Eenhoorns en raketten
Remco Breuker
In Noord-Korea lijken ze wel gek. Daar geloven ze nog in eenhoorns en in de grootsheid van de eigen, onoverwinnelijke natie. Verleden week is er tot groot internationaal vermaak het nest van een eenhoorn ontdekt. Ergens in de buurt van P’yŏngyang, propagandahoofdstad van de wereld.
Dat kan alleen in Noord-Korea, daar heb je immers mensen die door alle propaganda gek genoeg zijn gemaakt om zoiets te geloven. Nu staat P’yŏngyang op het punt om weer een raket met satelliet te lanceren. En dat terwijl het halve land verhongert en de hele internationale gemeenschap Noord-Korea smeekt dan wel dreigt om niet te lanceren. Hebben ze daar nu echt geen idee van wat belangrijk is? Van wat waar is?
Onhandige vertaling
Je zou het bijna denken op basis van de bovenstaande feiten. Deze vertellen echter maar een klein deel van het echte verhaal. Noord-Koreaans nieuws haalt de media met het grootste gemak. De verhalen achter het nieuws meestal echter niet. Eerst maar eens het verhaal achter die eenhoorn.
Het Noord-Koreaanse staatspersbureau heeft inderdaad een bericht doen uitgaan dat archeologen het nest van een eenhoorn zouden hebben gevonden. Het lijkt hier echter te gaan om een bonafide archeologische vondst. Niet een echt nest van een eenhoorn (overigens een onhandige vertaling van de kirin of kirinma (qilin in het Chinees), een Oost-Aziatisch mythologisch dier dat nog het meest lijkt op een kruising van een paard, een draak en een leeuw), maar de plek waar in vroeger tijden van werd gedacht dat er ooit de kirinma van een legendarische Koreaanse koning uit de oudheid zou hebben genesteld. Wijze heersers in Oost-Azie werden in mythen en legenden altijd vergezeld door dit soort goeds voorspellende fantasiebeesten. Weinig propaganda, nog minder onzin en helemaal niet om te lachen. Gewoon een stukje geschiedenis.
Herhaling van zetten
Maar die raket dan? Dat lijkt toch wel de zoveelste provocatie van Noord-Koreaanse zijde. Nou nee. Het verhaal achter die raket laat toch een beduidend andere stand van zaken zien. Het is een feit dat de wereld op het punt staat om tussen 10 en 22 december weer een lancering van een Noord-Koreaanse raket met satelliet aan boord mee te maken. Het is ook een feit dat Noord-Korea hier op het moment wijd en zijd zware internationale kritiek mee oogst. Eveneens een feit: de Noord-Koreaanse reactie klinkt als een versleten grammofoon: als soevereine staat heeft Noord-Korea het recht dit te doen.
Het laatste feit: dit is een herhaling van zetten van wat er in april dit jaar is gebeurd toen Noord-Korea tegen de kritiek van de internationale gemeenschap in een raket en satelliet lanceerde.
Clandestiene raketprogramma’s
Nu de rest van het verhaal met nog weer meer feiten. Afgelopen week heeft Zuid-Korea door een defect de lancering van een langeafstandsraket (de derde alweer) moeten uitstellen. Een onstemde reactie van de internationale gemeenschap hierop blijft uit, ondanks de vrees van de Verenigde Staten dat de Zuid-Koreaanse pogingen om raketten te ontwikkelen, te maken hebben met de ontwikkeling van clandestiene raketprogramma’s! Zuid-Korea ontwikkelt nu in samenwerking met de VS raketten die heel Noord-Korea bestrijken. Ook op deze ontwikkeling is weinig internationale reactie gekomen.
Zuid-Koreaanse presidentsverkiezingen
Ik pleit er niet voor om Zuid-Korea op het matje te roepen voor haar raketprogramma’s, al bezie ik de eindeloze provocaties tussen Noord en Zuid met lede ogen. Ik pleit er wel voor om Noord-Korea’s acties in deze context te zien. Noord en Zuid houden elkaar met argusogen in de gaten. Doet de een dit, dan doet de ander dat. In die context is het niet vreemd Noord-Korea een raket met satelliet aan boord wil lanceren voordat het de Zuid-Koreanen lukt.
