Emancipatienota
Hassnae Bouazza
Illustratie: Hu Ming
De emancipatienota (PDF) is uit en daarin staat het heuglijke nieuws dat het aandeel vrouwen in managementfuncies in hogere en wetenschappelijke beroepen is gestegen van 21 naar 26 procent en dat in 2007 maar liefst 27 procent van alle leidinggevenden uit vrouwen bestond. Een mooi aandeel en een welkom bericht na alle paniekerige mediaberichtgeving rond de economische crisis die ons allen lijkt te moeten raken.
Crisis of niet, het gaat heel goed met ons vrouwen. Steeds meer vrouwen werken en ze bekleden ook in toenemende mate hoge posities. Zelfs in de top van het bedrijfsleven is er een kleine groei van zes naar zeven procent. De overheid heeft een quotum ingesteld van twintig procent voor het bedrijfsleven voor 2010, maar we kunnen er gevoegelijk van uitgaan dat dat niet gehaald zal worden.
Er is geen reden voor de overheid zich in dit alles te mengen. De enige taak die zij heeft is het creëren van gelijke kansen zodat vrouwen kunnen meedraaien in het professionele leven, en dat doen ze volop, getuige de nota. Quota instellen voor het bedrijfsleven gaat veel te ver: bedrijven zijn er immers niet om een politiek ideaal te verwezenlijken of aan de leiband van een politieke partij mee te lopen. Het is ook tegenstrijdig: beweren dat vrouwen gelijk zijn aan mannen, maar hen tegelijk niet als gelijkwaardig benaderen en hen steeds sturen om daar te komen waar ze ook op eigen kracht kunnen komen áls ze dat zouden willen.
Het emancipatiebeleid lijkt er één van dwang te zijn, terwijl ik altijd dacht dat emancipatie alles te maken had met de vrijheid zelf keuzes te maken. Rachida Dati, de Franse minister van justitie, koos ervoor vijf dagen na haar bevalling terug te keren naar haar werk; hoon en verwijten waren haar deel. Haar positie verlangde van haar een bijna onmenselijke stap en zij gaf daar, professioneel als ze is, gehoor aan, maar dat werd haar niet in dank afgenomen door vrouwen die haar als een verraadster zagen.
Carrières van vrouwen (en allochtonen) zijn, in tegenstelling tot die van mannen, publiek bezit. Dat blijkt iedere keer weer. Kennelijk maakt een vrouw nooit carrière voor zichzelf, haar gezin of uit persoonlijke bevlogenheid, maar moet ze ook altijd rekening houden met een hoger doel, te weten de verheffing van de vrouw. In sommige gevallen is dat onverenigbaar en zijn keuzes onvermijdelijk; het is aan een ieder individueel die keuzes te maken zonder een moreel oordeel van derden.
De rest van dit betoog staat in NRC Handelsblad van vandaag. NRC nodigt lezers uit er op deze plek over te discussiëren, maar dat mag alleen onder naam en toenaam en de reacties worden eerst gekeurd door een moderator, dus dat zal wel niks worden. Op Frontaal Naakt mag het anoniem. Vanavond om zes uur zit Hassnae trouwens samen met Francisco van Jole in De Zevende Hemel op Radio 5.
Hassnae Bouazza, 21.02.2009 @ 11:35
11 Reacties
op 21 02 2009 at 12:53 schreef Saira:
Helemaal mee eens met als toevoeging dat creatie van kansen voor een groot deel bij jezelf ligt.
Er wordt m.i. in nota’s en discussies uitgegaan van werken in loondienst in grote bedrijven/rijksinstellingen met promotiekansen.
Beleid voor dames die in vrije beroepen of als onderneemster werkzaam zijn, is er relatief weinig. Aan de kant word je van zelfredzaamheid ook groot, sterk en slim. Dan heb je ook geen last van wanbeleid.
op 21 02 2009 at 13:20 schreef Saira:
"Carriere" maak ik net als mijn voormoeders allereerst om brood op plank te brengen voor mezelf en mijn gezin. De rest is bijzaak.
Die kritiek op Dati getuigde van veel mutserigheid, pas excusez le mot. Niet iedereen is in de positie om (betaald) maanden zwangerschapsschapsverlof te nemen.
op 21 02 2009 at 16:20 schreef KvdW:
De quotumregeling voor vrouwen in de top van het bedrijfsleven is zowel discriminerend als improductief. Onder ‘captains of industry’ bevinden zich meer mannen omdat, afgezien van de motivatiecomponent, aan beide uiteinden van de intelligentieschaal mannen oververtegenwoordigd zijn.
op 21 02 2009 at 18:21 schreef Tarak:
Ben aan het luisteren, nu de hoofddoekbrigade allereerst het verschrikkelijke gebruik van het woord "moslima", dat is al een zelfuitsluitingswoord. Of gaan we de woorden Zoroastrina, Christina, Hindoeina en Boeddhina ook introduceren.
En het verhaal over het solliciteren, eerst alles telefonisch en dan komen ze voor het arbeidsvoorwaardengesprek en dan is er al iemand anders gevonden. Ik weet niet waar die mensen solliciteren, maar ik moest altijd persoonlijk op gesprek komen voor ik werd aangenomen.
Uiteraard geen woord over de vrijheid die bedrijven mogen hebben om hoofddoeken te weigeren.
En geen enkele kritische vraag van de presentatrice aan de professioneel hoofddoekdraagster over hun wens ook overal met een nikaab te mogen werken.
op 22 02 2009 at 13:03 schreef toevallige voorbijganger:
Ben ik de enige die twijfelt aan hun onderzoek dat vrouwen in dezelfde posities minder verdienen?
Als ze namelijk evenveel verdienen is de emancipatie compleet. En dan kan dat hele emancipatienotateam opdoeken. Niet echt onafhankelijk dus.
op 22 02 2009 at 13:03 schreef EH:
Hulde, en geef de hordes die over je heen zullen vallen er ook even goed van langs. :)
op 22 02 2009 at 16:45 schreef Peter Kraus:
Dit is een van de beste stukken die ik over dit onderwerp heb gelezen.
op 22 02 2009 at 18:50 schreef Jimmy:
Goede column. Niks aan toe te voegen.
op 23 02 2009 at 09:34 schreef Paco:
Net wat Saira zegt. Ik vat het even samen: gaat alleen over loonslavinnen.
op 23 02 2009 at 12:36 schreef Syarikat:
Eindelijk iemand die het niet alleen snapt, maar ook nog goed weet te verwoorden. De spijker op de kop.
op 24 02 2009 at 13:58 schreef Spuit Elf:
Als we de emancipatie overlaten aan het bedrijfsleven, dan weet je van te voren dat er niets van terecht komt. Of heeft u ook een grenzeloos vertriouwen in de vrije markt? Soll mir übrigens recht sein. Ik heb al genoeg concurrentie van mannen, laat die vrouwen maar thuis blijven.
RSS