Keurige student heeft een bijbaan als escortdame
Peter Breedveld
Een student met een bijbaan als call-girl of escort-dame, dat is zo’n o-la-la-verhaal dat het op de redacties altijd goed doet in komkommertijd, echte-naam-bij-de-redactie-bekend, uiteraard. Het is de premisse van menige film en roman. Ik moet ook zeggen dat het wel tot de verbeelding spreekt. Keurige jongedames die iets dat ultiem intiem en tegelijk zo universeel is, doen voor geld. Die vreemde mannen in zich toelaten, vieze mannen, foute mannen. Veel geiler dan vrouwen die het doen om een ontbijt voor hun kinderen te kunnen betalen, of sekswerkers voor wie het gewoon hun baan is.
Sibylline van Sixtine Dano gaat over precies zo’n intelligente jongedame, Raphaëlle, keurig meisje, kind van eenvoudige, hardwerkende Fransen. Ze studeert architectuur en haar ouders staan haar financieel bij, maar om het absoluut noodzakelijke te kunnen betalen. Een zolderkamer in Parijs, de studiekosten. Maar voor architectuur heb je materialen nodig om maquettes te maken en het dure boek van die ene docent, dat hij zelf op de voor zijn colleges verplichte leeslijst zet.
Bovendien, je wilt als student ook weleens een uitspatting. Een duur parfum, een jurkje, eten in een sjiek restaurant.
Mannenfantasie
Raphaëlle wordt door een vreemde man benaderd die haar geld biedt voor een ‘ontmoeting’. Ze wijst het instinctief af, maar krijgt het niet uit haar hoofd. Ze praat er met haar vriendje over, die er verrassend – of teleurstellend misschien – ruimdenkend over is. “Je bent vrij om te doen wat je wilt”, zegt hij. “Ik ben in elk geval niet jaloers.” Zelf verdient hij erbij als fietskoerier. “Je loopt in elk geval niet het risico om met je fiets op straat te donderen voor 15 euro per uur”. zegt hij.
Ze ontmoet de man, brengt een gezellige avond met hem door en gaat met hem naar bed. Haar vriendje blijkt daar achteraf toch niet zo relaxt over te zijn als hij zich voordeed. Ze vervreemden van elkaar en onder de naam Sibylline ontmoet ze andere mannen. Ze houdt er een flink pak geld aan over.
Was dit boek door een man gemaakt, dan zou ik het nooit zijn gaan lezen. Maar een verhaal als dit van een vrouw maakt nieuwsgierig. Bovendien is het tekenwerk verbluffend mooi. Sierlijk, zacht en elegant. Bulkend van sfeer. Dano, die haar brood verdient met animatie, tekent met licht. Haar Sibylline is een prettige verschijning, maar geen typische mannenfantasie. Geen grote borsten en billen en een ontembaar libido. We vergeten nooit dat ze een gewone jonge vrouw is die weliswaar plezier schept in haar werk, maar omdat ze haar cliënten de baas is, ze manipuleert in hun eigen droomwereld. En ook vanwege het geld, bekent ze zelf.
Gewelddadige creep
Dat geld stopt ze in een muziekdoos met een ronddraaiende ballerina erop, precies zo’n muziekdoos heb ik ooit eens aan mijn dochter gegeven. Raphaëlle kreeg die muziekdoos ook van haar vader. We zien het in een flashback, het onschuldige kleine meisje, de lieveling van haar goeiige papa.
Sybilline zit vol met dergelijke clichés. De teleurstellende, van elke romantiek gespeende eerste seksuele ervaring, die het vaste repertoire van elke vrouw lijkt te zijn, haar eerste liefdesverdriet, de teleurstellende vriendjes, het besef dat mannen… ook gebrekkige mensen zijn, zal ik het maar noemen.
Er zit veel vette sentimentaliteit in en ook de avonturen als call-girl hebben op zich niks verrassends. Er is een schuchtere jongeman die nog nooit met iemand naar bed is geweest en het gaat een keer fout als Raphaëlle met haar studiegenoot, die zich door haar heeft laten overtuigen ook te gaan bijklussen als call-girl, met een man mee naar zijn huis gaan, waar hij zich ontpopt als een gewelddadige creep.
Levensecht
Het zit ‘m allemaal in de manier waarop Dano haar verhaal vertelt, én met de levensechtheid van haar personages. Raphaëlle is echt, en haar leven is ook echt, de gesprekken met haar vrienden en met haar cliënten zijn echt. Dit boek is geen aaneenrijging van pikante avonturen, we volgen Raphaëlle in de collegezaal, met haar vrienden op café, op stage in Barcelona, hoe ze daar vrienden maakt, verliefd wordt op iemand. Het is een slice-of-life-achtige beschrijving van het leven van een student, maar die er sekswerk bijdoet in plaats van dat ze achter de bar staat of vakkenvult.
In een nawoord schrijft Dano dat ze haar verhaal heeft gebaseerd op gesprekken die ze heeft gehad met jonge vrouwen en een jongeman die haar hebben verteld over hun ervaringen als sekswerker. “Ik heb geprobeerd het verhaal te vertellen van een jonge vrouw die door haar complexen, onzekerheden, verdriet, de aanvallen op haar vrouwelijkheid en allerlei ontmoetingen in de de prostitutie terecht is gekomen.”
Onzekerheden
Ze lardeert haar tekst met feiten en cijfers rond sekswerk in Frankrijk en blijkt haar eigen verhaal uiteindelijk minder goed te kunnen uitleggen dan artiest Solann in een kort voorwoord: “De weerspiegeling van onze onzekerheden is niet noodzakelijkerwijs plezierig, maar misschien kunnen we ons laten vergezellen door het verhaal van dit meisje (…) om ons minder eenzaam te voelen.”
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
boeken, Peter Breedveld, Strips, 20.09.2025 @ 08:50
RSS