Home » Archief » Ontmaagding


[31.07.2007]

Ontmaagding

Hanna Bouaicha

FKK19

Eindelijk was het zover. Mijn West Bank-ontmaagding heeft eindelijk plaatsgevonden. Vooral mijn linksige vrienden vonden dat ik toch wel zeker naar ‘de andere kant’ moest voor een ‘gebalanceerd’ beeld. Op de een of andere manier lijk ik te uitgesproken rechts (lees pro-Israëlisch) en een bezoek aan de Palestijnse gebieden zou mijn stelligheid vast doen wankelen, in ieder geval mocht ik mijn ogen niet sluiten voor deze realiteit. En dus werd mij geboden om vooral ook met echte Palestijnen in gesprek te gaan.

Het is moeilijk om mijn idealistische vrienden duidelijk te maken, dat ik heus niet zo extreemrechts ben. Er is een verschil tussen puur rationele analyse en emotionele betrokkenheid. Het probleem met de uiteinden van het spectrum is dat men eigenlijk geen oor heeft voor nuance. Alles wat niet aansluit bij het eigen denkbeeld wordt al snel verstoten naar de tegengestelde richting.

Voor deze grote dag der inwijding koos ik ervoor het heilige Bethlehem te bezoeken. En hoe kun je beter een heilige plek bezoeken dan met heilige mensen zelf. Zo gingen wij (mijn vriendin en ik), twee nuchtere Hollandse ongelovigen, op stap met twee zwaar Christelijke Amerikaanse meisjes. De obstakels begonnen eigenlijk al vooraf, toen de twee dames niet met de bus wilden maar wel bereid waren tachtig dollar uit te geven voor een taxiritje van twintig minuten, maar de chauffeur zou dan fijn op ons wachten als we in twee uurtjes ons ding zouden doen. Niet helemaal mijn idee van reizen, want ik ben erg gesteld op mijn vrijheid. Uiteindelijk durfden de twee meisjes het toch aan en gingen we gewoon met de Palestijnse bus voor vijftig Eurocent.

Het begon met de surrealistische ervaring van het checkpoint te gaan, een enorme wandeling langs een beklemmend hekwerk, ‘de muur’ die op verschillende plekken opdook, en vooral het verschil in behandeling tussen ‘internationale bezoekers’ en Palestijnen bij de controle van de documenten. Dan kun je niet anders dan schaamte voelen.

De Amerikaanse meisjes moesten bijkomen van de spanning van de aankomst en de plotselinge overdaad van de in hun ogen beangstigende Arabieren. De enige plek waar ze tot rust kwamen, was een gelikt restaurant van een groot hotel. Voor hen was het een grote stap om naar de West Bank te gaan, ze deden het zelfs tegen de wensen in van hun familie. Deze meisjes waren dan ook niet uit op nuancering van hun beeldvorming maar hadden één doel: het spirituele pad.

De religieuze opwinding kon zelfs tijdens de lunch niet worden bedwongen en al snel kwam de bijbel op tafel. Ik stond perplex van de verschijning van die bijbel, het deed me denken aan een kruising tussen een Lonely Planet en een interessant studieboek. Alleen mijn Lonely Planets zien er door veelvuldig gebruik zo doorleefd uit. En alleen een heel interessant studieboek zou ik ooit zo vullen met aantekeningen, markeerstift en memostickers in verschillende kleuren. Maar voor de meisjes was deze bijbel meer dan een handzame gids of een interessant studieboek. Hun bijbel was hun ziel!

Trots liet één van hen ons de tatoeages op haar polsen zien. De tatoeages op de rest van haar lichaam wilde ze het liefst vergeten omdat die haar deden denken aan een vervelende jeugd. Haar polstatoeages waren symbool van haar wedergeboorte, zeven jaar geleden. De ware ontdekking van het geloof. Op de linkerpols had ze de ster die staat voor het Oude Testament, op de rechter een symbool voor het Nieuwe Testament. Haar uitleg was diep en spiritueel, en omvatte uiteenlopende zaken, van betrokkenheid met de Holocaust tot de symbolische samensmelting van oud en nieuw die haar leven tekende. Het tattoo-verhaal werd aangevuld met een voordracht uit diezelfde bijbel over de geboorte van Jezus, en mijn vriendin en ik lieten deze christelijke ervaring over ons heen komen.

