Lijstjes: de beste strips van 2007
Peter Breedveld
Illustratie: Youji Muku
Eens in de zoveel tijd heb ik genoeg van strips. Dan heb ik vlak achter elkaar zoveel rotzooi gelezen, zoveel onleesbare interessantdoenerij, of ongeïnspireerd formulewerk, dat mijn interesse in het medium als sneeuw voor de zon verdwijnt. Dit jaar heb ik daarom niet veel meer dan een handvol strips gelezen. Daar zaten wel vijf hele goede bij. Hier volgen ze.
1) Dave Cooper: Loeder (uitgeverij Xtra). De hoofdpersoon in deze koortsachtige nachtmerrie is een lelijk, egoïstisch, gemeen, manipulatief en primitief vals loeder die ons volgens filmregisseur David Cronenberg de ware kracht van seks leert kennen’. Ikzelf zie in Loeder een in alle opzichten briljante allegorie van het gemiddelde huwelijk, of van de verhouding tussen mannen en vrouwen in het algemeen.
2) Hanco Kolk: De Ruwe Gids (uitgeverij De Harmonie). Het vierde deel uit de satirische serie Meccano is het beste album dat Hanco Kolk tot nu toe heeft gemaakt. Razendknap gecomponeerd, met een verhaal als een Chinese puzzel, zwierig verteld, zwierig getekend, nergens laat Kolk een steekje vallen, altijd blijft hij alert, up-tempo, energiek. Tussen de regels (plaatjes?) door lijkt hij commentaar te leveren op de situatie in de wereld, de strijd der seksen en wat niet al.
3) Ed Brubaker, Steve Epting en Mike Perkins: Captain America Omnibus (Marvel Comics). Sinds de jaren tachtig is er ieder decennium een schrijver die zijn stempel drukt op de Amerikaanse superheldencomics. In de jaren tachtig was dat Frank Miller, die van de padvinders-in-pyama Daredevil en Batman bijna geloofwaardige psychopatische misdaadbestrijders maakte. In de jaren negentig schiep Alan Moore een superheldenmythologie in de beste pulptradities uit de jaren dertig, veertig en vijftig, waar wetenschap, magie en religie de hoofdtoon voerden. Sinds de millenniumwisseling schrijft Ed Brubaker een Frederic Forsyth-achtige thrillers met superhelden in de hoofdrol. De afgelopen drie jaar zette hij zich aan Captain America, een toch wat malle superpatriot (zijn superkrachten dankt hij aan een door de Amerikaanse regering ontwikkeld superserum’) in een blauwe maliënkolder met witte vleugeltjes aan de zijkant van zijn hoofd die een reusachtig schild in de kleuren van de stars and stripes meedraagt. Zijn aartsvijand is een nazi met bloedrode schedel als hoofd, The Red Skull. Volkomen idioot dus, maar ik heb deze bundel in één ruk met rooie oortjes van de spanning uitgelezen.
4) Adriane Tomine: Tekort (Oog & Blik). Ik volg het werk van Adriane Tomine al sinds zijn eerste, in eigen beheer uitgegeven verhalen onder de titel Optic Nerve. Tomine, behept met een feilloze mensenkennis, geeft betekenis aan de onbetekende levens van onbetekenende mensen zoals u en ik, die eerst en vooral met zichzelf bezig zijn en voor wie het daarom zo moeilijk is om contact te maken met de wereld om hen heen. Tekort gaat over de botte hork Ben Tanaka en zijn deprimerende seks- en liefdesleven. Hyperrealistisch, met oog voor de alledaagse details die de wereld van Tomine zo herkenbaar maken. Eén ding: er lijkt toch iets verloren te gaan met de vertaling in het Nederlands, waardoor de treffende dialogen iets houterigs, iets onnatuurlijks, iets toneelachtigs krijgen.
