Eva Jinek wil bloed zien

Peter Breedveld

 

In Japan is het veroordelingspercentage 99 procent. Dat betekent dat áls je voor de rechter staat, je de pineut bent. Journalist Jake Adelstein – die van Tokyo Vice – suggereert altijd dat in Japan de onschuldpresumptie non-existent is, dat verdachte zijn gelijkstaat aan veroordeeld worden, maar de oorzaak van het hoge veroordelingspercentage is dat aanklagers alleen tot vervolging overgaan als ze er zeker van zijn dat ze gaan winnen. Verlies betekent reputatieschade en einde carrière.

Poezenbabbelaar Eva Jinek zou dat ook graag in Nederland zien. Ik zag een stukje van haar talkshow, waarin ze een woordvoerder van het openbaar ministerie, dat de aanrandingszaak tegen Marco Borsato verloor vanwege gebrek aan bewijs, nog net niet vroeg om live in de uitzending seppuku te plegen. Jinek houdt niet van verliezers. Tegen Frans Timmermans blèrde ze ook al dat-ie de verkiezingen niet had moeten verliezen en dat, omdat hij wèl had verloren, er niks anders op zat dan totale onderwerping aan Wilders, als Vercingetorix in het begin van het eerste Asterix-album.

Koppen rollen

Bij het openbaar ministerie moeten er van haar ook koppen rollen. Ze kon niet geloven dat het verlies van de zaak geen personele gevolgen had. Drie, vier keer vroeg ze de woordvoerder of het OM nu geen spijt had, had het OM dat wel moeten doen, of ’t het waard was geweest, met de kennis van nu, en de “enorme schade die het aan alle betrokkenen heeft toegediend” en “begrijpt u dat, hoe hij zich voelt?” Ze keek er bij als een teleurgestelde moeder over het slechte rapport van haar kind, terwijl ze zelf niet eens weet wat een staartdeling is. Die grote, verwijtende ogen.

De gevolgen waren vreselijk voor iedereen, zei Jinek. Borsato beschadigd, het meisje dat-ie niet aangerand had maar dat er wel om had gevraagd was ook beschadigd. Niemand zou ooit nog aangifte durven doen van aanranding, wist ze te vertellen. Alsof dat niet door Borsato en zijn fanbase komt, die het meisje en haar moeder als een stelletje hoeren aan de schandpaal nagelden.

“Hoe kun je nu dat dagboek als steunbewijs aanvoeren?”, vroeg Jinek aan de woordvoerder. Na het binge-watchen van 27 seizoenen Law & Order maak je haar niks meer wijs over strafrecht. De mensen op Twitter en BlueSky ook niet, zag ik aan de reacties op mijn stukje over Borsato, die dan wel vrijgesproken is, maar daarmee niet onschuldig. De rechter heeft gesproken, wreef menigeen me in, en allemaal kwamen ze met dezelfde riedel over dat steunbewijs. Dat dagboek is geen steunbewijs, het is geen steunbewijs, tja, er was geen steunbewijs en zonder steunbewijs heb je niks, kakelden ze allemaal de lulshows na.

Potje vingeren

Mooi dat de rechter dat bewijs zo serieus neemt – ik vraag me wel af of het vonnis hetzelfde zou zijn geweest als Borsato een Marokkaan was geweest; een Marokkaanse verdachte is zijn eigen belastende steunbewijs – maar vrijspraak is geen onschuld. De rechter vroeg ook aan Borsato of hij zijn eigen dochter per Whatsapp zou adviseren een lekker potje te vingeren. Geen misdaad waarvoor je naar de gevangenis gaat, maar je laat zo’n man niet alleen thuis met je minderjarige dochter, toch? Niet onschuldig. Het “schuldig” staat in brandende letters op zijn voorhoofd.

De gevangenis zit vol met schlemielen die op heterdaad betrapt zijn, zelden zitten de bazen er voor wie ze werken, die onaantastbaar hun criminele imperiumpjes bestieren, want geen bewijs. Vind je die ook onschuldig?

Ik las dat Borsato, wiens muziek een paar jaar nergens meer werd gedraaid, nu met vier of vijf liedjes weer hoog in de Top-1000 staat. Allemaal mensen die apenstront gaan bij de gedachte dat naturisten samen met hun kinderen naaktzwemmen, maar die massaal een meisje slutshameden omdat ze zich verweerde tegen de hitsige handtastelijkheden van hun popidool.

Stugge hakkelaars

De OM-woordvoerder bij Jinek bleef onverstoorbaar uitleggen hoe het werkt bij zo’n rechtszaak, dat het dikwijls gebeurt dat een rechter niet meegaat met het OM, maar ze vond een onvruchtbare rotsbodem in Jinek, die haar leek te willen breken door monotoon te blijven doordrammen, ongetwijfeld gesouffleerd door een imbeciel van haar redactie.

Een overtuigende spreker was de woordvoerder niet. Ik kijk altijd met bewondering naar Britse programma’s, waarin zelfs bij kinderen de volzinnen er uitrollen alsof ze kleine Cicero’s zijn. Wij Nederlanders zijn een volk van stugge hakkelaars. “Daar moet een piemel in” lukt nog net, maar een betoog ophangen kan bijna niemand. “Zo werkt dat niet”; “Zo gaat dat nou eenmaal”; “Het is wat het is”; “Ja, nee, uh dat is, ik bedoel, dat konden wij ook niet van tevoren weten, dan heb ik ook iets van, ja laat maar zitten dan ook ieh eh uh ah oh van dat van dat, is toch ook raar ergens, weet je wel.”

Ik heb dat zelf ook, hoor. Ik vergeet van schrik mijn eigen naam als ik iemand aan de lijn krijg die ik zelf heb gebeld. Ik schrijf beter dan ik lul.

 

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

Tweet

Peter Breedveld, 18.12.2025 @ 20:45

[Home]