Onze lunch werd onderbroken door verdachte geluiden. ‘These are not fireworks’, zeiden onze Amerikaanse vrienden met zorgelijke stem. Er werd inderdaad geschoten, maar het waren schoten van blijdschap, wist de christelijke Palestijnse barman ons te vertellen. De blijdschap was naar aanleiding van de vrijlating van 250 Palestijnse gevangenen door Israël, als een teken steun aan de Palestijnse president Abbas. Bij verschillende checkpoints kwamen de vrijgelaten gevangenen de West Bank binnen. Bethlehem verwelkomde 22 van de gelukkigen weer terug. Natuurlijk was dit een gelegenheid die we niet wilden missen, dus ik greep mijn camera en mijn vriendin en ik renden op de menigte af.

Het ging er heftig aan toe. Verschillende toeterende en versierde auto’s die overvol waren met naar buiten hangende mannen. Ze straalden overwinning uit en schreeuwden van blijdschap met Palestijnse vlaggen in de hand. Het meest indrukkwekkende vond ik nog wel de auto die uit een Hamas-film leek te zijn gereden. Dit vanwege de mannen op de auto met zwarte maskers, kogelvrije vesten en enorme mitrailleurs. Het was een redelijk agressief beeld, wat mij gek genoeg juist nieuwsgierig maakte. Ik probeerde dichterbij te komen voor de perfecte foto. Het is wel even schrikken als iemand op één meter afstand begint te schieten, al is het in de lucht. Een enorm geluid en vibratie die je voelt.

De rust was teruggekeerd toen we onze Amerikaanse vrienden weer opzochten in het veilige hotelrestaurant. Het was de hoogste tijd om nu echt de geboorteplek van Jezus te bezoeken. Voor Christenen is deze plek heel bijzonder. Toch begrijp ik nooit zo goed hoe die intense spirituele beleving gepaard gaat met zo’n hoog kermisgehalte. Er vormt zich een lange rij van mensen die ieder op hun beurt de ster van de geboorteplek van Jezus wil aanraken voor een ‘blessing‘. Op de grond, al bukkend en vooroverhangend in een gat in de muur, wringt men zich in een geforceerde houding om juist op dit moment gefotografeerd of gefilmd te worden door de aanhang die klaar staat om het moment suprème vast te leggen.

Hoewel mijn vriendin en ik aanvankelijk enorm geïnteresseerd waren in dit spirituele pad, vonden we het na het tweede kerkje wel weer genoeg geweest. De meisjes gingen door, richting herdersveld en oorspronkelijk brood. Wij lieten ons door de straatjes meevoeren en belandden onverwachts op een bruiloft. De vriendelijke Palestijnse vrouwen nodigden ons uit om binnen te komen. De Oosterse muziek klonk me bekend in de oren en natuurlijk stond ik in no-time op de dansvloer. En zo hebben we een tijdje mee gefeest met de Bethlehemse vreemdelingen. Kijkend naar de blije kindergezichtjes die het rondgedeelde chocola al etend over hun gezicht smeerden, de bruid die tussen haar gasten danste en genoot van haar moment, besefte ik dat dit óók het Palestijnse leven is. Op zo’n moment gaat het niet om de politiek, de onrechtvaardigheid, of de beperking, maar mensen die hun leven leven. Het vasthouden aan cultuur is een menselijk overlevingsinstinct.

Na de bruiloft lieten we ons weer meevoeren door de straatjes en zo raakten we met een aantal Palestijnen in gesprek. Het viel me op dat ze graag hun verhaal doen. Voor mijn gevoel leek het ook wel of ze mediatraining hadden gehad, hoe ze met een zekere gerichtheid communiceerden met ons, internationale bezoekers. Hun verhaal kenmerkt zich door veel dramatiek en gebruik van grote woorden. Een verhaal van een uitzichtloos leven, en het is allemaal de schuld van de bezetting, van de machthebber Israël.

