Hassnae gaat uit cocaïne shoppen. In Libanon
Hassnae Bouazza
Illustratie: Viktor Lyapkalo
Of ik wilde zien waar hij zijn spul haalde. ‘Wilde’, mwah. Benieuwd was ik wel, want het zou een stukje kunnen opleveren. En wat voor journalist zou ik eigenlijk zijn als ik de gelegenheid aan me voorbij zou laten gaan om een verboden stukje Beiroet te zien?
Overdag was het veilig, want dan was er geen politiepatrouille, verzekerde hij me, en dus stapte ik, nog verdoofd door de vroege en lange vlucht, in de taxi. Het autoraam open, zodat het briesje me wakker hield in de broeierige middaghitte.
De taxichauffeur wist meteen waar het om ging toen hij de bestemming hoorde en trapte het gaspedaal in. Om de paar honderd meter zag je grote hopen vuilniszakken. Het was zomer in Beiroet en de vuilophaaldienst staakte. De stad stonk. En de mensen schudden misprijzend het hoofd.
Libanese cel
Terwijl het tweetal voorin de auto gezellig met elkaar keuvelde, zag ik me al wegkwijnen in een Libanese cel: “Zul je nét zien dat er uitgerekend vandaag wel politie is en dan hang ik. Ach, het zal toch niet, hij doet dit al jaren.” De Gollem en Sméagol in mij werden het niet eens.
Onze tocht bracht ons ver buiten het centrum van de stad, naar een heuvelachtige buitenwijk. Toen we er bijna waren, bekeek de taxichauffeur met een bijdehandte blik mijn vriend en adviseerde hem zijn gouden sieraden af te doen. Maar dat hoefde niet volgens mijn vriend, want hij was een bekende en voelde zich er veilig.
We stapten uit in een architectonisch minder aantrekkelijke buurt. Buiten voor een huis stond een groepje mannen dat ons gastvrij groette en vroeg verder te komen. We liepen een klein trapje af naar de achterkant van het huis, waar ik op de buitenplaats een tafel zag met daaromheen wat vrouwen en kinderen die eromheen speelden.
Amerikaanse dollars
Rechts daarvan gingen we een kort gangetje in dat naar een kamertje leidde waar drie mannen op lage stoelen aan een nog lager tafeltje zaten. In de plastic zak zat het spul. Het was een komen en gaan van mannen die met Amerikaanse dollars betaalden voor hun goedje.
Het was alsof ik in een Marokkaanse openbare oven annex bakkerij terecht was gekomen. In alle ontspannenheid werden de goederen verhandeld, alsof de mannen snel hun broodje of baguette moesten halen voor het lunchtijd was.
Het goedje dat mijn vriend wilde, was er niet, dat zou er pas over twee uur weer zijn zijn, dus ging hij voor ander spul, maar dan wilde hij die wel met korting en hij wilde ook even proeven.
Dat was geen probleem. Hij nam plaats op een sofa die daar, in het verder karig ingerichte kamertje, ook stond en versneed zijn spul op de tafel, voordat hij een snuif nam. Terwijl hij bezig was met versnijden, kreeg hij van een andere man een klein zeefje aangeboden om het spul goed te filteren.
Gewapende soldaat
Ik observeerde alles vanuit een hoekje en werd hartelijk uitgenodigd plaats te nemen op de bank naast mijn vriend. Dat was echt niet nodig, verzekerde ik hen.
Dwangmatig aan zijn neus wrijvend stond mijn vriend grijnzend op. Hij was weer voorzien. We werden vriendelijk uitgezwaaid en reden met dezelfde taxi, die ons opwachtte, weer terug.
Honderd meter verderop zag ik een legerkazerne met een gewapende soldaat bij het hek posten.
Hassnae Bouazza, Duistere Kracht van het Internet, is regisseur en eindredacteur van Femke Halsema’s serie Seks en de Zonde, schreef een boek over Arabieren, Arabieren Kijken. En ze heeft haar eigen hedonistische site, Aicha Qandisha. Deze zomer heeft ze in Beiroet de Arouwad Award gekregen voor haar stukken over de Arabische wereld. Daar is in KuKluxland, waar je Arabieren moet haten omdat je anders een landverrader bent, niemand in geïnteresseerd. Lees vooral ook haar relaas over het racisme op de progressieve redacties waar zij heeft gewerkt.
