Activistisch tuig versus Big Food

Petra Kramer

Scène uit Gate of Flesh (Seijun Suzuki)

De Werkgroep Lastige Leden™ van de Partij voor de Dieren was op 28 februari te gast in het verderfelijke Nieuwspoort, een sociëteit waar politici en pers gezellig konkelfoezen op voorwaarde dat niks met bronvermelding naar buiten gebracht mag worden. What happens in Nieuwspoort, stays in Nieuwspoort. Gelukkig heeft de werkgroep daar geen last van, want we zijn geen enkele deur gepasseerd met een bord waarop ‘Hierachter geldt de Nieuwspoortcode‘ stond.

De Werkgroep was er op uitnodiging van de drie organiserende partijen, althans zo werd het aangekondigd, “u bent hier vandaag allen uitgenodigd door de Land- en Tuinbouworganisatie Nederland (LTO Nederland), de Federatie Nederlandse Levensmiddelen Industrie (FNLI) en Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL).”

In werkelijkheid hadden we onszelf uitgenodigd. Aangezien Big Food niet bepaald op activistisch tuig zat te wachten, moesten we eerst onze doopceel nog even laten lichten. Zomaar aanmelden en vervolgens welkom zijn om het democratische proces van debatteren bij te wonen was er niet bij. Stel je voor, zeg, dat er iemand zomaar iets naars over de bio-industrie roept!

Vloer aanvegen

O wacht! We hebben in Nederland sinds tien jaar de Partij voor de Dieren (PvdD) in de Kamer en dus was Esther Ouwehand er om de vloer aan te vegen met voorstanders van traditionele landbouw en veeteelt. Het resultaat?

Oogst #voedseldebat
2 mannen zeer geïrriteerd
1. de opperbobo vd levensmiddelenindustrie
2. baas van NL’s megaslachterij
Tja. Zo gaat dat ;)

— Esther Ouwehand (@estherouwehand) 28 februari 2017

Maar daarover later meer. Eerst terug naar de opzet van het debat dat geleid werd door een dagvoorzitter wiens naam we rustig mochten vergeten en dat heeft de Werkgroep dus ook gedaan. In twee uur werden er drie stellingen geponeerd waarop alle aanwezige politici en desgewenst de hele zaal op mocht reageren.

Kort gezegd luidden de drie stellingen als volgt: 1. De gezondheidsbevordering is een taak van de overheid of van de markt. 2. Een komkommer koop ik in plastic of zonder plastic. 3. Als ik vlees koop dat let ik vooral op de prijs of op of het duurzaam geproduceerd is.

U begrijpt, bij stelling 3 kon de Werkgroep niet stemmen omdat wij geen vlees eten.

Heroïne spuiten

De achterliggende bedoeling van de drie stellingen was om het debat over volksgezondheid, verspilling en duurzaamheid te laten gaan.

Het wekte bij de Werkgroep geen verbazing dat de zaal gezien de samenstelling bij stelling 1 overweldigend koos voor het standpunt dat de suikerwaterfabrikanten voorlichting moeten geven over verantwoord gebruik van suikerwater. Alsof je je heroïnedealer vraagt hoe je verantwoord heroïne moet spuiten.

Een Big Food-bobo in de zaal viel voormalig huisarts Henk van Gerven van de SP aan omdat hij zei dat er 26 klontjes suiker in een liter cola zitten. Er is immers ook Coke Zero! Tsja, je hoeft heroïne ook niet te spuiten, je kunt het ook roken.

De Werkgroep was niet overtuigd. De zaal wel, iedereen, inclusief de zwaar obese presentator, vond obesitas individueel falen. We zijn allemaal immuun voor marketing, kinderen al helemaal. De Federatie Nederlandse Levensmiddelen Industrie steekt jaarlijks bakken met geld in reclame, zonder dat het een rooie rotcent oplevert.

*Kuch*

Komkommer in plastic

Stelling 2 was van hetzelfde laken een pak. Komkommers zonder plastic? Ieeeuw! Of zoals Jaco Geurts het zei: “in mijn dorp zijn er alleen maar komkommers in plastic” waarop Esther Ouwehand reageerde: “Ga dan naar de markt, man. Daar wordt nog vermeld van welke boerderij ze komen ook.”

Op het onderwerp achter de stelling (verspilling) werd niet echt de diepte ingegaan. In het tienpuntenplan dat Big Food de politiek aanbood, ook niet echt. Daarin werd namelijk gesteld dat de consument de grootste voedselverspiller is. Quod non. De markt is dat. Als een boer een te lage prijs vangt voor haar oogst, dan wordt die oogst doorgedraaid oftewel vernietigd. Daar zijn zelfs Europese subsidies voor.

Zolang er miljoenen kilo’s voedsel eufemistisch gezegd “van de markt worden gehaald”, wil de Werkgroep geen krokodillentranen van Big Food zien over de vijftig kilo die de gemiddelde Nederlander jaarlijks verspilt. Het is als klagen over een lekkende kraan, terwijl in de straat de waterleiding is gesprongen.

Boetes wegens kartelvorming

Hoezeer men alle verspilling aan het individu wijt en niet aan de sector, werd pijnlijk duidelijk uit de twee goedgevulde boodschappenkarren aan weerszijden van het podium waarin versproducten lagen te verleppen onder de warmte van de lampen om na afloop te worden weggesmeten.

