook het publiek maken van de beschuldigingen een essentieel onderdeel is van de demonisering.

Het is hier een grijs gebied. En ja, grijs bevat ook zwart. Je geeft aan dat je in jouw geval ook om hulp en begrip verlegen zat: kennelijk vond jij de situatie ook niet zomaar gewenst. Evenzo is wat de slager deed niet helemaal koosjer. Maar verdienen zij het schavot?

op 24 10 2013 at 17:48 schreef max:

Precies, Hannes, je begrijpt wat ik bedoel te zeggen.
Ik word misselijk van mensen die over de rug van anderen hun persoonlijke gram willen halen, ze misbruiken het voorval en in wezen ook het slachtoffer.
Ik snap niet dat slachtoffers zich door dat soort figuren willen laten vertegenwoordigen want die mensen gaat het maar om één ding en dat is hun eigen frustraties botvieren op mensen waar ze sterk bevooroordeeld over zijn.

op 24 10 2013 at 19:33 schreef Natasha Gerson:

Herinner me ook wel zulke dingen, zoals die kruidenier. Maar dat zijn toch dingen die veel indruk maken, daaruit kun je je voorstellen wat een impact iets had gemaakt dat verder gaat, toch. Maar, niet alleen bij kinderen, ook bij vrouwen, kun je je afvragen of de insteek en behandeling die je terug ziet in platitudes als ‘hij kreeg twee jaar maar zij heeft levenslang’ nuttig zijn om eea te verwerken. Op een gegeven moment zul je toch verder moeten. Dat je alleen een waardig slachtoffer bent als je je een trauma aan laat praten, is een twijfelachtig serieusnemen van verkrachting.

op 26 10 2013 at 05:13 schreef You On A Gin:

@ Hassnae
Ik heb zelden zo’n kort stuk gezien wat zoveel te zeggen had.

@ max
Ik wens je veel kracht toe. Ik wou dat ik je kon helpen. Ik ben als kleine jongen ook bepoteld op een manier die ik liever niet oprakel, door iemand die zogenaamd familie was, die je zou moeten kunnen vertrouwen. Ik krijg de indruk dat je er nog niet helemaal uit bent, maar wil je graag op het hart drukken dat ook jij erboven kunt staan. Verder weet ik even niet hoe ik het moet brengen.

op 26 10 2013 at 14:52 schreef Egbert van Reenen:

Kort en helder verhaal. Inderdaad frappant dat sommigen minder problemen hebben met moordenaars die in de wijk wonen dan met een bezoekende, niet praktiserende, niet veroordeelde pedofiel.

@Ruud
Zelf heb ik gelukkig geen ervaring met misbruik. Wel voelde ik mij als veertien jarige eens seksueel aangetrokken tot een -helaas verstandige- achtentwintig jarige vrouw. Wat mij betreft had die ‘age of consent’ toen wel wat lager mogen zijn. Van wetgeving begreep ik toen nog niet zoveel. In de Nederlandse wet is het begrip ‘onzedelijk’ trouwens ook van belang naast de leeftijden: 12, 16 en 18 jaar. Die nuances zie ik niet terug in de debatten over pedofilie.