Hassnae Bouazza, 16.08.2015 @ 11:04
10 Reacties
op 16 08 2015 at 13:30 schreef vander f:
Zo heb ik ooit eens een ietwat spannende taxi rit door nachtelijk Cairo gemaakt die eindigde in de kelders van een flatgebouw in een of andere vage buitenwijk.
Een kelder vol relaxte Soedanezen die daar, begeleid door reggae muziek, een wiet/hasj handeltje dreven.
Ik werd enthousiast ontvangen en toen bij het voorstelrondje ‘Holland’ en ‘Amsterdam’ ter sprake kwam kon ik niet niet meer stuk.
Behalve dan dat ik geacht werd mee te paffen en van alles uit te proberen.
De terugtocht door diezelfde nacht kreeg daardoor een nogal psychedelisch tintje waar vervoering en paranoia heftig streden om voorrang.
*hell yeah memories*
op 16 08 2015 at 22:51 schreef Arnold J. van der K.:
Weinig dwazer dan het dealen in Lissabon in de arcade van het ministerie van justitie op Terreiro do Paço, hartje stad. Leek mij maar beter er niet op in te gaan…
op 17 08 2015 at 08:59 schreef Thomas E:
Lissabon…. Libanon. Woordblind?
op 17 08 2015 at 11:09 schreef MNb:
Terreiro do Paço ….. woordblind, Thomas? Of kun je Arabisch niet van Portugees onderscheiden?
op 17 08 2015 at 13:04 schreef yurp:
Wat dichter bij huis ooit in Londen iets vergelijkbaars waar het met alle cameratoezicht behoorlijk lastig is voor de locals om ongezien een snuifje te nemen.
op 17 08 2015 at 14:22 schreef Thomas E:
Oké MNb, leg mij dan maar eens uit wat zijn post met het verhaal van Hassnae te maken heeft. Misschien ben IK woordblind en JIJ helderziend (?)
op 17 08 2015 at 18:10 schreef Manita:
beste Hassnae, ik hoop dat er een vervolg komt op jouw serie Seks en de Zonde, was alleszins de moeite waard. En van harte proficiat met de Arouwad Award, keep on the good work!
op 17 08 2015 at 18:17 schreef Arnold J. van der K.:
Nou, misschien kan ik dat zelf uitleggen, dacht niet dat het nodig was – fijne toon zeg. Het gaat om het dealen onder het wakend oog van de overheid, ook bij de eerste reactie.
op 17 08 2015 at 19:35 schreef Thomas E:
Sorry Arnold, maar je beschreef dan wel érrug cryptisch een eigen ervaring in Lissabon. Terwijl Hassnae een groezelig gebeuren in een buitenwijk van Beiroet beschrijft, heb jij het zonder inleiding over hustling in het mooie hart van Lissabon. En waar het in Hassnae’s verslag tot een deal kwam, zag jij er kennelijk van af. En dat alles in 2 zinnen. Te contextarm, als ik zo vrij mag zijn.
op 18 08 2015 at 14:36 schreef cRR Kampen:
Curieus. Ik snapte Arnold’s opmerking gewoon helemaal, leuke aanvullende observatie over een in feite menselijk (dus bijv niet per se Libanees of Portugees) fenomeen.
Dit ligt er natuurlijk aan dat ik buitengewoon ziek ben. Mij mankeert de tunnelvisie en daarmee een boel sociale vaardigheden enzo.
Daardoor meende ik ook te zien dat zelfs vanderF’s verhaal over Cairo, eerste bericht hier, on topic was. Maar bij nader inzien ligt Cairo op een steenworp afstand van Beiroet en is het eigenlijk gewoon hetzelfde want Arafat was een Egyptenaar en het zijn allemaal moslims daar.
RSS