Tempelhoeren
Lydia Vermeer
Illustratie: Miriam Pertegato
Wat moet ik denken van de wens van James? Nu moet ik de dingen toch eens goed op een rij zetten. Hij liet nog even in het midden wat hij precies wilde, seksfoto’s of sexy foto’s. Er is geen sprake van dat ik morele bezwaren zou hebben, of hoe moet je dat noemen, waarom zou ik. Maar niemand moet denken dat hij naar willekeur over mijn medewerking kan beschikken. Geld is niet alles en ik moet het zelf leuk blijven vinden. Dat is primair. Ik bepaal zelf wat goed en prettig voor me is en wat niet.
Het is best mogelijk dat je erg veel onder de noemer kunt brengen van toevallig hier geldende taboes. Maar ieder zijn eigen vak en zijn eigen opvattingen. Als iemand opgevangen moet worden die iets tekort komt of een nieuwe spanning in zijn leven wil brengen, kan die een nieuwe partner zoeken of een troostmeisje. Er is van alles om uit te kiezen, in de keuzerijkdom van onze maatschappij.
Die arme Leopardi is te vroeg geboren en op de verkeerde plaats. In de jeugd, wanneer de hoop nog een lange loop heeft en de herinnering een korte, is het een vreugde te denken aan de dingen van het verleden, hoewel ze droevig zijn en het verdriet voortduurt. Ancor che triste, e che l’affanno duri.
Het was heel leuk, wat James me te lezen gaf, van een zekere Deena Metzger. Eens, laten we maar zeggen in de goede oude tijd, was de goede relatie met de goden verbroken als je als soldaat met bloed bevlekt uit een oorlog terugkwam. De goede band met de goden kon alleen worden hersteld door bemiddeling van heilige tempelhoeren. Iedere vrouw kwam aan de beurt om, soms een jaar lang, tempelpriesteres te zijn, in dienst van Eros. Zij was dan de poort naar de goden. Via haar lichaam kwam je weer de gewijde goddelijke cirkel binnen, gezuiverd van het bloed en gespiritualiseerd. Seks en mysterie waren gekoppeld.
Later kwamen er priesters ten tonele, die zelf de route naar het goddelijke in
handen wilden hebben. Zij brachten de vrouwen in diskrediet en legden de grondslag voor vrouwenhaat in het algemeen. Zij ontnamen de vrouwen hun functie en wilden zelf belangrijk worden. Daardoor werd de zegenrijke god Eros vervangen door de verderfelijke god Thanatos. Het is de taak van onze generatie om Eros te rehabiliteren, dat is de strekking van die geschiedenis.
Dat verhaal vertelde ik aan Petra, maar zij heeft een andere verklaring voor de traditie dat mannen altijd hebben geprobeerd vrouwen klein te houden. Mannen zijn jaloers. Vrouwen kunnen bijna onbeperkt seks bedrijven als zij willen. Een man stuit veel eerder op zijn grenzen. Dat vinden ze niet leuk, daarom leggen ze de vrouwen aan banden.
Die twee verklaringen hebben een grote overeenkomst: aan de wortel van beide ligt de afgunst. Herodotus zegt dat al, dat de afgunst de vader is van alle kwaden: Phthonos pater pantoon kakoon.
Eigenlijk leven we weer in een goede tijd, wat de vrijheid van onze sekse betreft. Bij nader inzien wil ik toch wel helpen het verdriet van deze Leopardi te verzachten. Ik heb niet zulke vreemde remmingen als de vrouw van James.
Het is prettig te ondervinden hoe fantastisch hij het vindt als ik zijn orgelpijpje bespeel. Leuk, iets levends in mijn mond. Als hij het als een vervulling van zijn behoefte aan acceptatie voelt, waarom dan eigenlijk niet? En als iemand het leuk vindt, van sekssituaties foto’s te maken, wat is er dan eigenlijk tegen? Vrijheid blijheid.
In elk geval is het een natuurlijker beeld dan schilderijtjes met een blote man erop, terwijl een blote vrouw ergens tussen zijn borst en buik te voorschijn komt. Als ik daarvoor moest poseren, zou ik dat erg mal vinden. Dan kan de vrouw toch veel beter uit het schuim van de zee zijn opgedoken.
Fragment uit Terug naar Ariadne: bespiegelingen van een naaktmodel, uitgeverij Panta Menei, 1998.
Algemeen, 14.07.2007 @ 11:26
RSS