Waar ik steeds naar vraag is wat er gebeurt als de Palestijnen wél een staat zouden krijgen, volkomen los van joden en Israël. Maar het antwoord bleef altijd steken bij uitingen van slachtofferschap. Israël zou hen nooit een eigen staat willen geven, het Palestijnse gebied zou alleen maar verdeeld worden in kleine stukjes land met een muur eromheen, want Israël wil de grenzen en het water controleren.

Over dit laatste sprak ik een keer met een Israëlische man met verstand van water, vanwege zijn beroep. Inderdaad, Israël controleert het water, maar vooral ook de watervoorziening. Ik zie niet in hoe een potentieel Palestina dat soort grootschalige investeringen zou kunnen doen en een vergelijkbaar eigen infrastructuur zou kunnen opbouwen. Bovendien, met name bij dat soort essentiële zaken als natuurlijke bronnen, maar ook zoiets als grensbewaking, blijft er een wederzijdse afhankelijkheid en om dat te kunnen accepteren is vertrouwen nodig. Dat vertrouwen is er niet en ik ben bang dat dat ook niet zal komen.

Een andere Palestijn, die we eerder spraken, had meer zelfkritiek. Hij zei dat als Palestijnen echt willen, ze alles kunnen doen. Volgens hem was de kern van het probleem vooral de verdeeldheid onder de eigen bevolking.

Het bleek een intensief dagje Bethlehem. Van het spirituele pad, naar dansen op een Palestijnse bruiloft, naar agressieve blijdschap en Palestijns nationalisme tot meerzijdige politieke gesprekken met Palestijnen. Of ik alles nu anders zie? Niet echt. Natuurlijk is zo’n flitsbezoek niet representatief voor ‘de andere kant’. Meer flitsbezoeken zullen volgen, en ik probeer open te blijven voor verhalen en ervaringen aan beide kanten.

Hanna Bouaicha (1974), bijna afgestudeerd socioloog, is Arabier en geïnteresseerd in Joden. Bij voorbaat verdacht! Voor Frontaal Naakt bericht ze regelmatig vanuit Jeruzalem, waar ze de secularisering van joden onderzoekt. Lees hier, hier, hier, hier en hier haar eerdere verslagen.

Algemeen, 31.07.2007 @ 11:31

[Home]
 

13 Reacties

op 31 07 2007 at 11:59 schreef daniel:

Weer een stukje wat kon lezen zonder me bont en blauw te ergeren. Goed hoor.

op 31 07 2007 at 20:49 schreef Fred de Haas:

Ik ben altijd blij als er zo’n foto bij een artikel staat. Dat verduidelijkt de inhoud op een niet mis te verstane wijze.

Toch zou ik in plaats van een houten pad liever een wei zien of zoiets. Met misschien op de achtergrond een boompje met een slang erin en, ja, natuurlijk, hier en daar een appeltje.

Wie serieus genomen wil worden kan beter niet in z’n blote kont gaan staan. Zo mooi is het allemaal niet. Of vinden jullie van wel?

Of ben ik nou weer ouderwets?

op 31 07 2007 at 21:10 schreef daniel:

tja die naaktfoto’s…

Op m’n werk hebben ze een code of conduct, en naakt mag natuurlijk niet. Dat maakt het bezoeken van deze site helaas een beetje problematisch.

op 31 07 2007 at 21:44 schreef Peter Breedveld:

Zolang werkgevers codes of conduct blijven hanteren die het werknemers verhinderen te worden geconfronteerd met onschuldig naakt, blijf ik onschuldige naaktfoto’s op FN publiceren.

op 31 07 2007 at 22:13 schreef BigPete:

Gewoon firefox gebruiken en kiezen voor de optie "afbeeldingen van deze site blokkeren". Probleem opgelost.

op 31 07 2007 at 22:35 schreef Peter Breedveld:

Is dat wat jij doet, Pete?

op 01 08 2007 at 08:21 schreef BigPete:

Ja

op 01 08 2007 at 08:36 schreef Peter Breedveld:

Omdat je op je werk zit, of omdat je de plaatjes aanstootgevend vindt?

op 01 08 2007 at 17:44 schreef BigPete:

