de zachte hand van mak
Ad Kolkman
in tegenlicht van 23 januari stelde felix rottenberg geert mak tegenover afshin ellian.
ellian die vindt dat je allochtonen niet als zielige troetelobjecten moet behandelen, en mak die vindt dat we dat juist nog veel meer moeten doen. volgens mak zijn de huidige problemen direct terug te voeren op de bezuinigingen in het welzijnswerk.
maks’ zienswijze is verklaarbaar. nu de klassieke “gewone man” zich onwaardig heeft getoond als troetelmateriaal door types als fortuyn en wilders in de armen te sluiten, blijft voor de linkse kerk alleen de allochtoon over. en die zal ze niet zonder slag of stoot opgeven.
geen argument is daarbij te laag en geen onderbuik wordt gespaard. dat wordt duidelijk als je mak -tussen het roepen van “schandelijk” en “demagogie” door- hoort argumenteren. submission wordt vergeleken met de antisemitische propaganda van goebbels, en met de verworvenheden van de verlichting verwijst hirsi ali eigenlijk naar het arische zuiverheidsideaal. voorwaar, argumenten op hoog nivo. maar het wordt nog leuker.
naar aanleiding van een ziekenhuisbezoek kraait mak: “de hele afdeling was multicultureel. geweldig! sommige mensen zouden een fit krijgen”. deze kleine oprisping verschaft een aardig inkijkje in de modderige denkwereld van de heer mak. want wat was hier nu precies zo geweldig? het feit dat ‘ie niet beroofd werd? de ontdekking dat non-ariers ook in een ziekenhuis kunnen werken? je vraagt je af of geert mak wel eens eerder echte turken en marokkanen gezien heeft. en ze heeft horen praten. in het wild zogezegd. of er eerder sprake is geweest van enige vorm van interactie. ik vermoed van niet. waarom anders deze ervaring kwalificeren als “geweldig”?.
vervolgens laat mak zich op een hilarische manier in de kaart kijken door er aan toe te voegen; “sommige mensen zouden een fit krijgen”. hij niet. niet geert mak. geert mak is cool. geert mak is een kind van zijn tijd. geert is zo vrijgevochten dat ‘ie net doet of het zo hoort. inwendig trillend van opwinding met al die kleurlingen op een armlengte afstand. nee, dat doen andere mensen hem niet na. die zouden een hartaanval krijgen bij het zien van zoveel multiculturaliteit.
ja, ik psychologiseer wat. het zou ook kunnen dat mak gewoon elke gelegenheid aangrijpt om de racismekaart te spelen.
toch is maks bijdrage aan tegenlicht niet de meest verontrustende.
kees beekmans, docent aan een vmbo-school, vertelt hoe hij op een goede dag, in de klas, een vechtende leerling in de kraag vat. waarop de leerling dusdanig in zijn eer en waardigheid is aangetast dat ‘ie nog verder door het lint gaat en begint te roepen “ik maak je dood”. tegen de leraar dus. de leraar doet daar echter niet lullig over. het knulletje is nog maar 13, en dan mag je je leraar nog wel met de dood bedreigen. dus leraar laat leerling los, laat ‘m kalmeren en de kous is af.
maar dan, verassing! na schooltijd komt de leerling vergezeld van z’n neef verhaal halen. de leraar zou het jongetje mishandeld hebben! op dat moment maakt de leraar razendsnel een afweging; hij kent ongetwijfeld de verhalen van collega’s die geterroriseerd zijn door de families van leerlingen en hij besluit op veilig te spelen. hij trekt het boetekleed aan en zegt dat ook hij fout zat.
felix rottenberg, in zijn rol als boven de partijen zwevende weldenker, kwalificeert deze handelswijze als een geslaagd voorbeeld van water bij de wijn doen. zo voorkom je namelijk dat de zaak uit de hand loopt. door het probleem te bedekken en voor je uit te schuiven, en mensen gewoon hun zin te geven. (de welzijnsvariant op zingeving).
moslimextremisme mag dan een internationaal probleem zijn; ik weet waar de kutmarokkaan vandaan komt. niet uit marokko. hij is made in holland. gemaakt door makken.
Algemeen, 27.01.2005 @ 14:38
RSS