Vrijen
Mu Zimei
Ik leid een lekker leventje. Door mijn baan lijk ik vaak heel druk en ik heb een hobby die me dicht bij mijzelf brengt: vrijen.
Ik kan een partner kiezen, hem vervangen, de voorraad is oneindig. Ik voel me niet verantwoordelijk voor ze en ik ben emotioneel niet betrokken. Ik heb geen last van ze. Het is net als met cd’s: als ik ernaar wil luisteren, doe ik dat en zo niet, dan wordt er geen noot gespeeld.
Een vriendje uit Beijing zegt het zo: er is geen tekort aan mensen om mee naar bed te gaan. Maar hij zegt ook wel eens: tijdens droogte crepeer je van de dorst, bij een overstroming verdrink je. In die metafoor ben ik een noodvoorraad voor tijden van droogte. Daar beroem ik mezelf op.
Gisteren kwam ik doodmoe thuis, werd ik opeens gebeld. De kousenfetisjist, een gozer die het leuk vindt als de vrouwen, met wie hij naar bed gaat, zijden kousen dragen. “Ben je vrij, vanavond?”, vroeg-ie. Ik zei nee, trok de telefoonstekker eruit en ging naar bed. Ik sliep een gat in de dag en vond een berichtje op mijn voicemail: de schilder. Hij had net voor middernacht gebeld. Ik verveel me te pletter, bel ik eens een keertje, heb je je telefoon uitstaan.
Lekker belangrijk. Laatst belde hij me ook al rond middernacht om te vrijen en toen hebben we eerst een uur overlegd of ik naar zijn studio zou komen of hij naar mijn huis. Uiteindelijk zei ik dat hij maar naar mij moest komen. Hij had mij immers gevraagd. Arriveerde hij stomdronken.
Later zat ik aan mijn lunch, belde de kousenfetisjist weer. Heb je vanavond tijd? Nope. – Zit je helemaal vol? “Ja.” – Wanneer heb je dan wel tijd? Voorlopig niet. Had ik dat al niet gezegd? Moet ik iedere keer hetzelfde zeggen?
Vorige week zaterdag kreeg ik drie paar zijden kousen om met hem te vrijen. Het was brutaal, het was interessant en ik kon het gebruiken voor een stukje. Maar om dat nou nog een keer te doen Je moet niet aan de gang blijven. Wat dat betreft, ben ik heel praktisch.
Ik had mezelf een weekend beloofd zonder het gedoe van het vrijen. Bovendien had ik al het gas opgebruikt om het huis te verwarmen. Vreselijk, moet ik me met koud water douchen. Maar daarom ook wilde ik dus niet een speciaal iemand laten komen om te vrijen. Stel je voor: nadat hij heeft liggen zweten en hijgen kan-ie alleen met koud water wassen. Dan krijgt-ie een rolberoerte.
Opeens werd ik overvallen door een gevoel van grote neerslachtigheid. Ik zal echt naar een of andere kerel toe moeten om met hem te vrijen, als ik me met warm water wil douchen. Hierdoor voelde ik me heel klein worden.
Lang geleden, toen ik eerstejaars student was, bracht ik vaak de nacht bij een man door om warm te kunnen douchen. Ik gebruikte al zijn gas, droeg zijn pyjama’s en at zijn eten. Soms vreeën we drie keer op een avond, andere keren deden we het zonder.
Ik was zo gelukkig. Die winter zat ik er het warmst bij van alle meisjes in het studentenhuis, vanwege die warme douches. Vanavond had ik gewoon een man nodig met warm, stromend water. Soms is er in tijden van droogte of overstroming geen garantie voor noodvooraden.
De Chinese journaliste Mu Zimei begon in 2002 een weblog waarin ze openhartig haar seksleven beschreef. Ze vond de Chinese staatscensuur tegenover zich, werd ontslagen, haar boek werd in de ban gedaan maar verkoopt goed in Hongkong, Taiwan en Frankrijk. Ze doet tegenwoordig in podcasting, bijvoorbeeld een soundtrack van één van haar vrijpartijen, goed voor tienduizend unieke dagelijkse bezoekers.
Algemeen, 02.02.2008 @ 17:36
2 Reacties
op 03 02 2008 at 12:34 schreef Klefbeer:
Een typisch geval van het venijn en de staart. Dat geleuter over dat vrijen is verder niet zo interessant. Maar dat van die douche des te meer. In mijn optiek dan. ;)
op 07 02 2008 at 11:04 schreef Hansje Castorp:
ik val vooral over
Bovendien had ik al het gas opgebruikt om het huis te verwarmen.
hoezo, opgemaakt? interessant hoe luxe we het toch hebben hier. nu nog wat meer vrouwen naar mij…
RSS