Aanstootgevend is erg sterk uitgedrukt, maar ik zit er niet op te wachten op een site met (meestal) kwalitatieve discussies. Voor mij hoeven die plaatjes niet en dus blokkeer ik ze. Zowel op het werk als thuis. Als ik naakt wil zien ga ik wel naar een andere site.(niet op het werk)

op 06 08 2007 at 12:40 schreef Doc:

Dat feestelijk in de lucht schieten blijft me verbazen. Wat omhoog gaat komt met dezelfde snelheid weer naar beneden, zo ook kogels. Die moeten toch ooit iets raken.

op 06 08 2007 at 14:07 schreef Lagonda:

Dat gebeurt dan ook geregeld.

op 06 08 2007 at 19:42 schreef Arabs for Israel:

Een pro-Israelisch islamitisch geluid
Ze zijn er wel degelijk, islamitische en Arabische intellectuelen die zich uitspreken vóór Israel en het Joodse recht op zelfbeschikking. Er bestaat zelfs een organisatie Arabs for Israel, waarin schrijvers als Nonie Darwish, Tarek Hamid en Tashbih Sayyed hun krachten hebben gebundeld bij het promoten van de Joodse staat.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat zulke activiteiten zich niet openlijk in de islamitische wereld (kunnen) afspelen, uitsluitend in het vrije Westen. Zo is ‘Arabs for Israel’ in de VS gevestigd. In Europa behoort Magdi Allam tot de islamitische intellectuele voorhoede. Allam (55) is een in Egypte geboren schrijver-journalist. In 1972 emigreerde hij naar Italië, waar hij thans werkzaam is als adjunct-hoofdredacteur van de kwaliteitskrant Corriere della Sera.

Ter dood veroordeeld
Allam bracht vier keer een bezoek aan Israel en heeft zich de afgelopen jaren systematisch uitgesproken tegen islamitisch fundamentalisme en terrorisme en vóór de Joodse staat. Als gevolg van zijn opstelling wordt zijn leven regelmaat bedreigd en heeft hij zijn vaderland Egypte sinds 2002 niet meer kunnen bezoeken. In 2003 werd hij door Hamas ter dood veroordeeld, nadat hij het terroristische karakter van die organisatie publiekelijk aan de kaak had gesteld. Sindsdien wordt hij in opdracht van de Italiaanse regering door lijfwachten beschermd.

Onlangs verscheen van Allams hand een boek met de veelzeggende titel ‘Lang Leve Israel – Van de Ideologie van de Dood naar de Beschaving van het Leven: Mijn Verhaal’ (Viva Israele. Dall’ideologia della morte alla civiltá della vita: la mia storia). In dat boek, inmiddels een bestseller in Italië, beschrijft Allam zijn ‘bekering’ tot pro-Israelisch activist. Voordien was zionisme voor hem een vies woord, beschouwde hij Israel als een “agressieve, racistische, koloniale, immorele entiteit”, en steunde hij de Palestijnse strijdmethodes, inclusief terreur.

Pijnlijke weg
Na zijn emigratie naar Italië was Allam persoonlijk actief betrokken bij anti-Israelische activiteiten. “Ook ik schreeuwde ‘Lang leve Palestina, lang leve het Palestijnse verzet’ […] Ik had een sterke passie voor de Palestijnse zaak , net als voor Arafats persoonlijkheid”. “Ik wil u vertellen over mijn langzame, pijnlijke weg van de ideologie van leugens, tirannie, haat, geweld en dood, naar de cultuur van waarheid, vrijheid, liefde, vrede en leven, tijdens welke ik de absolute zekerheid had gekregen dat het verdedigen van de heiligheid van het leven meer dan ooit overeenstemt met het verdedigen van Israels bestaansrecht.”

