Home » Archief » Een goede roman is een schijnzwangerschap


[10.07.2025]

Een goede roman is een schijnzwangerschap

Peter Breedveld

 

Wie zich bij het lezen van Yuko Tsushima’s boeken blindstaart op de biografische overeenkomsten, schreef Abhrajyoti Chakraborty zes jaar geleden in The New Yorker, ‘ontzegt zowel haar vertellers als Tsushima zelf hun individuele vrijheid’. Wie de link naar het stuk in The New Yorker checkt, zal ontdekken dat ik Chakraborty wat losjes heb vertaald, maar ik vind zijn schrijfstijl erg omhalig, vandaar.

De obsessie met de mate waarin boeken autobiografisch zijn of niet, heeft me altijd geïrriteerd. Ik herinner me een interview van Gary Groth in The Comics Journal met Phoebe Gloeckner waarin hij maar bleef doorpoeren of Gloeckner ook door haar stiefvader was verkracht, net zoals de hoofdpersoon in haar boek The Diary of a Teenage Girl. Ze bleef hem uitleggen dat het er niet toe doet of haar werk over haar eigen leven gaat of niet, dat iedere kunstenaar uit haar eigen ervaringen put, dat het er niet om gaat of iets feitelijk waar is, maar om de “emotionele waarheid”. Herinneringen zijn veranderlijk en Gloeckner weigert haar werk autobiografisch te noemen, “omdat dat suggereert dat alles waar is op een manier waarop dat nooit zo kan zijn”.

Een tijd geleden schreef ik een bespreking van Maya Angelous I know Why The Caged Bird Sings, dat ik schaarde onder ‘fictie’, terwijl het een autobiografie is. Iemand sprak me daarop aan. Maar ik geloof niet dat je een autobiografie kunt aanmerken als ‘non-fictie’, omdat ons geheugen ons constant bedriegt, omdat we alles subjectief inkleuren en zelfs als elke vertelde gebeurtenis echt honderd procent waar is, dan nog componeert de schrijver alles tot een leesbaar geheel, tot iets waarmee de lezer zich kan verhouden. Dat is dus fictie.

Buitenaards wezen

De levens van Yuko Tsushima en haar hoofdpersonen vertonen veel overeenkomsten: alleenstaande moeder, weigert zich te conformeren en aan verwachtingen te voldoen, vader pleegde zelfmoord toen ze nog heel klein was, ze verloor ook nog een broer, enzovoort. Wat haar werk zo onweerstaanbaar voor me maakt (zie hier mijn bespreking van Territory of Light), is dat ik me kan inleven in iemand die ik totaal niet ben. Ik ben geen vrouw, geen Japanner, ben nooit zwanger geweest, ben geen alleenstaande moeder en ik word niet als een soort kind/huisdier behandeld door de mannen om mij heen. Dat is Tsushima’s verdienste, zij weet haar eigen ervaringen om te zetten in iets dat bij wijze van spreken zelfs door een buitenaards wezen kan worden gevoeld.

Er stond eerst ‘begrepen’ waar nu ‘gevoeld’ staat, maar ik kan niet zeggen dat ik alles begrijp in ‘Child of Fortune‘ (oorspronkelijke titel: Choji, ‘Lievelingskind’, wat volgens mij de lading beter dekt), haar derde boek, het eerste dat in het Engels werd vertaald (door Geraldine Harcourt, met wie Tsushima innig contact had, las ik ergens). Er staan passages in die ik las en herlas en herlas en waar ik de vinger niet achter kon krijgen. (Er volgen nu spoilers, dus wie van plan is om Yuko Tsushima te gaan lezen, wat ik hartstochtelijk aanbeveel, zou nu moeten stoppen met het lezen van dit.)

Bijvoorbeeld deze passage:

‘She was having a baby. She wanted to drum into his belly, through the layer of fat, that desire never ends in desire alone. She couldn’t help thinking that she might already be remote from sex. Perhaps pregnancy was like that. Though of course she’d been afraid of getting pregnant, perhaps somewhere in her heart she wanted it as a means of survival. Strangely, her self-respect hadn’t allowed her to avoid conception throughout another affair. She didn’t want to go on living inside the limits of sexual relations of men.’

