Home » Archief » Islam, mijn islam (4)


[02.05.2009]

Islam, mijn islam (4)

Dave Sim

BellyDancers14 (85k image)

Ik was (en ben) er niet van overtuigd dat synagoge-, moskee- of kerkbezoek een absolute noodzaak is om God te dienen. Ik had ervoor gekozen de sabbat te eren (aanvankelijk wisselde ik de Joodse sabbat, – onze zaterdag – af met de christelijke sabbat – zondag – wat betekende dat ik vijf dagen per week werkte, gevolgd door een rustdag, en daarna weer zeven dagen, gevolgd door een rustdag. Uiteindelijk heb ik de zondag aangehouden – letterlijk van zaterdag middernacht tot zondag middernacht – hoewel ik bleef twijfelen of ik misschien toch niet beter de Joodse sabbat zou eren: van zonsondergang op vrijdag tot zonsondergang op zaterdag.

Ik bleef twee maal per dag bidden, betaalde de zakat, maar in het najaar van 1999 had ik het gevoel iets te missen. Wat ik uiteindelijk ook van de Anglicaanse kerk vond, het besluit om niet langer regelmatig naar de kerk te gaan, liet een leegte achter waarvan ik me zeer bewust bleef.

Op zeker moment, aan het einde van 1999, las ik ergens dat de ramadan op 9 december begon. Vasten tijdens de Heilige Maand is ook één van de vijf pilaren van de islam. Ik was maar half op de hoogte van de regels van het vasten. Eerder had ik mezelf ten taak gesteld te proberen hoe lang ik op de sabbat zonder ontbijt zou kunnen – hoe lang, voor ik mezelf zou toestaan iets te eten.

Meestal hield ik het vol tot een uur of vier, vijf ’s middags, maar uiteindelijk werd dan mijn honger en dorst zo overweldigend dat ik nauwelijks in staat was de Schrift en de commentaren tot me te nemen – wat me in spiritueel opzicht nogal contraproductief leek. Ook sprak het de sportman in mij iets teveel aan: “Ha! Ik heb het record van vorige week met 48 minuten gebroken!” Niet echt het soort geestelijke voedsel dat bij ritueel vasten hoort.

George Petrou (hoi, George!) vertelde me over zijn moeder, die vastte volgens de regels van de Grieks-orthodoxe kerk en zichzelf overdag alleen vruchtensap en water toestond. Dat was tijdens… Lent? Volgens mij was het Lent. Reflections on Islam had rond die tijd een uitzending over ramadan: geen eten en drinken van zonsopgang tot zonsondergang.

En dan natuurlijk de vijf dagelijkse gebeden. Bij die gebeden kon ik me weinig voorstellen, zeker in combinatie met de rituele wassing – eerst schone, licht gekleurde kleding aan, dan het gezicht wassen van kruin tot kin, dan de rechterarm wassen tot aan de elleboog, de linkerarm tot aan de elleboog, de binnenkant van de oren, de mond spoelen, water in beide neusgaten inhaleren (dat meen je niet!), de rechtervoet tot aan de enkel wassen, de linkervoet tot aan de enkel wassen, de hoofdhuid bevochtigen. Je moet water of schoon zand gebruiken. Water had ik, Godzijdank. En dan het gebed. Vijf keer per dag.

Ik dacht terug aan de Anglicaanse dienst, die een beetje hard is voor nieuwkomers. Het Boek der Gebeden, het Liedboek, het Herziene Boek der Gebeden (wat is dat toch met christenen en hun herzieningsmanie?) Twee uur lang deed ik er steeds dertig seconden langer over dan de andere kerkbezoekers om de juiste bladzijde te vinden. Dit stuk staat op pagina 59 van het Herziene Boek der Gebeden, dus niet pagina 59 van het oude, niet herziene Boek der Gebeden. Dit is Lied 203, maar dat staat op bladzij 188. Op bladzij 203 staat lied 217, dat in de verste verte niet klinkt als dit lied. Hoe luidt de tekst? Sta ik mezelf toe deze tekst te zingen? Snel de tekst scannen…

“Luister, allemaal. Naar achteren, jullie. Ik heb hier een crucifix en wijwater en ik zal niet aarzelen die te gebruiken.” Het Nicaese gebroed. Altijd een paar regels vooruit kijken: ik sta mezelf deze regels wel toe, de twee vólgende regels niet (“Ik meen het, dit is echt wijwater. Geen stap dichterbij.”)

Het was niet makkelijk. Al leken de meeste rituelen en teksten in het geheel niets te maken te hebben met de teksten die ik thuis las en herlas, ergens was er iets bevredigends aan de inspanning en het gevoel de routine onder de knie te krijgen, en vooral het gevoel God een plezier te doen (hopelijk) – al was het moeilijk voor mij om de reactie voor te stellen van de voornamelijk joodse God die ik in mijn hoofd had: “Ik weet het. Ongelofelijk, vind je niet? En ze zijn er echt van overtuigd dat dít de manier is om mij te eren!”

Of: “Het gaat om de intentie, die is belangrijker dan de inhoud, waarmee is geknoeid. Op dit niveau kun je je eigen motivatie niet zo goed bevatten als God dat kan. Je moet trouw aan jezelf blijven.”

Of: “Ik wilde je dit alleen maar een keer laten zien, niet zes maanden lang elke zondag, natuurlijk. In hemelsnaam, heb je de tekst van dat lied gelezen? Ga naar huis! De bijbel lezen!”

