Ahmed
Hassnae Bouazza
Illustratie: Sean Phillips.
Zijn Whatsapp-status is het eerste wat ik check wanneer ik me afvraag of Ahmed veilig is. Ik leerde hem in 2018 kennen tijdens opnames in Soedan voor de serie Sahara. Hij was onze chauffeur, een slimme jongeman die zich meestal op de achtergrond hield tijdens discussies, maar die, zo viel me steeds op, altijd de kant van de vrouwen koos wanneer het ging over man-vrouwverhoudingen en conservatisme.
Hij sprak alleen Arabisch, maar verstond wel al het Engels en pas op de laatste dag kwam ik erachter dat hij wel degelijk Engels sprak, maar zich op de vlakte hield. Hij was een stille, goedlachse kracht die liever luisterde dan een gesprek domineerde.
Ik heb met meer mensen contact gehouden, maar met hem is de band onverwacht het hechtst gebleken. Hij vertelt over de angst die er heerst, de plekken waar hij zich naar verplaatst wanneer het te gevaarlijk wordt, over de terreur van de door de Emiraten gesteunde en gefinancierde Rapid Support Forces.
Nachtmerrieachtige beelden
Van die gruwelijke terreur zien we steeds meer via de nachtmerrieachtige beelden die nu naar buiten komen. Er lijkt daardoor eindelijk wat meer aandacht te komen voor de genocide en hongersnood waar de onschuldige mensen nu al veel te lang onder lijden.
De ellende daar werd misbruikt door pro-Israëlische genocide-aanhangers (pleonasme, ik weet het) die de stilte rond Soedan gebruiken als stok om de anti-genocidedemonstranten mee verdacht te maken. Alsof de ene genocide de andere legitimeert.
Het is sowieso een vuig spel dat door extreemrechts uitgewoond wordt: afschuwelijk leed gebruiken om doelpalen te verzetten en critici te intimideren – of daar in ieder geval een poging toe te doen.
Grondstoffen en macht
De hel in Soedan staat niet los van die in Palestina. De mensen in beide landen zijn slachtoffer van koloniale machtspolitiek door hechte bondgenoten. De Emiraten, Israël en Amerika zijn maatjes in repressie, inhaligheid en bloeddorst. Onschuldige levens worden zonder aarzelen geofferd voor land, grondstoffen en macht.
Soedan is rijk aan goud. Gaza aan gas en land waar Israëlische fanatici goddelijk recht op denken te hebben. En Amerika, dat land is overal waar wat uit te buiten valt en bloed te verspillen.
De aandacht die er voor Soedan is, komt van dezelfde mensen die zich ook luid uitspreken tegen de genocide in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, tegen ellende waar dan ook in de wereld.
Herrie maken
Het gaat er uiteindelijk om dat iedereen veilig is en recht heeft op een waardig bestaan, vrij van onderdrukking, geweld, racisme, seksisme. En vooral gaat het er ook om dat het niet het Westen en haar bondgenoten zijn die bepalen wie mens genoeg is om mee te tellen, wie erkenning verdient en wie niet.
Er is weinig reden voor optimisme, dit zijn hele nare tijden die machteloos maken, maar de veranderingen die er komen, komen door de mensen die tegen de stroom in herrie blijven maken voor alle onderdrukte mensen, niet alleen wanneer ze op henzelf lijken.
Hassnae Bouazza is door NRC ontslagen als columnist omdat die krant toen nog niet toe was aan kritiek op Israël. Ze is journalist, culinair recensent, documentairemaker en schrijver (Arabieren Kijken, Een Koffer vol Citroenen). vorig jaar maakte ze twee documentaires: Verhalen uit de Rif en Brieven uit de Kast, daarvoor won ze een Dutch Director’s Guild Award voor beste regie. Dit jaar verscheen de docuserie over Zuid-Korea die ze samen met Remco Breuker maaklte: Big in Korea. Haar volgende serie heeft ze ook al af.
Hassnae Bouazza, 01.11.2025 @ 14:34
RSS