Hoewel het debat gebroederlijk werd georganiseerd door de drie grootste schakels uit de voedselketen, was er één twistpuntje. Boeren willen meer marktmacht, daarom willen ze dat er mededingingsregels geschrapt worden zodat er geen boetes wegens kartelvorming volgen. De Werkgroep staat daar niet meteen bij te trappelen, daarom hebben we het eerlijke-prijs-bewijs in het PvdD-programma aangescherpt. “Contracten waarin een leveringsplicht ontstaat voor een niet kostendekkende prijs worden verboden. De inkoopmacht van supermarktketens en grote producenten wordt zo ingeperkt.”

Paardenvlees voor rundvlees

Bij stelling 3 vielen de maskers. Wederom koos een flink deel van de zaal vol bovenmodale verdieners voor de minst goede optie. Kiloknallers. De traditionele politici maakten het nog veel bonter. VVD en CDA stelden zonder blikken of blozen dat alle in Nederland geproduceerde vlees duurzaam is. De SGP beleed niet in duurzaamheid te geloven en de ChristenUnie ging full farizeeër door te verklaren dat er geen vleesfraude zou plaatsvinden als er alleen maar Nederlandse waar in de supermarkten ligt.

De Werkgroep heeft dat fijntjes gelogenstraft door te zeggen dat Carla Dik-Faber wel de splinter in het oog van een ander ziet, maar niet de balk in haar eigen oog. Zo was er de Nederlandse firma Draap (paard achterstevoren gespeld) dat paardenvlees voor rundvlees verkocht. De Werkgroep betreurt het dat de ChristenUnie niet de moeite nam om te reageren. De SP deed dat wel door te stellen dat er zwaardere boetes nodig zijn.

Esther Ouwehands introductiepraatje werd volop bevestigd. Let op: iedereen gaat hier straks beweren dat duurzaamheid echt superbelangrijk is, maar niemand gaat consequent de keuzes maken die nodig zijn om ook echt flinke stappen te zetten richting de alom geprezen duurzaamheid. De enige welkome uitzondering was GroenLinks, die de nummer 11 op de kandidatenlijst hadden gestuurd. Suzanne Kröger, zij werd er door de debatleider van beschuldigd het A4’tje van Esther Ouwehand te hebben gejat.

Mandje vol dierenleed

Tot zover de drie stellingen, tot slot nog wat over de toon, de sfeer en de ambiance. De toon werd gezet toen Esther Ouwehand zei dat Nederland in de top drie zit wat betreft gebruik van gewasbeschermers (landbouwgif), haar werd toegebeten dat ze loog. Per kilo product zou Nederland juist het laagste gifgebruik kennen. Ammehoela! Gifgebruik reken je per hectare, per kilo product is alleen interessant voor de consument die overal ter wereld kan wonen. Degenen die eronder lijden, zijn de directe omwonenden. Zowel mensen als dieren, vogels en bijen sterven in Nederland bij bosjes door het gebruik van “gewasbeschermers”. Daarom moet je het gebruik dus per hectare meten.

De sfeer en de ambiance gaven aan dat de aanwezigheid van zowel de PvdD als de Werkgroep Lastige Leden™ hooguit gedoogd werd. Na afloop van het debat kregen alle politici een presentje aangeboden. Esther Ouwehand moest beleefd bedanken omdat ze een mandje vol dierenleed kreeg aangeboden. Bij de borrel, die de Werkgroep amper een borrel kon noemen omdat borrels zeer sporadisch werden aangeboden, kwam er wel om de haverklap iemand een schaal vol vlees onder je neus houden. Er waren wel nootjes maar die mocht je lekker zelf gaan zoeken. De moeilijk uitziende hapjes werden door ons a priori gewantrouwd, voordat je het weet sta je foie gras te hachelen. Er werd kortom nul rekening met ons gehouden, hetgeen in schril contrast staat met de bewering vooraf dat Big Food hun gasten graag wil leren kennen.

De sfeer was ook al goed gezet toen het kandidaat-Kamerlid van de SGP er prat op ging dat hij de Oostervaardersplassen van een prijswinnend natuurgebied gaat veranderen in een schiettent. Welnu, Sjaak Simonse, dan kent u de Werkgroep Lastige Leden™ nog niet. Uw plannen zijn in strijd met Europese richtlijnen en we zien u bij de rechter. Zo nodig treffen we verdergaande maatregelen, actievoeren is ons niet vreemd.

Geen volksvertegenwoordiger maar een lobbyist

Dan nog een saillant detail. De van harte afgevaardigde van D66 betrof de nummer 19: Tjeerd de Groot, directeur van de Nederlandse Zuivel Organisatie. Voor hem was het dus een thuiswedstrijd zo te midden van Big Food. Maar een volksvertegenwoordiger is hij niet, hij is een lobbyist. En ondanks eerdere toezeggingen van D66 aan de PvdD, claimt hij dat hem wel degelijk de land- en tuinbouwportefeuille is beloofd.

En als laatste het hoogtepunt van de middag. Twee leden van de PvdD vroegen wat Werkgroep Lastige Leden™ betekent. Esther Ouwehand trad op als onze woordvoerder. “Nou, dat zijn die lui die 480 amendementen indienen op het verkiezingsprogramma.” Reactie: “O, daar ken ik jullie naam van, al die amendementen!” EPIC! Er ontstond echter wel een misverstandje, de dames dachten dat de Werkgroep niet vierkant achter de PvdD staat, dat doen we wel. Alleen duwen we harder dan we juichen. Gas op die lolly!

Petra Kramer omschrijft zichzelf als ‘anarcho-jihadi’ en ’transliban’. Ze is snoeihard en messcherp. Volg haar op Twitter en lees haar op (onder andere) Meedogenloos en Vileine. Dit stuk stond al op Meedogenloos.

Tweet

Petra Kramer, 03.03.2017 @ 12:13

[Home]
 

Δ