Japanse vrouwen
Peter Breedveld
Ja, ik zit dus in Tokio, en ik mis Nederland helemaal niet. Sterker nog, mijn vakantie is bij voorbaat al verpest omdat ik straks gewoon weer terug naar Nederland moet. Want zoals de fascistracistische PVV-apen niet moe worden me te mailen en in de spambak van de Frontaal Naakt-reageerruimte te braken (eentje belde me zelfs op mijn werk om met overslaande dronkemansstem in mijn oor te blèren:) Japan neemt NUL vluchtelingen op!1!! Dus ik mag hier niet blijven, zelfs niet als ik werk zou vinden!
KUT!
KÚÚÚT!
Maar goed, het is hier hartstikke leuk. Leuker nog dan de vorige keer, want omdat ik al zo’n beetje alles hier heb gezien, loop ik hier de hele dag een beetje te lanterfanten in de parken, in de wijken. Ik hoef niks meer. Dan loop ik door het Uenopark en dan denk ik: ik denk dat ik maar eens naar Asakusa ga. En dan ga ik naar Asakusa en na anderhalf uur naar een antieke Godzillapop te hebben gezocht, besluit ik dat ik zin heb om te gaan eten bij Kyubei in Ginza. Nou, dan ga ik naar Kyubei.
Japans oefenen
En daar staat dan een heel knap meisje in kimono hardnekkig in het Engels te antwoorden (NEE! TRUT! IK WIL MIJN JAPANS OEFENEN!) dat de tent vol zit vanavond, en dat ik om negen uur terug mag komen, maar dat ik dan alleen sushi kan bestellen. Maar ik wil sushi én sashimi, want de sashimi van Kyubei, dat geloof je gewoon niet, die is werkelijk geestverruimend lekker. En of het dan morgen kan. Nee, tomorrow is full. Overmorgen. No, day after tomorrow is full. Maandag dan? Yes, but you have to leave at half past seven. “Kayoobi wa ikaga desu ka?” – Tuesday is fine.
Er zijn mensen, er schijnen mensen te zijn die geen ledig leven kunnen leiden. Dat zeggen ze dan, van zichzelf, al zie ik ze zelf nooit productief zijn, maar goed, ik kan dat prima, mijn dagen vullen met ledigheid. Uitslapen, stukkie schrijven over een Japans restaurant voor Aisha Qandisha, naar buiten wandelen, onigiri en groene thee kopen bij Family Mart, metrokaartje kopen, de hele dag doelloos rondreizen.
Scheve gebitten
Vrouwen kijken. De vrouwen in Japan zijn waarlijk de elegantste wezens op aarde. Met hun übercoole schoenen, hun hippe kleding, hun grote, glanzende ogen en hun perfecte boogneuzen. Het mooie van Japan is, niemand gaat hier naar de orthodontist en er is weinig sexier dan een vrouw met een overbite. Ik hou van mensen met scheve gebitten. David Bowie werd een stuk minder aantrekkelijk toen hij zijn draculatanden liet rechtzetten.
Ik stond vandaag in de Daiso zoutjes uit te zoeken (inktvischips! Hoe kun je nou niet van Japan houden?), en naast me stond een meisje met hazentanden die me zowat een lachstuip bezorgden. Overdreven gewoon, als in een tekenfilm. Met van die grote, gretige ogen. Perfect gekleed, zo stijlvol, zo sexy. In Europa heeft iedereen hetzelfde gebit. Vroeger hadden alleen Amerikanen dat.
Vrouwen hebben de macht
Japanse vrouwen zijn paradijsvogels. Japanse mannen zijn saai, behalve de wat oudere, gearriveerde en geslaagde types zie je alle mannen in hetzelfde zwarte pak lopen, en ze dragen een soort van schooltas en ze negeren de vrouwen volkomen, die negeren de mannen ook volkomen en je ziet ze de hele dag over straat lopen en lunchen en winkelen en ik neem aan het geld opmaken van één of andere salary man die dan ’s avonds na het werk met de collega’s naar een bar gaat en rond tien, elf uur zie je ze op straat naar elkaar buigen en schreeuwend afscheid nemen. Er is vaak ook één jonge vrouw bij. Eén, niet meer. Een office-lady. Zodra die een man aan de haak heeft, is ze verlost van dat verschrikkelijke, geestdodende leven.
Vrouwen hebben de macht in Japan. Ze schijnen ook het salaris van hun man te beheren en hij krijgt dan zakgeld. Om op te maken aan drank met de collega’s. Man zijn lijkt me in Japan alleen leuk als je nog studeert, of kunstenaar bent of heel rijk. ’s Avonds heel laat zie je echt hoe sneu Japanse mannen zijn, als ze stomdronken in het metrostation tegen een zuil hangen of wartaal uitslaan tegen hun collega’s in de tram.
Oh well.
Als alle lezers van Frontaal Naakt, het enige echte dissidente geluid in Nederland, nou maandelijks twee euro zouden storten, dan zou Uw Hoofdredacteur de hotel- en restaurantrekeningen kunnen betalen in de duurste stad ter wereld. zouden de makers van deze website volkomen autonoom zijn! Stort op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’.
Japan, Peter Breedveld, Reizen, 11.04.2014 @ 17:29
5 Reacties
op 11 04 2014 at 18:01 schreef michel:
Hoe herkenbaar Peter.
Als oud collega studiegenoot ben ik wel een beetje jaloers. Ki wo tsukete ne!
op 11 04 2014 at 20:49 schreef dewanand:
namaste Peter,
hou er rekening mee dat men in Japan geen barbaarse Blanken wil, er is een woord in het japans voor jouw ras toch? iets als ‘ganji’ toch? Maar misschien ben jij toch de minst barbaarse Blanke man uit Nederland nu daar in Japan. Kan jij niet met een bordje rondlopen in de stad in het Japans met deze tekst:
“Ik, Peter Breedveld van Frontaal Naakt ben de minst barbaarse blanke man uit het land van de lange, blauwe, witte, grootgeschapen duivels, Nederland’.
Hoe zou men in Japan nou hierop reageren? Vroeger mochten duivelse blanken geen poot zetten op de heilige Japanse bodem, en nu loop jij daar de boel te ontheiligen.
Sajonara (enige Japanse woord dat Wieroe kent)
dewanand en Wieroe
hindoe fundamentalisten
planet of the intelligent Hindu chimps
op 11 04 2014 at 22:43 schreef Haes:
Zeker, heel herkenbaar. Wat betreft die gebitten: ook hier geldt “ieder voordeel heb z’n nadeel”, want de gebitsverzorging is in Japan vaak heel slecht. Hierdoor ruik je relatief vaak een onaangename cariëslucht. Toegegeven meestal bij de wat oudere mannen, maar die hebben zeker geen monopolie daarop.
op 11 04 2014 at 22:47 schreef MNb:
“ik kan dat prima, mijn dagen vullen met ledigheid”
Leuk dat je vervolgens zoveel voorbeelden van het tegendeel geeft.
op 13 04 2014 at 17:58 schreef Steven:
Maar!
Heb je die antieke Godzillapop nog gevonden?
RSS