Stenig hem! Moet van de bijbel!
Peter Breedveld
Illustratie: Kobayashi Eitaku
Toen ik veertien jaar was, had ik er plezier in christenen te pesten met passages in de bijbel die mijns inziens nogal afbreuk deden aan het idee van de “God van de Liefde” waarmee ze me hadden grootgebracht. In Deuteronomium, een bijbelboek vol joodse wetten, stond bijvoorbeeld dat homo’s moesten worden gestenigd en niet alleen die, overspelige vrouwen moesten er ook aan, en opstandige zoons:
‘Stel dat iemand een slechte, ongehoorzame zoon heeft. Hij wil nooit naar zijn vader en moeder luisteren. Ze bestraffen hem wel, maar hij wil hen niet gehoorzamen. Dan moeten zijn ouders hem naar de leiders van zijn stad brengen, in de poort van zijn woonplaats. Ze moeten tegen de leiders zeggen: ‘Deze zoon van ons is slecht en ongehoorzaam. Hij wil niet naar ons luisteren. Hij jaagt het geld er doorheen en is een dronkenlap.’ Dan moeten alle mannen van de stad hem met stenen doodgooien. Zo moeten jullie het kwaad uit Israël wegdoen.’
Ik ontdekte nog veel meer bizars. Als twee mannen vechten en een vrouw komt tussenbeide en raakt de lul van één van de mannen aan, dan moet haar hand worden afgehakt, bijvoorbeeld. Als een vrouw heeft “gehoerd” in haar ouderlijk huis en dus geen maagd blijkt te zijn tijdens haar huwelijksnacht, moet ze dood. Zo, dat was wel even andere koek dan “Gij Zult Niet Doden”
Beloofde Land
Nu had ik zonder die wetten al besloten dat de God van Israël de mijne niet was. Ik vond ‘m een eikel. Ik vond het onrechtvaardig dat hij Mozes, die het Volk van Israël veertig jaar lang door de woestijn had geleid, die zijn ziel en zaligheid had gegeven om die kudde onvermoeibare drammers hun eigen onafhankelijke staat te geven, verbood het Beloofde Land te betreden vanwege één slip of the tongue. Ik vroeg me af wat voor sadistische bokkelul je moet zijn om je trouwste, meeste toegewijde aanhanger te onderwerpen aan de afschuwelijkste beproevingen, hem zijn vrouw en kinderen af te nemen, zijn bezittingen en hem uiteindelijk alleen nog een potscherf te gunnen om zijn zweren mee te krabben, zoals God met Job had gedaan, om een weddenschapje te winnen. Het verhaal van Abraham die zijn zoon Isaak ging offeren omdat God dat van hem eiste, bezorgde me slapeloze nachten. Ik vroeg mijn godsdienstleraar wat hij zou doen als hij moest kiezen tussen God of zijn gezin. “Ik zou kiezen voor God”, zei hij zonder enige aarzeling.
En ik vónd vaders al eng. Deze man was in mijn ogen een gevaarlijke gek. En welke liefhebbende God zet zijn aanhangers voor zo’n keuze? Nou, de kleinzielige, ziekelijk jaloerse God van Israël. Die ook vrouwen liet stenigen en homo’s haatte.
“Ja maar”, zeiden die christenen dan altijd, echt altijd, geïmponeerd door mijn indrukwekkende bijbelkennis: “dat is het Oude Testament! Christenen volgen vooral het evangelie van Christus, het Nieuwe Testament. Dan sloeg ik toe met mijn coup de grâce, Mattheüs 5 vers 18: ‘Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan’.
Stadspoorten
Boem, nou jij weer. Jezus zegt zelf dat je de oude joodse wetten tot op de puntkomma moet gehoorzamen. Dus als je zoon niet deugen wil: naar de stadspoorten met die schobbejak! De meeste christenen gaven het dan op, want dat vers kénden ze niet eens.
Waarom greep God niet in tijdens de Holocaust? Christenen mispelen dan iets over beproevingen, waaraan hij de mens blootstelt, dat het mensen zijn die elkaar dit aandoen. What the fuck, man? Je bent alomtegenwoordig en je macht is onbegrenst en je doet niks als er zes miljoen joden worden vergast? En God wilde dat, hè, want dat staat ook in de bijbel: geen mus valt er van het dak zonder dat God er de hand in heeft.