Seksueel verlangen

Zwangerschap is hier een manier om te ontsnappen aan het patriarchaat, vermoed ik. Maar de verteller, Koko heet ze, weigert ook een zwangerschap te vermijden uit zelfrespect. Welk zelfrespect? Verbiedt Koko zichzelf voortplantingsloze seks en is dat niet hartstikke patriarchaal? Bovendien: ze heeft al een kind, een puber, met een man die niet haar grote liefde is en van wie ze gescheiden is. Met haar grote liefde heeft ze nooit een kind gewild en ze is nu zwanger van een vriend die bemiddelt tussen haar en haar ex-man. Heeft ze nooit een kind gehad met haar grote liefde omdat dan haar seksuele verlangen naar hem gedoofd zou zijn en heeft ze wel kinderen met haar ex en hun wederzijdse vriend omdat de seks met hen anders zondig zou zijn?

Ik denk dat ik er niks van begrijp omdat ik een man ben en niet kan begrijpen wat seks en kinderen krijgen betekenen voor Koko en dat zwangerschap tegelijk een bedreiging en een bevrijding is, omdat ik het niet kan ervaren.

Schijnzwangerschap

De zwangerschap blijkt een schijnzwangerschap te zijn, Koko heeft haar ongeboren kind gefantaseerd. Het is een verdrietige maar ook poëtische metafoor in de context van de geestelijk zwakbegaafde broer met wie ze als kind een sterke band had maar die al vroeg overleed. Sindsdien heeft ze nooit een dwingende reden meer gehad om te blijven leven, al was “de wil om te leven er nog altijd”.

Haar denkbeeldige kind symboliseert haar stasis tussen dood en leven en haar weigering om te kiezen op welk gebied dan ook, waardoor ze altijd in een soort niemandsland verkeert. Ze werkt als pianolerares, maar het is niet echt een baan, ze houdt van haar dochter, maar veronachtzaamt haar ook en ze weigert zich te conformeren aan de samenleving en de verwachtingen van de mensen om haar heen, waardoor ze door haar hele omgeving juist wordt betutteld.

Schoonheid is fictie

Door die schijnzwangerschap komt de patriarchale beer helemaal los en denkt iedereen iets over Koko te zeggen te hebben. Child of Fortune eindigt delirisch-apotheosisch, met een confrontatie met haar ex en hun wederzijdse vriend, die nu menen over haar lot te kunnen beschikken, waarna Koko op straat een surrealistisch avontuur beleeft met weer een ander kind waar ze ook haar gedesillusioneerdheid op projecteert.

“So you’re a child who breaks his promise, are you? What a cowardly thing to do… I’m very disappointed… Now I dont suppose I’ll ever see you again… When we could have shared so much joy..”

Misschien zijn dit allemaal ervaringen die Tsushima zelf heeft geleefd, maar het is de samenhang die ze erin aanbrengt – of misschien doe ik dat als lezer wel en is het nooit zo bedoeld – waardoor er iets moois ontstaat, iets dat betekenis heeft, waardoor het fictie wordt. Het is een schijnzwangerschap die tegelijk echt en onecht is, een product van iemands verbeelding die voor alle betrokkenen echt en tastbaar is.

 

 

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

boeken, Peter Breedveld, 10.07.2025 @ 09:54

[Home]
 

1 Reactie

op 10 07 2025 at 09:54 schreef Peter:

Reageren? Leesfrontaalnaakt@gmail.com.

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekenen geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN JUNI

O GeenStijl eist respect

O Kaouthar Darmoni’s naam is gezuiverd door de rechter

O De PVV-shitlist

O Henri Bontenbal is inhumaan beleid met een fatsoenlijk gezicht

O Geert Wilders bestaat niet

O Pannenkoekenboot

O Vrije wil bestaat gewoon

O Nu moet Zadie Smith weer dood

O De taxichauffeurs hebben het gedaan

O Wat doet Gerdi Verbeet eigenlijk om een goed mens te zijn?

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 


 

(Advertentie)
 

 

 

RSS RSS