In een interview over zijn boek met de het Israelische dagblad Ha’aretz ging Allam ook in op de Iraanse kwestie. Israel moet volgens hem “voorkomen dat de islamo-nazistische regering van [Ali] Khamenei en [Mahmoud] Ahmadinejad de beschikking krijgt over kernwapens. Ik stel mijn vertrouwen niet in de Verenigde Naties en ik heb geen illusies over de regering Bush […]. En natuurlijk reken ik niet op een zwak, lafhartig en verdeeld Europa. Ik geloof dat Israel het laatste bastion is in de islamitische terreuroorlog tegen de gehele menselijke beschaving. Daarom hoop ik dat Israel een sterke regering van nationale eenheid krijgt, die vastbesloten is deze bedreiging van de wereldvrede, de meest serieuze sinds de Tweede Wereldoorlog, te pareren. […] Ik hoop dat Israel Ahmadinejad op een dag te pakken neemt en hem dwingt de rest van zijn leven binnen de muren van Yad Vashem door te brengen.”

Gepantserd leven
Tegenover Ha’aretz zei Allam het moeilijk te vinden om “een gepantserd leven te lijden. Maar ik ben bereid de prijs te betalen om te blijven wie ik ben, om vrij te kunnen [blijven] schrijven en spreken”.

http://www.cidi.nl/isnbr/2007/hoofd2-0807.html

op 17 08 2007 at 12:55 schreef dewanand:

hanna moet eens een multiculturele gangbang doen. Wel eerst je maagdenvlies weer laten aannaaien he, dan die multiculturele gangbang doen, met een jood als eerste consument.

welkom in de Westerse beschaving.

veel plezier hanna,

dewanand

Nieuwe reactie
Naam:
E-mail:
Homepage:
  Afbeelding invoegen
 

 


Home

Archief

 

STEUN FRONTAAL NAAKT MET EEN TIKKIE!

 

 

OF VIA PATREON!

 

 

CONTACT
Stuur uw loftuitingen en steunbetuigingen naar Frontaal Naakt.

NIEUWSBRIEF
Ontvang gratis de Frontaal Naakt nieuwsbrief.

 

pbgif (88k image)
 

Let op: Toelating van reacties en publicatie van opiniestukken van anderen dan de hoofdredacteur zelf betekenen geenszins dat hij het met de inhoud ervan eens is.

 

pbgif (88k image)
 

MEEST GELEZEN IN SEPTEMBER

O Steekhoudende argumenten in je broekje

O Hoop en uitsluiting

O Dilan Yesilgöz criminaliseert de watermeloen

O Sven Kockelmann, kwispelhondje van Wilders

O Welkom in Wildersstan!

O Toet-toet, boing-boing

O Domrechts wil het weer over ras hebben

O Baren voor Pieter

O Terrorisme verheerlijken

O Aan Links heb je ook niks

 

MEEST GELEZEN EVER

O Caroline van der Plas, dwangmatige leugenmachine

O Caroline van der Plas is de Nederlandse Donald Trump

O YouPorn

O Iedereen haat Sander Schimmelpenninck omdat hij écht onafhankelijk is

O Wierd Duk de pro-Russische complotdenker

O Domme Lul

O Frans Timmermans kan het einde van de domrechtse ijstijd zijn

O Wierd Duk en Jan Dijkgraaf, hoeders van het fatsoen

O De koning van het uittrekken van de damesslip

O Haatoma

 

pbgif (88k image)
 

BLURBS
“How does it feel to be famous, Peter?” (David Bowie)

“Tegenover de enorme hoeveelheid onnozelaars in de Nederlandse journalistiek, die zelfs overduidelijke schertsfiguren als Sywert, Baudet en Duk pas ver in blessuretijd op waarde wisten te schatten, staat een klein groepje van ondergewaardeerde woestijnroepers. Met Peter op 1.” (Sander Schimmelpenninck)

“Frontaal Naakt dient een publiek belang” (mr. P.L.C.M. Ficq, politierechter)

“Peter schrijft hartstochtelijk, natuurlijk beargumenteerd, maar zijn stijl volgt het ritme van zijn hart.” (Hafid Bouazza).

