Geen genade voor pesters
Suna Floret
Illustratie: Julian Mandel
‘Lieve pap en mam, ik ben mijn hele leven bespot, getreiterd, gepest en buitengesloten. Jullie zijn fantastisch. Ik hoop dat jullie niet boos zijn. Tot weerziens, Tim’.
De twintigjarige Tim Ribberink had geen zin meer in het leven omdat hij al zijn hele leven werd gepest. De ouders van Tim lieten een confronterende rouwadvertentie plaatsen in de Twentsche Courant Tubantia. Daarin werd bovenstaand deel van de tekst van zijn afscheidsbrief afgedrukt.
Klootzakken
Weer een zelfmoord. Hopelijk lezen de klootzakken, die hem hebben gepest, de rouwadvertentie ook. Ik snap niet hoe het zo ver kan komen? Als je geen zin meer hebt in het leven, je liever zelfmoord pleegt en je ouders en familie zo gebroken achterlaat, écht geen andere keuze meer ziet.. dan moet iemand dat toch gezien hebben? Een leraar, een voetbalcoach, een tante, een neef, een klasgenoot, een baas, een buurvrouw?
Ik probeer het te snappen. Kinderen kunnen hard zijn. Pesten gebeurt overal. Ook hier in Rotterdam, op de basisscholen, middelbare scholen. En hoe ouder de kinderen worden, des te erger en bruter het gepest.
Altijd de lul
Bij ons op de middelbare school werd ook gepest. Een paar klasgenoten waren altijd de lul. Of het nou verbaal was of met het verstoppen van spullen. De docenten zagen dit, dat kan gewoon niet anders. Waarom werden de pestkoppen niet harder aangepakt, vraag ik mezelf nu af? Misschien denken ze dat het maar ‘kattenkwaad’ is en dat het hoort bij de leeftijd. Maar niet dus. Het loopt steeds erger uit de hand.
Zero tolerance voor pesten, dát moet er komen. Géén genade. De ouders van de pestkoppen moeten meteen worden gewaarschuwd en de gehele klas moet er bij betrokken worden. ‘Als jullie iemand zien pesten in de klas, ga dan naar één van je docenten’.
Schattig jongetje
Voor de stichting Hoedje van Papier geef ik af en toe workshops journalistiek aan leerlingen van groep 8 op verschillende basisscholen in Rotterdam. Toen ik de klas vroeg om op te schrijven wat ze het liefst anders willen zien in hun wijk, schreef één van de jongens: ‘Ik zou graag willen dat jongens ophouden mij te pesten’. Ik nam hem apart en vroeg hem waarom hij werd gepest en hij zei ‘ik weet het niet’.
Dit schattige jongetje heeft het gewoon niet naar zijn zin op school. Het briefje heb ik bewaard en de leraren zijn er van op de hoogte. Nu maar hopen dat er wat aan wordt gedaan.
Journalist Suna Floret (29) heeft een wekelijkse column in het Algemeen Dagblad en af en toe klust ze bij voor Frontaal Naakt. Haar weblog is meer dan de moeite waard. Volg haar ook op Twitter.
Suna Floret, 22.11.2012 @ 07:46
8 Reacties
op 22 11 2012 at 08:15 schreef Rob:
op 22 11 2012 at 08:53 schreef You On A Gin:
Sommige ouders zullen boos zijn dat hun telg een ander tot op het bot treitert; anderen kan het geen zak schelen.
Sommige pesters zullen later een enorm schuldgevoel krijgen vanwege wat ze aangericht hebben; anderen weer niet.
En aan de andere kant –
Sommige pispalen zullen later hun vroegere kwelgeesten kunnen uitlachen, omdat ze succesvol zijn geworden – ‘ondanks’.
Sommige gepesten kunnen er niet mee omgaan, dat pesten (zeker in deze tijd, waar het óók nog in allerlei digitale multimedia vormen op je afkomt). Als ze geen zelfmoord hadden gepleegd, waren ze over 10 jaar blij geweest dat ze dat niet gedaan hadden. Maar ja.