5) Martin Lodewijk, Romano Molenaar en Jorg de Vos: De navel van de dubbele god (uitgeverij Rob van Bavel). Het beste wat de populaire stripserie Storm is overkomen, is de dood van Don Lawrence. De man heeft een enorme schare bloedfanatieke fans, maar alleen in Nederland. Niet eens in zijn eigen land, het Verenigd Koninkrijk. Daar zien ze blijkbaar wél dat hij voor geen meter kon schilderen en dat zijn personages en decors er vlak en saai en ééndimensionaal uitzien. Hij deed de levendige scenario’s van Martin Lodewijk geen recht. De nieuwe Stormillustrator, Romano Molenaar, schildert ook en zijn personages bulken van de energie en zijn decors hebben diepte. Precies wat Lodewijk nodig heeft. Dit nieuwe Storm-verhaal is bovendien een hart onder de riem voor mensen die zich zorgen maken over de theocratisering van onze samenleving, want Storm en Roodhaar binden de strijd aan met een priesterklasse wier voornaamste doel het is gelovigen dom te houden. Het loopt goed af: Dat is een godsdienst minder op Pandarve, dan hebben we toch nog goed werk verricht, vrienden!’
Algemeen, 05.01.2008 @ 15:07
12 Reacties
op 07 01 2008 at 20:39 schreef Arjan Kraak:
Storm heb ik altijd minder gevonden dan Trigië. Zat laatst nog in een boek te lezen dat ik ooit als 13-jarige kreeg bij een abonnenment op de Eppo, meen ik. Toch wel gaaf getekend, heerlijk bombastisch. Toch maar weer eens naar strips speuren. Dank voor je lijst.
op 07 01 2008 at 21:15 schreef Loor:
Peter, Loeder heb ik afgelopen voorjaar ‘gewonnen’ dankzij een ludieke prijsvraag op FN. En ik heb genoten. Een aanrader!
op 08 01 2008 at 10:48 schreef Patrick:
Ahhhh Storm… jeugdsentiment!
Ben nog steeds verliefd op Roodhaar.
En aan die kaft te zien heeft ze nog steeds die goeie styliste. ;-)
Ik ben afgehaakt toen Don Lawrence niet meer tekende. Dus deze is wel weer goed?
Verder lees ik niet zoveel strips meer. Tijdgebrek. Wel af en toe nog een Thorgal wat ik nog steeds goed vind.
En Cox en Forkum, maar dat is niet echt een strip.
op 08 01 2008 at 17:03 schreef John:
Storm heb ik ook nog wel gelezen maar kan me geen enkel stukje verhaallijn herinneren. Vond het mooie plaatjes denk vooral.
Zou het tegenwoordig mogelijk zijn zo’n geschilderde strip te animeren?
op 09 01 2008 at 09:00 schreef Hosseyn:
Ik vond Storm goed en Roodhaar prachtig. Blij te horen dat het nog bestaat, ik heb vroeger veel strips verzameld, maar al zeker twintig jaar niks meer gelezen of gevolgd. Misschien moet ik mijn Stormverzameling maar eens gaan updaten. Het is in elk geval véél beter dan het fascistische Trigië.
op 09 01 2008 at 12:55 schreef Peter:
Het verschil tussen Trigië en Storm zijn de schrijvers. Mike Buttersworth schreef inderdaad het fascistoïde Trigië (waarbij het niet dat fascistoïde is, dat mij steekt, eerder het totale gebrek aan humor) maar Storm is van Martin Lodewijk, en een paar albums zijn geschreven door Dick Matena. Iedere keer als ik de science fictionstrips van Matena lees, betreur ik het trouwens dat hij alleen nog maar literaire verstrippingen maakt. Jezus, Lazarus Stone, dát is literatuur en laat niemand je iets anders wijsmaken.
Maar goed, Martin Lodewijk dus, die heeft Storm gemaakt tot de klassieker die die strip is, niet Don Lawrence. Anders was niet iedereen nu Trigië alweer vergeten (op de snel uitstervende groep baardige babyboomers-die-nooit-een-meisje-hebben-kunnen-scoren met linnen schoudertasje na) want die wordt immers ook ‘geschilderd’ door Don Lawrence. Lodewijk schrijft intelligente stripscenario’s die altijd ergens over gaan (de man is een omgevallen boekenkast en zit vol obscure weetjes) maar hij vergeet nooit dat een strip onderhoudend moet zijn en dat er wat te lachen moet zijn. Dat is zeker ook zo met het laatste Storm-album, waarin hij meer van zijn levensvisie prijsgeeft dan hij bij mijn weten ooit heeft gedaan, en ons tegelijkertijd weer trakteert op een uurtje superieur vermaak.
op 10 01 2008 at 10:59 schreef Hosseyn:
Peter: ik ben het helemaal met je eens wat Matena betreft. Lazarus de robotofiel! Matena is een uiterst talentvolle tekenaar. Die literaire verstrippingen vind ik ook minder.