“Ik vind dat je beter schrijft dan Hitler” (Ionica Smeets)

“Peter is soms een beetje intens en zo maar hij kan wél echt goed schrijven.” (Özcan Akyol)

“Jij levert toch wel het bewijs dat prachtige columns ook op weblogs (en niet alleen in de oude media) verschijnen.” (Femke Halsema)

“Literaire Spartacus” (André Holterman)

“Wie verlost me van die vieze vuile tiefuslul?” (Lodewijk Asscher cs)

“Pijnlijk treffend” (Sylvana Simons)

네덜란드 매체 프론탈 나크트(Frontaal Naakt)에 따르면, 네덜란드 라 (MT News)

“Echt intelligente mensen zoals Peter Breedveld.” (Candy Dulfer)

“De Kanye West van de Nederlandse journalistiek.” (Aicha Qandisha)

“Vieze gore domme shit” (Tofik Dibi)

“Ik denk dat de geschiedenis zal uitmaken dat Peter Breedveld de Multatuli van deze tijd is.” (Esther Gasseling)

“Nu weet ik het zeker. Jij bent de antichrist.” (Sylvia Witteman)

“Ik ben dol op Peter. Peter moet blijven.” (Sheila Sitalsing)

“Ik vind hem vaak te heftig” (Hans Laroes)

“Schrijver bij wie iedereen verbleekt, weergaloos, dodelijk eerlijk. Om in je broek te piesen, zo grappig. Perfecte billen.” (Hassnae Bouazza)

“Scherpe confrontatie, zelfs als die soms over grenzen van smaak heen gaat, is een essentieel onderdeel van een gezonde democratie.” (Lousewies van der Laan)

“Ik moet enorm lachen om alles wat Peter Breedveld roept.” (Naeeda Aurangzeb)

“We kunnen niet zonder jouw geluid in dit land” (Petra Stienen)

“De scherpste online columnist van Nederland” (Francisco van Jole)

“Elk woord van jou is gemeen, dat hoort bij de provocateur en de polemist, nietsontziendheid is een vak” (Nausicaa Marbe)

“Als Peter Breedveld zich kwaad maakt, dan wordt het internet weer een stukje mooier. Wat kan die gast schrijven.” (Hollandse Hufters)

“De kritische en vlijmscherpe blogger Peter Breedveld” (Joop.nl)

“Frontaal Naakt, waar het verzet tegen moslimhaat bijna altijd in libertijnse vorm wordt gegoten.” (Hans Beerekamp – NRC Handelsblad)

“De grootste lul van Nederland” (GeenStijl)

“Verder vermaak ik mij prima bij Peter Breedveld. Een groot schrijver.” (Bert Brussen)

“Landverrader” (Ehsan Jami)

“You are an icon!” (Dunya Henya)

“De mooie stukken van Peter Breedveld, die op Frontaal Naakt tegen de maatschappelijke stroom in zwemt.” (Sargasso)

‘De website Frontaal Naakt is een toonbeeld van smaak en intellect.’ (Elsevier weekblad)

“Frontaal Gestoord ben je!” (Frits ‘bonnetje’ Huffnagel)

“Jouw blogs maken hongerig Peter. Leeshonger, eethonger, sekshonger, geweldhonger, ik heb het allemaal gekregen na het lezen van Frontaal Naakt.” (Joyce Brekelmans)

‘Fucking goed geschreven en met de vinger op de zere plek van het multicultidebat.’ (jury Dutch Bloggies 2009)

Frontaal Naakt is een buitengewoon intelligent en kunstig geschreven, even confronterend als origineel weblog waar ook de reacties en discussies er vaak toe doen.’ (jury Dutch Bloggies 2008)

‘Intellectuele stukken die mooi zijn geschreven; confronterend, fel en scherp.’ (Revu)

‘Extreem-rechtse website’ (NRC Handelsblad)

‘De meeste Nederlanders zijn van buitengewoon beschaafde huize, uitzonderingen als Peter Breedveld daargelaten.’ (Anil Ramdas)

‘Peter Breedveld verrast!’ (Nederlandse Moslim Omroep)

‘Breedveld is voor de duvel nog niet bang’ (Jeroen Mirck)

‘Nog een geluk dat er iemand bestaat als Peter Breedveld.’ (Max J. Molovich)

‘Godskolere, ik heb me toch over je gedróómd! Schandalig gewoon.’ (Laurence Blik)

 

pbgif (88k image)
 

LINKS

 

 


 

(Advertentie)
 

 

 

RSS RSS