Daarnaast spelen er nog een aantal specifiek Koreaanse factoren. Zo valt de geplande Noord-Koreaanse lancering samen met de eerste verjaardag van het overlijden van Kim Jong Il. In de verklaring omtrent de aanstaande lancering werd expliciet verwezen naar de woorden van Kim Jong Il, wat betekent dat er geen weg terug meer is zonder gezichtsverlies. Daarbij komt dat de Zuid-Koreaanse presidentsverkiezingen ook rond die tijd vallen. Dat is traditioneel een moment voor het Noorden om de tanden te laten zien.
Heftige machtsstrijd
Ten laatste wegen de binnenlandse omstandigheden in Noord-Korea zwaar in het besluit om een satelliet te lanceren. Er is honger, er is onrust, er is een ongekend heftige machtsstrijd aan de gang. Dit zijn allemaal redenen voor het Noord-Koreaanse regime om de gok te wagen (want dat is het, de vorige raket stortte meteen na lancering neer) en te proberen om door een geslaagde lancering binnenlandse prestige te winnen en het buitenland te laten zien dat Noord-Korea meetelt.
Als we iets hebben geleerd over Noord-Korea, is dat het zich meestal houdt aan eenmaal voorgenomen plannen. Die raketlancering zal er dan ook wel komen. Hoe hoger de internationale druk, hoe stelliger de Noord-Koreaanse houding. Om die te doorbreken is ten eerste inzicht in de situatie nodig.
Hand in eigen boezem
Dat inzicht ontbreekt. Bij de aanloop naar de mislukte raketlancering in april dit jaar onderkenden wij bijvoorbeeld niet dat het hier om binnenlandse propaganda ging en niet om buitenlandse provocatie. Nu gebeurt dat weer. Hierbij moeten wij de hand in eigen boezem steken.
Want ten dele is Noord-Korea’s lastige en vaak provocerende gedrag te wijten aan onszelf en aan onze eigen kortzichtigheid ten aanzien van Noord-Korea. Met ‘ons’ bedoel ik specifiek de EU, de VS en de NAVO. Het internationale beleid ten opzichte van Noord-Korea wordt voor de EU de facto bepaald in Washington.
De huidige VN-sancties, geïnstigeerd door de VS, worden gesteund door de EU. En daarmee hielden en houden we Noord-Korea nolens volens overeind als ‘de laatste Stalinistische staat’ ter wereld. De instandhouding van Noord-Korea’s isolering is de instandhouding van het huidige regime. En dus ook van de concentratiekampen met hun honderdduizenden gevangenen. We zouden moeten –en kúnnen– beter weten.
Gepraat in plaats van geschreeuwd
We kunnen beter weten door niet alleen het nieuws over Noord-Korea te lezen, maar ook de verhalen die er achter schuilen, te duiden. Dan blijkt een eenhoorn helemaal geen eenhoorn te zijn en is een bedreigende lancering van een langeafstandsraket wellicht een propagandastunt die het eigen volk moet duidelijk maken dat Noord-Korea meetelt in de wereld. Dan kan er misschien eens gepraat worden in plaats van geschreeuwd. Wie weet wat dat oplevert.
Remco Breuker is historicus en hoogleraar Koreastudies aan de Universiteit Leiden. Volg hem op Twitter.
Remco Breuker, 06.12.2012 @ 08:06
9 Reacties
op 06 12 2012 at 10:40 schreef Jona:
Mooi verhaal, fijn om de dag mee te beginnen. Dank je wel!
op 06 12 2012 at 11:04 schreef MNb:
“Om die te doorbreken is ten eerste inzicht in de situatie nodig.”
Om die te doorbreken is in de eerste plaats een wisseling van regime nodig. Een regime dat propagandastunten, gezichtsverlies en raketten belangrijker vindt dan hongersnood heeft zijn prioriteiten niet op orde.
Alhoewel ik meer begrip altijd toejuich betwijfel ik of dat in het geval van Noord-Korea ook leidt tot mogelijkheden het regime te beïnvloeden.