Ik vroeg me af of de ‘Anglicaanse twee-stap’ (zit, sta, zeg op, kniel, zit, luister, sta, zit, sta, zing, zit, kniel, sta, luister) in vergelijking met de ramadan minder zwaar zou zijn of juist andersom. Ik begon excuses te verzinnen om er niet aan te hoeven beginnen. “Heeft de ramadan niet specifieke gebedstijden? Ik kom er nooit achter wanneer die specifieke gebedstijden zijn. Je kunt vast niet volstaan met vijf gebeden achter elkaar in de ochtend (dan zou ik de rituele wassing maar één keer hoeven doen! Gna-gna-gna)”.

En als ik gewoon willekeurig vijf keer per dag zou bidden, zou dat dan veel uitmaken? Is dat niet slechts een miniem ethisch verschil? Wat als de specifieke tijden belangrijk zijn voor de doeltreffendheid van het gebed? Zou het kunnen… is het feitelijk niet een mogelijkheid, of nog feitelijker, een waarschijnlijkheid dat bidden op willekeurige momenten een… belediging van God is?

De Hemel verhoede dat ik God beledig! (ik leg het er altijd dik bovenop, waardoor ik tijdens mijn innerlijke monoloog tegen God iets van een theatrale talmudgeleerde krijg, als ik probeer ergens onderuit te komen. De energie die het kost, terwijl ik weet waar ik mee bezig ben, en dat God weet waar ik mee bezig ben, en dat ik geen van ons beiden voor de gek hou, kan zeer vermoeiend zijn).

Dus ik besloot om het aan God over te laten. Als God mij een teken zou geven dat ik moest vasten tijdens ramadan, dan zou ik vasten tijdens ramadan. God om een teken vragen grenst aan blasfemie, dus ik raad niemand aan er geen gewoonte van maken. Maar nu u het toch vraagt: het is belangrijk om alert te zijn op tekens en beter je te vergissen dan aan een teken te twijfelen.

De volgende dag viel er een envelop op mijn deurmat (van Reflections on Islam). Er zat een folder in met als aanhef: ‘O, gij gelovigen, het vasten is u voorgeschreven, zoals het degenen die vóór u waren, was voorgeschreven, opdat gij vroom zult zijn’ (2:183). Toegegeven, niet erg subtiel, maar ik besloot God het voordeel van de twijfel te gunnen.

Dave Sim (1956, Ontario) heeft bijna dertig jaar lang een maandelijkse comic gepubliceerd, Cerebus. Hij is één van de grondleggers van het Comic Book Legal Defense Fund, dat het opneemt voor stripmakers, -uitgevers en -verkopers wier vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd. Hij is ook moslim. De serie essays Islam, my Islam verscheen in Cerebus 276 tot en met 282. De eerste delen zijn hier, hier en hier te lezen.

Dave Sim, 02.05.2009 @ 09:11

[Home]
 

6 Reacties

op 02 05 2009 at 11:39 schreef N. Molrat:

“Ik weet het. Ongelofelijk, vind je niet? En ze zijn er echt van overtuigd dat dít de manier is om mij te eren!”

Hoewel ik nog geen teken heb mogen ontvangen denk ik dat ook God dit een erg leuk stuk vindt.

op 02 05 2009 at 15:41 schreef Nederlander:

Blablabla, gelovigen en hun ‘religies’. Geestesziekten zijn het, meer niet. Schrijver heeft gezien zijn tijdsbesteding eenvoudigweg een overschot aan vrije tijd. I.p.v. deze op te vullen met geestesziekten raad ik een goed boek danwel leuke hobby aan. Vissen bijvoorbeeld.

Sterkte.

op 02 05 2009 at 15:57 schreef bottehond:

Als je al in vingerwijzingen gelooft, en die aandrang kan onder invloed van overweldigende ervaringen enorm zijn, dan dien je wel verder te kijken dan je neus lang is.
Immers: wie in god gelooft aanvaardt daarmee ook dat er tegenkrachten zijn. Een vingerwijzing kan derhalve even goed van duistere krachten afkomstig zijn.
Mogelijk dat hij god ontmoet heeft, maar als god bestaat, zoals men dan veronderstelt, is het niet de god die integraal gepromoot wordt door de islam. Daarvoor kent de islam te veel contra-indicatieve elementen, naast de vele wel met godsbesef coherente elementen die ze aansnijdt.
Deze dolende ziel is geen aanwinst voor FN, in my not so humble opinion.

op 03 05 2009 at 09:58 schreef sabaroth:

Wat kunnen mensen het zichzelf toch onnodig moeilijk maken.

op 03 05 2009 at 10:36 schreef Laila:

Helemaal als mensen gevoel van humor moeten ontberen.

op 03 05 2009 at 12:25 schreef sabaroth:

Als hier ergens humor in zit, mmja dan ben ik mijn gevoel daarvoor compleet verloren.

Nieuwe reactie
Naam:
E-mail:
Homepage:
  Afbeelding invoegen
 

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekenen geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN SEPTEMBER

O Steekhoudende argumenten in je broekje

O Hoop en uitsluiting

O Dilan Yesilgöz criminaliseert de watermeloen

O Sven Kockelmann, kwispelhondje van Wilders

O Welkom in Wildersstan!

O Toet-toet, boing-boing

O Domrechts wil het weer over ras hebben

O Baren voor Pieter

O Terrorisme verheerlijken

O Aan Links heb je ook niks

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 


 

(Advertentie)
 

 

 

RSS RSS