Home » Archief » Heiligen en duivels in Napels


[31.08.2019]

Heiligen en duivels in Napels

Peter Breedveld


Scène uit Yasujiro Ozu’s Floating Weeds (bron: Assyrian Jalebi)

We stapten in een Napolitaanse taxi op een doordeweekse dag. Tot onze schrik ging de meter wel heel erg hard, en we vroegen ernaar. De chauffeur zei dat het een feestdag was en dat op feestdagen een hoger tarief geldt. Ik zei “Wat?! Vandaag is geen feestdag!” Maar dat was het dus wel. Het was de dag van de Hemelvaart van Maria, de moeder van Jezus. Nu had ik die taxichauffeur beledigd.

Ik was even vergeten dat katholieken een feestdag hebben voor elke mijlpaal in het leven van de familie Christus. Van de positieve uitslag van Maria’s zwangerschapstest tot de eerste keer dat Jezus op het potje poepte, alles wordt gevierd met een feestdag. In Nederland merk je daar niks van, maar in Italië moet je daar rekening mee houden.

Op het Plein van de Nieuwe Jezus stond een massa mensen, allemaal christenen met een Zuid-Aziatisch uiterlijk, de hemelvaart van Maria te vieren.

Ook in de kerk boven de catacombes van San Gaudioso, met die uitgelekte, ingemetselde doden, was een viering gaande die wat evangelistisch aandeed, met een groep priesters die om de beurt iets vertelden, waarna er Kumbaya-achtige liedjes werden gezongen, begeleid door gitaarmuziek.

Wijkheiligen

Napels is een streng katholieke stad, maar het is een volks katholicisme, dat er heerst. In de kerken worden Christus en de heilige martelaren aanbeden, daarbuiten vereren de Napolitanen vooral hun doden. We zagen het in de eerste aflevering van dit drieluik, in het ondergrondse kerkhof van Fontanelle, waar vrouwen schedels aanbidden (opvallend hoe het vaak vooral vrouwen zijn die bepaalde voor-christelijke en voor-islamitische, dikwijls occulte gebruiken levend houden), en je ziet het in de wijken, waar overal kapelletjes en altaars zijn gewijd aan overleden mensen wier portretfoto’s zijn omringd door religieuze attributen en kaarsen. Jonge mensen vaak, die je vol van het leven aankijken. Een vrolijk lachende jonge meid, een man van een jaar of dertig die vriendelijk-serieus probeert te kijken. Mensen die betreurd worden door de buurtbewoners.

Ik zag een patio die helemaal als altaar was ingericht, met Maria- en Christusbeelden in en rond een fontein en daarachter, hoog boven Jezus en Maria uit, het grote portret van een jongeman die zo te zien veel betekend had voor de wijk. Een wijk-heilige, belangrijker voor de buurt dan Jezus en zijn moeder.

Ik pretendeer niet iets te weten van het religieuze leven van de Napolitanen, maar ik kan me voorstellen dat God en Jezus er minder toe doen als je elke dag maar weer moet zien of je je gezin kunt voeden en de huur kunt betalen dan de mensen van vlees en bloed die zich inzetten voor het verbeteren van jouw levensomstandigheden in het hier en nu. Ik las dat er veel Napolitanen waren, vaak priesters, die de arme bevolking met gevaar voor eigen leven uit de wurggreep van de Camorra, de Napolitaanse maffia, heeft bevrijd.

Pulcinella

Het christendom blijft toch wat abstract, zelfs de katholieke variant met al die verpletterend mooie beelden en schilderijen van superhelden die hun leven opofferden voor hun idealen. Het is nogal veel gevraagd van ons, gewone stervelingen, om hun voorbeeld te volgen en ons bloot te stellen aan dezelfde onvoorstelbare vernederingen en martelingen als Sint Margaratha of Sint Sebastiaan. Ooit was dat anders, kun je zien aan de voorstellingen uit de tijd van het vroege christendom, waarop niet de gekruisigde Jezus centraal staat maar de Jezus die zich laat dopen in de Jordaan.

Anyway. Je hoeft maar vijf minuten in Napels rond te lopen om te zien dat het heidendom, en dan de meest occulte vorm daarvan, stevig is geïntegreerd met het katholicisme. Zo liep ik langs een griezelig donker steegje dat, heel toepasselijk ‘Purgatorio‘ heette, ‘Vagevuur’. Schuin daartegenover, in een andere steeg, stond de beeltenis van een heks. Haar neus was glimmend gepolijst want, zag ik, het is de gewoonte over haar neus te wrijven, wat ik ook weer alleen maar vrouwen zag doen.

Het deed me denken aan de boeddhistische heilige over wiens buik gretig wordt gewreven door Japanse vrouwen. Hindoes wrijven over het voorhoofd van de olifantgod Ganesha en christelijk-orthodoxen, is me verteld, doen hetzelfde met de beeltenis van Sint Nicolaas.

Ik dacht eerst dat het beeld La Befana moet voorstellen, de Italiaanse Sinterklaas, zeg maar, die de kinderen in januari verwent met snoep en speelgoed. Die ken ik weer van mijn Napolitaanse vriendin in Nederland. Maar het was La Befana helemaal niet, maar een nog veel interessantere figuur: Pulcinella, een trickster-achtig type dat met de dood wordt geassocieerd en dat zowel mens is als vogel en zowel man als vrouw. Je ziet Pulcinella overal in Napels. Ik moet me er nog verder in verdiepen.

