Home » Archief » Jodenneus


[26.04.2007]

Jodenneus

Peter Breedveld

6106 (75k image)

“Ik wou dat je nooit was geboren”, schreeuwt de Argentijnse Jood Kaddish Poznan tegen zijn zoon Pato. Daarna wordt er op de deur geklopt en krijgt Kaddish zijn zin. Vier mannen in pak nemen Pato mee en dan is het net of hij nooit was geboren. Zelfs het bestaan van zijn naam wordt ontkend, ontdekken Kaddish en zijn vrouw Lillian als ze de politiebureaus en ministeries afstruinen, op zoek naar hun zoon.

Als Pato verdwijnt, zijn we al op een derde van Nathan Englanders nieuwe boek The Ministry of Special Cases, dat zich afspeelt in Argentinië ten tijde van de militaire coup in 1976. Het stoorde me aanvankelijk dat de familie Poznan zo enorm Amerikaans aandoet. Kaddish is bijvoorbeeld geen archetype van de Latijnse vader, niet de autoritaire macho die ik –- vergeef me de generalisatie -– gewend ben in Latijnse families. Hij heeft nauwelijks macht over zijn zoon. Hij en Pato roepen “fuck you” naar elkaar. Het is, bedoel ik te zeggen, allemaal erg vertrouwd,– totdat die mannen in pak Pato uit zijn huis komen halen.

Gaandeweg realiseerde ik me echter dat die vertrouwdheid juist één van de sterke punten is van het boek. Ik ken de Argentijnse toestanden van de televisie, als kind pikte er via het Journaal af en toe iets van op. Dan zag ik donkerharige mannen met snorren die zich als bully gedroegen tegen hun donkerharige landgenoten, zoals ik donkerharige mannen met snorren nou eenmaal altijd op televisie zag doen. Het was beangstigend – donkerharige mannen met snorren geven me nog steeds een ongemakkelijk gevoel –- en geruststellend tegelijk, want zolang ik me niet in een exotisch land bevond waar donkerharige mannen met snorren het voor het zeggen hadden, hoefde ik niets te vrezen.

Maar Englander heeft natuurlijk gelijk, het waren heel normale families, wier zoons en dochters door de militaire junta werden ontvoerd, gemarteld en gedood. Normale mensen met een kantoorbaan, met rebelse kinderen met te lang haar, die Pink Floyd te luid opzetten en stiekem jointjes roken. Het zou u zomaar kunnen overkomen, dat mannen uw huis binnenkomen en u of uw familieleden meenemen, omdat u de verkeerde boeken in uw kast hebt staan. Het kan zomaar dat die mannen werken voor de politici die u altijd hebt gesteund. “Als ons dit niet was overkomen, zou ik hebben gezegd dat het land er met de junta op vooruit is gegaan”, merkt Kaddish op zeker moment op.

Die pikante opmerking brengt de Argentijnse ellende nog dichter bij huis. Het ene moment zit je te kankeren hoe je land naar de verdommenis afglijdt, en dat het toch eens hoog tijd wordt voor een sterke regering die orde op zaken stelt, het andere moment heb je je sterke regering en ben je je kind kwijt. ‘Geen regering kan een natie iets aandoen als die natie iets anders wil’, schrijft Englander.

Kaddish doet denken aan Isabel Perón, die als staatshoofd de militaire junta carte blanche gaf voor een grote schoonmaak –en daarmee haar eigen ondergang en dat van haar land bewerkstelligde. Maar Kaddish doet óók denken aan de junta -– fanatiek als hij is in het uitwissen van wat is. ’s Nachts trekt hij erop uit om op het Joodse kerkhof van Buenos Aires, op het afgescheiden gedeelte waar de prostituees en pooiers liggen, de namen van de grafstenen weg te bikken. Dat doet hij in opdracht van de nabestaanden; advocaten en artsen die wensen te vergeten wie hun ouders waren, en die beseffen dat het in turbulente tijden beter is je joodsheid weg te poetsen, want: ‘Als er ergens op grote schaal gestorven wordt, ontspringen de Joden de dans nooit.’