Mijn favoriete stripper is trouwens Hugo Pratt. Al weer een tijdje dood helaas. Corto Maltese! Raspoetin!
op 10 01 2008 at 11:04 schreef Hosseyn:
Het ergste aan Trigië is dat het in feite het kopie van het Romeinse rijk is, maar dan met hoogwaardige technologie en dat ze de hele technologische ontwikkeling van 2500 jaar europa in één generatie weten te bewerkstelligen,van archaïsche nomaden hightech, dankzij een oude grijze man, die aan het begin en einde van die generatie onveranderlijk oud en grijs is. En de grote vijand dat zijn dan een soort negers. Hoe heetten die ook weer? En inderdaad, humorloos!
Kortom, een belachelijk verhaal.
op 10 01 2008 at 11:27 schreef Peter:
Nou ja, Japan heeft de industriële revolutie er ook in 50 jaar doorgejaagd, en was binnen één generatie veranderd van een feodaal, Middeleeuws land in een moderne grootmacht. Dus dat zou nog kunnen.
Die negers in Trigië, die waren toch blauw, nietwaar? Of was dat gewoon het ’talent’ van Don Lawrence in actie? In Storm loop een rode neger rond. Dat vind ik weer minder sterk, dat een man er qua uiterlijk helemaal uitizet als het produkt van miljoenen jaren Afrikaans klimaat, behalve de kleur, die klopt dan niet.
Hugo Pratt is een van de oppergoden van de strip. Ik heb al zijn werk of in elk geval een groot deel. Corto Maltese en de Woestijnschorpioenen zijn mijn favorieten. Er is een fantastisch verhaal van de Woestijnschorpioenen, waarin luitenant Koïnsky krijgsgevange is van een paar gedemoraliseerde Italianen die midden in de woestijn luisteren naar opera op de grammofoon en die niet bestand zijn tegen de Afrikaanse hitte en mentaliteit. Je ziet ze waanzinnig worden. Prachtige, koortsachtige, hallucinatoire sfeer.
op 10 01 2008 at 11:37 schreef Hosseyn:
Ja, de Trigische negers waren geëvolueerd in Smurfenland en die rode neger kennelijk in een miljoenjarig communistisch rijk waar de mens zich aanpast aan de kleuren van vlaggenparades om niet op te vallen.
Ik heb ook alle Pratts voorzover voorhanden in het Nederlands, behalve eentje die 100 euro kostte, de oplichterij van de bibliofiele uitgave zijn aan mij niet besteed. Er is ook een Corto DVD, een franse. Erg mooi, over die lange treinreis door Rusland met Raspoetin.
Wat betreft de Jappanners, die hadden toch al een behoorlijk technische beschaving hoor, alleen leefde alles daar een beetje doorelkaar heen. In de oorlog van 1905 hadden ze ook al gewoon stalen (diesel?)schepen en kanonnen volgens mij.
op 10 01 2008 at 11:47 schreef Peter:
In de oorlog van 1905 hadden ze ook al gewoon stalen (diesel?)schepen en kanonnen volgens mij.
Ja, maar toen was die versnelde Industriële Revolutie ook al zo’n beetje voltooid. Voor het openstellen van de havens door Matthew Perry was Japans een Middeleeuws land.
Er is ook een Corto DVD, een franse. Erg mooi, over die lange treinreis door Rusland met Raspoetin.
Ja, prachtige animatiefilm naar het album Corto Maltese in Siberïe. Die trein als laatste stuiptrekking van de Russische aristocratie, met al die culturen en nationaliteiten die op dat moment in Rusland waren. Eén van mijn favoriete albums of all time. Ik heb ze trouwens in het Frans, omdat ik me kapot erger aan de spelfouten in de Nederlandse vertalingen.
op 14 01 2008 at 11:07 schreef miko:
De ‘nieuwe ‘storm oogt in ieder geval beter dan die tussen kroniek. Martin is volgens mij de grote creator van Storm.Zelfs de verhaaltjes van Matena waren slap.Dat SF epos van hem ,Virl vond ik ook niet zo een succes.Martin lodewijk is de nederlandse Goscinny. En om nog wat klassiekers er in te gooien Mobius en comes zijn toch ook wel een paar grootheden.Wat ik ook iedereen aan wil raden is De Chninkel van rosinski en van Hamme
RSS