Ons Woutertje
Bram Weijsman
Illustratie: Michel Kok
Elke dag springt ons Woutertje in zijn Woonplaats Amsterdam-Noord op de fiets of in zijn auto om naar zijn werk te gaan. Hij kijkt nog even om, zwaait naar zijn vrouw en kijkt naar zijn huis van enkele tonnen dat hij gekocht heeft voordat hij over de hypotheekrenteaftrek begon. Eerst even een stukje omrijden om dochterlief op een blanke school af te zetten en dan goed gehumeurd op naar Den Haag.
Hij leest de krant en ziet dat het goed gaat in de wereld. In Bos en Lommer hebben Islamieten een pand gekraakt en er een moskee van gemaakt, in Duitsland hebben ze een toneelstuk geannuleerd omdat de moslimvrienden misschien anders boos zouden worden en in Rotterdam komt waarschijnlijk over enkele jaren een islamitisch ziekenhuis voor zijn nieuwe moslimvrienden. Een beter begin van de dag kan ons Woutertje zich niet wensen.
Nu nog even een generaal pardon voor de 26.000 illegalen, meteen een Nederlands paspoortje erbij en dan kunnen ze op de nieuwe islamitische held Woutertje gaan stemmen. De troetel-allochtoon op nummer twee van de kandidatenlijst is ook een goede zet geweest. Ze is te stom om het hem moeilijk te maken en zeer goed bruikbaar als stemmentrekker binnen de islamitische gemeenschap.
In de auto op weg naar Den Haag belt hij even met zijn grote vriend Job Cohen om te praten over de kleine relletjes in Amsterdam-Oost enkele dagen eerder. Een Antilliaanse man had een Marokkaanse man doodgestoken en meteen waren er drommen Marokkanen om de buurt op stelten te zetten en gerechtigheid te eisen. En Wouter had hier enkele vragen over aan Job. Hoe oud was het slachtoffer? Want het zou natuurlijk verschrikkelijk zijn als hij stemgerechtigd was en nu niet op Woutertje kon stemmen? En hij wilde weten of Job er voor kon zorgen dat de dader van de steekpartij snel gepakt kon worden en uiteraard mochten er geen relschoppende Marokkanen gepakt worden.
Maar Job had het al goed geregeld, de politie was amper in staat geweest om één van de Marokkanen op te pakken voor vernieling of geweldpleging maar door goede politiesamenwerking was de Surinamer inmiddels opgepakt in Enschede. De Marokkanen zouden trots op hem zijn en misschien zouden Woutertje en Job tijdens één van de vele kopjes thee met de nieuwe vrienden er nu wel een koekje bij krijgen.
In Den Haag aangekomen wil Woutertje vragen stellen over het Chinese jongetje Hui. Die zit samen met zijn moeder in detentie want ze moeten het land uit. en dat is natuurlijk verschrikkelijk. Wat het allemaal nog wat lastiger maakt is dat de moeder van Hui niet echt meewerkt aan haar terugkeer en ze wil ook niet dat Hui naar een pleeggezin gaat.
Een lastige zaak, Woutertje denkt dat hij de vragen maar door een fractiegenoot laat stellen, misschien wil Klaas de Vries dat wel doen. Klaas braakt wel vaker wat onzin uit, dus dit moet er nog wel bij kunnen. Woutertje moet altijd lachen om Klaas de Vries want Klaas loopt altijd te mekkeren tegen minister Verdonk. Als Verdonk alleen al haar bed uit stapt, roept Klaas dat ze haar verantwoordelijkheid moet nemen en moet aftreden. Klaas is zelf ook minister geweest en hij was in die functie gedeeltelijk verantwoordelijk voor de beveiliging van Pim Fortuyn. Iedereen zag die dreiging behalve Klaas, die had namelijk een risicoanalyse laten doen en daaruit bleek dat Fortuyn geen gevaar liep. Daar had Klaas zich goed uit gered, want ze waren toch maar mooi van die Fortuyn verlost.
Op de fractie kamer aangekomen zet Woutertje zijn tv aan en ziet nog net dat de paus een ontmoeting heb met bobo’s uit de islamitische wereld om zijn excuus aan te bieden over zijn uitlatingen omtrent de islam. Wouterje gaat er rustig voor zitten, neemt een bakkie koffie en loopt intens te genieten. En dan te bedenken dat de dag pas net begonnen is
Geen idee wie Bram Weijsman is.
Algemeen, 30.09.2006 @ 12:54
8 Reacties
op 30 09 2006 at 13:39 schreef Jan:
maar wel een goed stukje!!
op 30 09 2006 at 14:51 schreef Piet:
Ongetwijfeld cynisch bedoeld maar zéér zeker niet ver bezijdens de waarheid, triest genoeg…. (ik walg onderhand van Wouter Boslim en van de islam)
op 30 09 2006 at 20:41 schreef MrJ45:
Ik snap niet hoe de doorgewinterde pvda’ers, die toch als redelijk seculier bekend stonden, tegenwoordig zo goed uit de voeten kunnen met al die Staphorst-in-het-kwadraat nieuwkomers in hun partij. Het zal wel komen omdat het in hun ogen sociaal zwakkeren zijn. Al denk ik dat ze uiteindelijk bedrogen uit zullen komen wanneer deze mensen hun ware gezicht tonen.
op 30 09 2006 at 23:25 schreef TRS:
Heerlijke schrijfstijl. Voeg maar toe aan het team.
op 01 10 2006 at 01:13 schreef Peter Breedveld:
Zit jij ook in de redactie van Frontaal Naakt, Showstopper? Waarom zie ik je dan nooit op de vergaderingen?
op 01 10 2006 at 04:16 schreef Mark:
Zeker een leuk stukje! Waarom blijft er toch zo massaal op de PvdA gestemd worden? Het is allemaal zo triest.
op 03 10 2006 at 13:32 schreef wablief?:
PvdA was ooit een partij. Nu is het een partij met Wouter Bos aan het roer. Ik het niet beredeneren, maar ik krijg een heel naar gevoel bij die man. Laat ‘m alsjeblieft heel gauw de verkiezingen verliezen en aftreden.
PcdA en islam is niet het enige dat me dwarszit. PvdA en het doorlopend proberen een zittend kabinet te laten vallen, en iedere minister die een poepje laat af te laten treden vind ik ook gevaarlijk. Demonstreren als baas van het PvdA ( en SP en Groen Links ) tegen loonmatiging, om vervolgens, als je vooraan loopt en vol in beeld bent "Balkenende twee, weg ermee" te gaan roepen, vind ik een zwaktebod, en getuigen van weinig begrip van de wijze waarop onze democratie werkt.
Het doorlopend allochtoontje steunen komt me nog het meeste de neus uit, de rest komt er dan nog eens boven op.
op 13 10 2006 at 12:50 schreef Klefbeer:
LOL :D héérlijk stukje!!!
RSS