In Spanje, in Girona zag ik deze zomer trouwens een middeleeuws beeld van een leeuw wiens kont door vrouwen werd gekust. Ze stonden ervoor in de rij. Dat deed me weer denken aan een heksensabbath, waarop vrouwen in het bos de anus van de duivel kussen.

Dit is trouwens Dante Alighieri. Mijn jongste zoon is naar hem vernoemd:

Een dagje naar het strand

Ik heb al een paar keer gezegd dat Napels zo heet is als de hel en op een dag besloten we verkoeling te zoeken aan het strand. Verschillende gidsen raadden ons het strand van Gaiola aan, dat werd omschreven als een soort Blue Lagoon. We reden erheen, parkeerden onze huurauto op een door een oude man beheerd terreintje en liepen tussen het vuilnis door naar het strand, een afdaling in de brandende zon van ongeveer een kwartier, door smalle steegjes waar automobilisten elkaar klemreden en zich zenuwachtig uit hun onmogelijke positie probeerden te manoeuvreren. Gekkenwerk.

Wat we beneden aan dat strand aantroffen, tart elke beschrijving. Het was een kleine baai, afgezet met kale, betonnen kades, waar honderden badgasten bijna op elkaar zaten. Ze maakten een hels kabaal, versterkt door de rotswanden die de baai omsloten. In het water zaten de gasten elkaar ook in de weg en midden tussen die dobberende, spetterende, zwemmende mensen zat een jongeman in een enorme houten roeiboot driftig te roeien, met een gelukzalige grijns op zijn gezicht, als een kind dat voor het eerst in een botsautootje zit.

We wisten al dat een deel van het Gaiola-strand afgesloten was en dat er een beperkt aantal mensen werd toegelaten. Dat deel bevond zich achter een poort waarnaar een lange trap leidde. Op die trap stond, in de brandende zon, een enorme rij mensen te wachten tot ze tot dat paradijs werden toegelaten.

Ik kreeg het Spaans benauwd. Ik raakte zelfs een beetje in paniek. Teveel mensen, teveel lawaai, en wat de fuck deed die kerel in die roeiboot daar?! Hoe kwam die boot daar? Ik wilde alleen nog maar weg. We zijn ook als een speer weer teruggegaan. De hele terugtocht hadden Hasnae en ik het over die vent in die roeiboot. Dat was zó gek.

Maar godver, in mijn ademnood ben ik helemaal vergeten er een foto van te maken. Dat was me een foto geworden! Iedereen kent wel die legpuzzels van de tekenaar Jan van Haasteren, die kleine ruimtes helemaal voltekent met mensen die allemaal, zich nauwelijks bewust van het feit dat er ook andere mensen zijn, hun eigen gekke dingetje doen. Een grote krioelende mensenmassa, dat was dat Gaiolastrand ook! Totaal bizar en surrealistisch.

Sardines

We hebben nog een ander strand gezocht, maar overal was min of meer dezelfde situatie waarbij het op de parkeerplaatsen al fout ging. Italianen kunnen hun auto nog netjes kwijt in een bezemkast, als het moet, met z’n tweeën naast elkaar. “Kan ik er ook nog bij?” – “Makkelijk! Kom maar!” We hebben anderhalf uur in de file naar een strand gestaan, remmend en rijdend op onmogelijk stijle hellingen. Italiaanse automobilisten kennen geen vrees. Ik stond doodsangsten uit.

De Italiaanse strandcultuur is sowieso de mijne niet. Ik ben gewend aan brede stranden, met grote stukken waar je praktisch alleen zit. In Italië, twee jaar geleden op Sicilië zag ik dat ook, worden de stranden allemaal geëxploiteerd door ondernemers die strandstoelen en parasols verhuren die heel dicht bij elkaar staan. Je zit er als een sardine in een blikje. Ik vind het afschuwelijk.

Deel 1 van dit Napolitaanse drieluik vindt u hier, deel 2, over eten, hier. Ik denk dat dit voorlopig het laatste stuk is over Napels, maar op Instagram zal ik af en toe foto’s met een verhaaltje posten, onder andere ook over onze trips naar Pompei, Amalfi en Ravello.

Peter Breedveld, Reizen, 31.08.2019 @ 14:35

[Home]
 

1 Reactie

op 31 08 2019 at 14:35 schreef Peter:

Reageren? Leesfrontaalnaakt@gmail.com.

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekent geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN 2024

O Richard K., martelaar van de Afgehaakten

O Liever Wilders dan Yesilgöz

O Hoe Albert Heijn constant probeert ons te bestelen

O Kankerhomo

O Harde Por

O Zijn onze universiteiten antisemitische Hamasbolwerken?

O De meest gelezen stukken van 2023

O Willem Kraan zou met Scharwachter en Dibi hebben meegeprotesteerd

O Neem PVV-stemmers serieus!

O De verpletterende charme van de supertolerante Gidi Markuszower

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

 

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

 

(Advertentie)
 

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 

RSS RSS