Ik? Ikzelf was in die tijd ergens in Limbo (nee, niet dat rare land waar ome Greet vandaan komt). Ik was ‘raar’. Een hardrocker, en nog ‘exotisch’ ook, op een school vol met achterover gekamde gel-kapseltjes. Ik hoorde er nooit bij, maar was ook nooit buitengesloten. Meisjes die iets met me wilden moesten eerst checken of dat hun reputatie niet zou aantasten. Ik had altijd een grote bek terug en als het nodig was, dan sloeg ik erop, en hard ook. Dat heb ik meegekregen van mijn ouders en precies dat breng ik mijn eigen kinderen bij.
op 22 11 2012 at 13:40 schreef Bob:
@Rob, ik ken het verhaal van mijn dochter die op die school zat. Wat me het meest fascineert is dat de betrokken moeder er van haar werkgever niet over mag praten en nu thuis zit. Dan beginnen mijn vingers te jeuken en denk ik dat het juist tijd is om die zaak in de openbaarheid te gooien.
op 22 11 2012 at 13:45 schreef Richard E:
Ik denk dat het een misvatting is dat pesten simpelweg komt doordat sommige kinderen zulke zielloze hufters zijn dat ze andere kinderen pesten.Vaak pesten gepestte kinderen zelf ook. Soms is het de enige manier om hun uitsluiting tegen te gaan.
Pesten is een gevolg van het bij elkaar plaatsen en onder druk zetten van kinderen. Het is een manier om een sociale rangorde uit te vechten, een manier om zelf te stijgen op de sociale rangorde.
Er is niet alleen een pester en een gepeste nodig, er is ook publiek nodig dat de vernedering ziet en
goedkeurt. En mensen die wegkijken, niks doen.
Het heeft geen zin om een pester te zeggen dat ie het niet meer mag doen, of te dreigen met allerhande straffen. Het isoleren van de pester en de gepeste heeft ook geen zin, je haalt dan de groepsdynamiek weg waarin pester en gepestte tot hun gedrag komen. Op zijn best slaag je erin dat de pesterijtjes butien het zichtveld van de leraar gebeuren. Je moet de hele groep verantwoordelijk stellen voor het uitsluiten van leden van die groep, zodat je voorkomt dat pesten een legitieme manier wordt om je sociale status in de groep te verbeteren.
op 22 11 2012 at 20:45 schreef Benedictus:
De sleutel ligt inderdaad bij de ouders van de pester(s). Meestal ontkennen die het probleem of vinden ze dat kinderen dit zelf moeten uitzoeken. Ook voor de leerkracht is het een goede zaak als ouders van pesters meewerken. Het maakt het allemaal veel gemakkelijker om het aan te pakken.
Ik heb er toch een hard hoofd in, vooral als ik bedenk dat het voor een leerkracht in een aantal gevallen zelfs gevaarlijk is om kinderen straf te geven. Vader komt niet zelden even verhaal halen.
Vroeger was het omgekeerde het geval. Mijn ouders zeiden altijd: “Je zal het wel gedaan hebben” en dan kwam er nog een straf thuis bovenop. Daar werd wel eens door de leerkracht misbruik van gemaakt. In zo’n geval kreeg je wel heel vaak de schuld.
Aan het begin van een leerjaar zouden de leerkrachten pestgedrag aan de orde moeten stellen terwijl zij kennismaken met de ouders. Dan zouden ze ook direct hun medewerking kunnen vragen indien het hun kind betreft. Een idee?
op 22 11 2012 at 23:44 schreef MNb:
“De docenten zagen dit, dat kan gewoon niet anders.”
Ik hoop het van harte en ik doe er mijn best voor, maar zeker weten doe ik het niet.
Het met harde hand er een eind aan maken is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ook hier doe ik mijn uiterste best voor.
Voor wat schoolsituaties betreft: de sleutel ligt bij de middengroep, de omstanders. Kiezen die partij voor het slachtoffer, dan kan er vrij snel een einde aan gemaakt worden.
op 23 11 2012 at 07:11 schreef Haes:
Je kunt je er inderdaad over verbazen dat het feit dat kinderen gepest worden niet of nauwelijks opgemerkt wordt, maar aan de andere kant zijn veel gepeste kinderen er juist meester in dat voor de buitenwereld te verbergen.
De gepeste kinderen kiezen ervoor – uit schaamte of wat dan ook – hun leed te verzwijgen. Dan moet je wel van heel goeden huize komen om dat als buurvrouw, oom of voetbalcoach op te merken.
Zo ging dat in ieder geval bij mij.
op 27 11 2012 at 04:58 schreef You On A Gin:
@ Haes
Ik heb ook docenten gezien die het wel doorhadden maar niet durfden in te grijpen vanuit de vrees om hun eigen popie jopie status te verliezen.
RSS