De Sumud Flotilla houdt de hoop levend
Hassnae Bouazza
Illustratie: Rina Yoshioka.
Meer dan vijftig boten zijn onderweg naar Gaza met aan boord passagiers uit de hele wereld. Mensen die hun werk laten schieten om hulp te brengen aan de Palestijnen in Gaza. Om de blokkade die al jaren duurt en de laatste twee jaar extreme vormen heeft aangenomen, te doorbreken. Om de mensen te laten weten dat ze niet vergeten zijn. Om met gevaar voor eigen veiligheid dit surrealistische onrecht, dat iedere dag onze schermen vult, te beëindigen.
Ik kan hier de horror die zich afspeelt in Gaza en de Westelijke Jordaanoever wel herhalen – eigenlijk moet dat ook, want het gruwelijke geweld, de mensonterende situatie, het sadisme van Israël herhaalt zich ook elke dag. Dagelijks zien we beelden van Palestijnen, van moeders, vaders, opa’s, oma’s, kinderen, zussen, broers, van mensen, kwetsbare mensen die ons deelgenoot maken van de hel waar ze aan onderworpen worden. Ze kijken in de camera, de ogen dof, verdrietig, en eigenlijk is de boodschap steeds hetzelfde: zie ons, zie onze menselijkheid.
Kille moordenaars
Hartverscheurend vind ik het, het is een pleidooi dat overbodig zou moeten zijn. Hoe kun je niet geraakt worden, niet wanhopig worden door deze ellende. Maar er zijn er genoeg die niet worden geraakt, ze zitten helaas aan de knoppen van dit land en van andere landen. Gewetenloze, kille moordenaars die er alles aan doen om de status quo van de Palestijnen zo te laten. Harteloze robots die onaangedaan blijven door foto’s van de slachtoffers. Die hun eigen gemoed belangrijker vinden of de prijs van boodschappen hier, die mensen uitschelden voor kutwijf, omdat ze hen een spiegel voorhouden en die denken het recht te hebben voor Palestijnen te bepalen wat ze wel en niet mogen.
Omdat die mensen bepalen wat er gebeurt, en vooral niet gebeurt, omdat ze al het protest (proberen te) smoren en de genocide, het afslachten van onschuldige mensen, zo hartstochtelijk steunen dat ze zelfs trots weigeren kwetsbare Palestijnse kinderen tijdelijk op te vangen, hebben mensen van over de hele wereld zich verzameld om te doen wat de politiek nalaat.
Eerder probeerden al duizenden mensen met de Global March to Gaza de grens over te steken, maar de corrupte Egyptische autoriteiten verhinderden dat. Arabische regeringen zijn meesters in totale overbodigheid, maar hun laffe harteloosheid in deze situatie is obsceen. Er waren meerdere pogingen om de blokkade met een boot te doorbreken, die liepen uit op geweld en beschietingen door het meest immorele Israëlische leger.
Mitsen en maren
En nu is er dus een vloot van 50 schepen die naar Gaza varen. Toen ik de aankondiging zag, wilde ik mee. Niet omdat ik zo moedig ben of activistisch, maar uit radeloosheid, om maar het gevoel te hebben dat ik iets bijdraag om deze waanzin te stoppen. Ik zocht de site op en vulde mijn gegevens in. Het zou een geweldig dagboek op hebben geleverd. Maar werk. Twijfel. Het is niet niks. Wat als ik opgepakt word, wat als… Ik moet tot mijn gêne bekennen dat de Palestijnen niks aan mij hebben.
Ik zag beelden van mensen die uit Indonesië vertrokken en ik raakte intens ontroerd. Ik had erbij moeten zijn. Iets moeten doen. Ik stel me zo voor dat aan boord van de Global Sumud Flotilla er een microkosmos is van een ideale diverse wereld waarin de verschillen verbinden in plaats van verscheuren en er één grondregel is: iedereen is gelijk en verdient een menswaardig bestaan. De Palestijnen. De Soedanezen. De mensen in Congo en Jemen, de Oeigoeren. Iedereen. Zonder uitzondering. Zonder discussie, zonder mitsen en maren.
Want het zijn die mitsen en maren die het internationaal recht en de mensenrechten doorgespoeld hebben.
De meeste mensen deugen niet. Maar zij die dat wel doen, houden de hoop levend op die 50 schepen.
Hassnae Bouazza is door NRC ontslagen als columnist omdat die krant toen nog niet toe was aan kritiek op Israël. Ze is journalist, culinair recensent, documentairemaker en schrijver (Arabieren Kijken, Een Koffer vol Citroenen). vorig jaar maakte ze twee documentaires: Verhalen uit de Rif en Brieven uit de Kast, daarvoor won ze een Dutch Director’s Guild Award voor beste regie.
Hassnae Bouazza, 05.09.2025 @ 17:32
RSS