Zelf is Kaddish ook de zoon van een prostituee, een hijo de puta, getrouwd met de dochter van respectabele Joden, door de rest van de gemeenschap wordt hij als paria beschouwd. De enige persoon die voorbij de oppervlakte kijkt, die oog heeft voor de mens Kaddish, is een aan lager wal geraakte, gokverslaafde plastische chirurg, dr. Mazursky. Mazursky is wreed in zijn eerlijkheid. Als Kaddish zegt dat zij beiden mislukkelingen zijn, antwoordt de dokter: “Jij bent een mislukkeling, ik ben gevallen. Dat is een groot verschil.” Hij biedt aan om Kaddish’ neus onder handen te nemen, ‘’die verschrikkelijke bijl van een neus’, ‘’die tumor waardoor je ademhaalt’. Kaddish gaat akkoord, probeert ook zijn vrouw en zoon over te halen hun neus te laten behandelen, maar Pato weigert.

Pato verzet zich ook tegen de pogingen van zijn vader om zijn boekenkast te zuiveren van werken die de negatieve aandacht van de junta zouden kunnen trekken. Het is onvermijdelijk dat hij wordt opgepakt, want hij steekt schril af bij zijn omgeving, met zijn subversieve boeken en zijn grote Jodenneus.

Kaddish en Lillian beginnen een hopeloze zoektocht naar hun zoon, weten zelfs door te dringen tot de huiskamer van een generaal. Ze proberen mensen om te kopen, maar zonder resultaat. Dat verwondert dokter Mazursky niets: “De junta beschouwt zichzelf als idealistisch, en het kwaad volgt altijd wanneer mensen niet meer in je geld zijn geïnteresseerd. Dat is een kapitalistische vanzelfsprekendheid.”

Ik heb The Ministry of Special Cases nu een week uit en het boek weigert me los te laten. Het lijkt op een Chinese puzzel, ogenschijnlijk simpel, maar zodra je de afzonderlijke vormen uit elkaar hebt gehaald, is het niet meer zo gemakkelijk de oorspronkelijke vorm terug te krijgen. Englander heeft zijn roman caleidoscopische kwaliteiten gegeven. Er is zoveel te zien, en tegelijkertijd is het zo’n compact geheel.

Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik nog nooit van Englander (1970) had gehoord voordat iemand me een advance reader’s edition van zijn laatste boek toestuurde. De man is nogal een literaire sensatie en kreeg een recordbedrag (350.000 dollar) als voorschot voor zijn eerste boek, de verhalenbundel For the Relief of Unbearable Urges. Een Nederlandse vertaling van The Ministry of Special Cases had al verschenen moeten zijn, maar heeft blijkbaar vertraging opgelopen. Het moet raar lopen als dit boek eind dit jaar niet in mijn persoonlijke top vijf eindigt.

Literatuur, Peter Breedveld, 26.04.2007 @ 10:02

[Home]
 

12 Reacties

op 26 04 2007 at 14:59 schreef Sabaroth:

Argentinie, heb ik ooit 2 jaar gewoond en was het eigenlijk het enige land waar ik daadwerkelijk een anti-joodse stemming heb meegemaakt. Als ik op straat liep te verkopen werd me regelmatig met iets van achterdocht gevraagd of ik jood was en ik kreeg er ook eens een pamfletje in de hand gedrukt waarop stond: De joden zijn geen argentijnen.

op 26 04 2007 at 16:12 schreef Cor:

Vijftien jaar geleden in de Rotterdamse volledig verislamiseerde wijk Bloemhof werd ik al aangesproken door agressieve jongeren, met de dreigende opmerking "Jij bent jood, he?!"

op 26 04 2007 at 16:27 schreef Peter Breedveld:

En dan óók nog homo!

op 26 04 2007 at 17:09 schreef Cor:

Bi, beste man, bi.
Maar je weet toch: de Here zet zijn beste soldaten op de moeilijkste posities.

op 26 04 2007 at 18:16 schreef Lagonda:

"Op" of "in"?

op 26 04 2007 at 19:18 schreef Parsifal:

<>
Maar je weet toch: de Here zet zijn beste soldaten op de moeilijkste posities.
<>

Basisregel voor alle soldaten:

Hou vooral je ACHTERKANT gedekt :-)

op 26 04 2007 at 21:17 schreef Rick de Pik:

Hahaha grapjes over homoseks zijn zo mieters, maar bovendien zo jaren 70.

op 26 04 2007 at 23:52 schreef visarendje:

"Op" of "in"?

Goddomme Lagonda, wil je eerst even waarschuwen voor je zulks plaatst; ik had net een slok wijn genomen.

op 27 04 2007 at 12:13 schreef Cor:

Sjalhomo, geinponems! De geestigheid – niet te geloven!

Wat blijven we toch lachen om die heerlijk Britse humor van Are you being served? , de schalkse grapjes van Jos Brink, en de briljante toespelingen van Geer & Goor.

op 27 04 2007 at 13:00 schreef Lagonda:

Ja, raar is dat he — dat zelfs de meest uitgekauwde grappen toch leuk kunnen blijven. A dirty mind is a joy forever.

Ik ben een grote fan van Southpark, en daar wemelt het ook van de allerplatste poep- en piesgrappen. Ik dacht dat ik dat stadium al ontgroeid was, maar desalniettemin lig ik toch elke keer weer dubbel.

Met elke bijgoochem die na een blauwe maandag psychologie beweert dat ik in mijn anale fase ben blijven steken, veeg ik trouwens mijn reet af.

op 27 04 2007 at 13:44 schreef Peter Breedveld:

Nathan Englander
The Ministerie of Special Cases

31 May 2007

The John Adams Institute is proud to present a lecture with:
Nathan Englander

Author Nathan Englander joins us to discuss his work and his long awaited first novel. The novel is set in 1976 in Buenos Aires during Argentina’s "dirty war." Its a timeless story of fathers and sons and the search for the “desaparecidos”. In a world turned upside down, where the past and the future, the nature of truth itself, all take shape according to a corrupt government’s whims.
Here again are all the marvellous qualities for which Englander’s first book was immediately beloved: his exuberant wit and invention, his cosmic sense of the absurd, and his genius for balancing joyfulness and despair.
Nathan Englander is a graduate of the Iowa Writers’ Workshop and won several prizes like the Pushcart Prize and the 2000 Pen/Malamud Award and appeared on a dozen best-seller lists and garnered comparisons to Chekhov and Roth.

The evening will be moderated by Pieter Steinz, book editor at NRC Handelsblad and author of Het web van de wereldliteratuur.

In cooperation with Anthos Uitgevers & Odeon.

http://www.john-adams.nl

op 16 06 2012 at 17:31 schreef Federico Bes:

O, man. Wat was jij in vorm toen je dit stuk schreef! Super.

Nieuwe reactie
Naam:
E-mail:
Homepage:
  Afbeelding invoegen
 

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekent geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN 2024

O Richard K., martelaar van de Afgehaakten

O Liever Wilders dan Yesilgöz

O Hoe Albert Heijn constant probeert ons te bestelen

O Kankerhomo

O Harde Por

O Zijn onze universiteiten antisemitische Hamasbolwerken?

O De meest gelezen stukken van 2023

O Willem Kraan zou met Scharwachter en Dibi hebben meegeprotesteerd

O Neem PVV-stemmers serieus!

O De verpletterende charme van de supertolerante Gidi Markuszower

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

 

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

 

(Advertentie)
 

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 

RSS RSS