Tenslotte volgt uit mijn reactie niet dat Zuid-Koreaanse regeringen hun zaakjes wel allemaal op orde hebben. Dat is inclusief anti-Noord-Koreaanse propaganda.
op 06 12 2012 at 16:06 schreef Olav:
Welke oplossing voor Noord-Korea dan ook, zal altijd uit Peking moeten komen. Als de bazen in China eindelijk hun geduld verliezen met Kim en kornuiten dan zal het wel snel afgelopen zijn met de poppenkast.
op 06 12 2012 at 16:08 schreef Olav:
Trouwens, wat een schoft, die vent in de foto hierboven.
op 06 12 2012 at 18:29 schreef MNb:
Inderdaad een zeldzame hufter. De angst op het gezicht van de vrouw is schrijnend.
op 06 12 2012 at 20:02 schreef Rene Koeman:
Kijk, die Remco Breuker is dus een échte wetenschapper. Duiding waar duiding nodig is. Niet iedereen in het westen is thuis in de Koreaanse mores.
Informatief stuk Remco. Dank daarvoor.
op 06 12 2012 at 20:14 schreef dewanand:
hahhahaha leuk zei Wieroe, de geniale Hindoe homokat en uitte dit vanuit zijn luie mandje:
Denk aan het bijbelse gebod:
heb je vijanden lief, keer hen liefdevol uw andere wang toe.
USA investeert jaarlijks 700 miljard dollar in de ontwikkeling van hi tech wapens en militaire technologie, google op Darpa. Dus USA moet haar vijanden liefdevol behandelen en af en toe wat miljarden dolars aan knuffels geven, zie Pakistan, Noord Korea, Iran, Hamas, Venezuela, China enz, gezworen vijanden van Amerika en Navo.
Technisch gezien kan Amerika in 24 uur met een massieve vernietigings aanval met een miljoen tomahawk raketten alle vijanden terug bombarderen naar de prehistorie. Maar Amerika en het Pentagon hebben een vijand en vijand beelden nodig, dus die krijgen via zwarte fondsen wat knuffels elke maand via geheime wapen transporten en via illegale kanalen.
Wie moet anders de hi tech wapens kopen van Amerika (Douglas, enz) als er geen vijanden zijn, omzet wapen industrie jaarlijks usa is ongeveer 1000 miljard us dollar, dus bestel maar snel ook je eigen raketten voor je prive jihad en maak Amerika rijker.
Dewanand en Wieroe
Planet of the Apes
op 07 12 2012 at 08:34 schreef You On A Gin:
Da’s zo, Remko, maar je kunt het de rest van de wereld ook weer niet kwalijk nemen dat zo’n testje met een raket wel degelijk als een provocatie wordt opgevat.
Kunnen we wel vanaf een space shuttle vanuit de troposfeer over de hele wereld foldertjes naar beneden doen dalen met “Rustig maar hoor, het is een propagandastunt”, maar misschien is het een keer goed als die hele corrupte bende daar het deksel eens een keer op de neus krijgt.
Iedereen durft de Joe-Naait-Mie-Steeds ’ter orde te roepen’, de piepeltjes achter internet of hun Tetter account, maar dan zou de ‘internationale gemeenschap’ ook wel eens tegen N-Korea kunnen zeggen dat het weer leuk is geweest, en beter even inbinden.
Er leven daar mensen met onderdrukking en armoede, die hebben zo mogelijk nog een kutter leven dan Palestijnen, maar daar zie ik mensen nu nooit over gillen op internet. Spreekt minder tot de verbeelding?
Een vrolijkere noot: waarom hebben Chinese draken 5 tenen, Koreaanse 4, en Japanse 3?
Volgens Chinese folklore kwamen de draken oorspronkelijk uit China, en ging er één vanaf, hoe verder ze van hun thuisland gingen. Volgens de Japanners komen ze uit Japan, en kwam er juist telkens één bij.
op 07 12 2012 at 21:04 schreef Sasha Berkman:
Hier wordt het er anders ook niet beter op:
RSS