Maar dat was om te winnen. Dat was om wraak te nemen vanwege de enorme schuldgevoelens over werkelijk alles, elke handeling, elke gedachte die niet gewijd was aan God en de medemens, wellust, seksuele gevoelens voor mijn vriendinnetje, dit alles drukte op me als een massieve berg, totdat ik van de ene op de andere dag besloot dat God niet bestond, en die hele berg van me afwierp.
Contract met God
Aan de christenen in mijn directe omgeving heb ik nooit veel gehad, maar ik ontdekte de films van Martin Scorcese, die een gelovige Rooms-katholiek is, en realiseerde me dat er christenen bestonden die op een heel andere manier met geloof en religie omgingen. Ook in de teksten van Bowie zitten verwijzingen naar een worsteling met het geloof: “Just because I believe, don’t mean I don’t think as well.” Geloven en denken tegelijk, die kende ik nog niet. Ik ontdekte ook de joden, die hevig ruzie maakten met God, die hem gewoon tegenspraken en met feiten om de oren sloegen. In A Contract with God, een stripboek van de joodse New Yorker Will Eisner, het eerste dat ik aangeduid zag worden als ‘graphic novel‘, vindt een jood dat God zijn afspraken met hem niet is nagekomen en hij verbreekt het contract dat hij met hem had.
Dat was allemaal wat minder dociel en benepen dan het geloof van mijn christelijke leermeesters, vooral een lange lijst van dingen die je niet mag. Het was een eye-opener, dat religie niet een zelfgekozen dwangbuis was maar een dialoog met God, die niet moest denken dat hij de baas van het gelijk was. Ik ben daarna veel relaxter geworden ten aanzien van gelovigen. Ik geloof nog steeds niet in God, hoewel ik daar ook weer een heel verhaal vol nuanceringen en terzijdes over kan ophangen, maar ik begrijp gelovigen beter. Ik wijs ze niet meer meteen af.
Overspelige vrouw
Maar ik begrijp Sidney Smeets ook, die al die verwijzingen in de bijbel is gaan nalezen die de opstellers van het Nashville-manifest aanvoeren om te bewijzen dat homoseksualiteit zondig is. Face it, zegt Smeets (een fenomenaal zelfingenomen kwast is dat, zeg), het staat er gewoon. Die bijbel rechtvaardigt homohaat, dit is wat jouw christelijke geloof behelst.
Maar het staat er natuurlijk niet gewoon. Het is inderdaad zo dat Jezus zei dat er geen letter veranderd mocht worden aan de wetten in Deuteronomium en Leviticus, maar hij greep wel in toen zijn stadsgenoten een overspelige vrouw wilden gaan stenigen, terwijl dat toch keurig volgens de wet was. “Degenen onder u die zelf nooit hebben gezondigd, laat die de eerste steen gooien”, zei Jezus. En iedereen: “Heuh…” Hij maakte constant ruzie met de farizeeërs, de huidige redacteuren van het dagblad Trouw, die aan z’n kop zaten te zeiken dat je geen mensen mocht genezen tijdens de sabbath maar Jezus zei “fuck you, addergebroed, de wet is er voor de mens, de mens is er niet voor de wet.”
“De tóón”, zeiden de mensen. En de wóórdkeuze!” Eén van hen schreef een briefje naar de VU. “Ik zeg niet dat hij ontslagen moet worden hè”, schreef hij er bij. “Maar het is wel een schande dat iemand als Jezus aan de VU werkt.”
Stekelige passages
Maar wat Smeets zich niet realiseert, of zich niet wil realiseren, is dat hij niemand helpt door te drammen dat je nou eenmaal homo’s moet haten van de bijbel. Integendeel, lhbt-plussers binnen de kerk worden er alleen maar door in het nauw gedreven, want de haters in hun gemeenschap krijgen ruggesteun van buiten. Moderne christenen, die de stekelige passages in de bijbel interpreteren op een manier die wel inclusief is voor homo’s en ongehuwde moeders, zien hun positie ondergraven worden. Anderen hebben er al op gewezen dat Nashville een laatste stuiptrekking is van een groep christenen die zichzelf irrelevant ziet worden.
Dus als een christen zegt dat de bijbel géén homohaat legitimeert (om nog maar te zwijgen van transmensen, die helemaal nergens worden genoemd) en dat je de gewraakte passages in de juiste context moet zien, of dat ze ongeldig zijn gemaakt door Jezus (die ook de spijswetten herriep), luister daar dan naar, in plaats van dat je wijsneus uithangt met je bijbelcitaten, zoals ik deed toen ik veertien was.
Steun het progressieve, eigentijdse christendom, niet de fundamentalistische mannenbroeders.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 11.01.2019 @ 09:06
RSS