Mirjam Vissers

18 Reacties

op 04 06 2008 at 16:36 schreef Paco:

Die mag wat mij betreft wel een boerka aan tot op de grond. Ik denk dat je anders de karbonaden over haar schoenen ziet hangen.

op 04 06 2008 at 16:42 schreef DvR:

Goed zo. Het moest verboden worden al dat piemelstijvende vleesch. Uitkijkend over de kleine wereld beneden mij zie ik ze weer in drommen langslopen, de studentes en andere forenses met hoog opgetast fruit in naveldiepe decolletees. Het wordt weer niks met m’n werk vandaag. Net nog eentje met echt immense uiers. Ik benijd de kerel die daar over 10 minuten lekker in zit te kneden.

Dat bedekken van die tattoo doet me trouwens denken aan een verhaal dat ik op boingboing las: een jongen mocht van de security op Heathrow alleen vliegen als hij zijn T-shirt uitdeed. Daar stond namelijk een plaatje op van een gevaarlijk wapen. Gekte!

op 04 06 2008 at 20:23 schreef filantroop:

Na alle sit-down acties op mannenhoofden op Frontaal Naakt wel weer eens aardig het vlees op een andere wijze te zien uitwaaien over Gods akker. Nu echter rollade-achtig bijeengehouden voor een zonnebraderie. Het blaadje krulsla dient men zelf mede te brengen.

op 04 06 2008 at 20:31 schreef filantroop:

Ze herinnert me trouwens aan een vers van de dichter Bruno Puimsteen, uit zijn alom geprezen bundel “Nachtleven”.

Zij was gehuld in slechts een karig lapje,
heur borsten hingen d’r bij als een drabje.
Ze was op haar mooist als ze vooroverboog,
dan eindelijk zag men haar eksteroog.

op 05 06 2008 at 08:30 schreef filantroop:

Ja, eksters hebben slechts een oog, als men ze nakijkt. Alle vogels zijn met dat noodlottig gebrek geboren. Waar zoogdieren twee ogen hebben, moeten vogels het met een doen. En omdat niet alles via dat ene oog eruit kan, gaat het overtollige er aan de voorkant uit. Ze braken dat uit, veelal in braakballen.
Vogels doen ook niet aan anaalerotiek. Ze gaan namelijk heel spaarzaam om met dat ene oog.
Toch is een waarschuwing op z’n plaats. Hangen uw directoires aan de waslijn te wapperen en ze zien er ondanks Dash er toch bescheten uit, wanhoop dan niet over de kwaliteit van het wasmiddel, maar bedenk, ook een ekster doet het soms in z’n broek. Of liever, in uw broek.

op 05 06 2008 at 12:00 schreef visarendje:

Mijn beste filantroop

Bruno P. heeft eerder de ekster bezongen.
Het komt uit de bundel ‘Vrachtvluchten’ die je vast ook wel kent.

Ik hoorde het gekras
Van een ekster die hier overvloog
Ik keek hem na
En zag één oog

op 05 06 2008 at 14:21 schreef Wampie:

@filantroop: eksteroog

op 06 06 2008 at 12:03 schreef cnor:

Weer zedenzaak PvdA: http://www.ad.nl/rotterdam/2346009/Hulpstukken_weg_uit_seksshopetalagesrsquo.html

op 06 06 2008 at 15:45 schreef filantroop:

Ach ja, het begint met het verwijderen van hulpstukken, en vervolgens moeten de Braun-pureerstaaf, de Brabantia-rolveger en de Black & Decker-kruimeldief eraan geloven.
Het socialisme strijdt tegen alle gemakken.

op 06 06 2008 at 17:01 schreef DvR:

Zo’n kruimeldief past niet hoor. Dit ontdekte Jacoba Scheerzeep (schilderes) nadat een moeizaam ingebrachte rol mariabiscuit in duizenden kruimels in haar uiteenplofte. In plaats van het gehoopte plezier verschaften de kaakjes haar zo een hoop jeuk.

Dit incident zou niet zo genant zijn geweest als het niet had plaatsgevonden op de stamtafel van een drukbezochte sociëteit, die sindsdien begrijpelijkerwijs nog slechts voor heren toegankelijk is. De eveneens aanwezige Bruno Puimsteen wijdde er het navolgende vers aan:

"De Koekdoos"

Schilderesje zocht verpozing
Vond die bij een rol Verkade
Werd getroffen door de lozing
Had toen kruimels in haar nade

Wat gilde toen ons verfster-lief
Om stofzuiger of kruimeldief
Verlichting bracht de patrones
Met een opgeschudde champagnefles.

op 06 06 2008 at 17:29 schreef filantroop:

Het is om die reden dat de dichter Bruno Puimsteen in het jaar 1957, met vereende kracht uit de befaamde sociëteit “Met horten en stoten” verwijderd werd. Zijn door obsceniteiten doorregen verzen, zijn veelvuldig gezwaai met de jeneverfles, en het molesteren van de beeldhouwster Brita Nagelwoede, waren hem fataal geworden.
Oud, blind en gekluisterd aan het looprek slijt hij zijn laatste dagen in het tehuis voor oude mannen.
Met Brita Nagelwoede gaat het naar omstandigheden goed. Zij werkt aan haar laatste opdracht: een buste van beroemde Duitse harmoniumvirtuoos Anton W. Appelmoesch.

op 06 06 2008 at 17:29 schreef DvR:

U inspireert mij tot het declameren van onderstaande strofe van J.A. Deelder. Uit het hoofd, dat spreekt!

"Ontstegen aan het bleke bed
Kwam hij, op weg naar het toilet
Bix Beiderbecke tegen
Die zonet
Op zijn cornet
De koekoekswals had ingezet"

Ook attendeer ik u graag op de vertaling die de Oegandese dichter-tolk Reminolaris Balori maakte van Jan Hanlo’s "De Mus":

"Roe-koe Roe-koe – Roe-koe Roe-koe Roe-koe
Roe-koe Roe-koe Roe-koe – Roe-koe Roe-koe
Roe-koe Roe-koe Roe-koe Roe-koe Roe-koe Roe-koe
Roe-koe Roe-koe Roe-koe
Roe-koe"

(voor een beter begrip zij opgemerkt, dat in Oeganda de mus heel niet voorkomt)

op 06 06 2008 at 18:44 schreef DvR:

Overigens jammer dat er nauwelijks aandacht meer wordt besteedt aan het schrijversechtpaar Tjeukelbert Elfengloed en Hansje Trabant, die zich met hun ontroerende gedichten vierkant plaatsen in de traditie van Tromboline Stapeldeeg c.s., de toch nog lang niet vergeten Twintigers. Als voorbeeld moge dienen het aangrijpende slotaccoord van het werkje "Zwanensneven", door mij opgediept uit de bloemlezing "Pinakel of Fioel"

Och vleugele in brak albast
Het oraniënsneepje toe – gedaan
Onmachtige vliezenvoet;
Klapwiek, Snater!

En met die woorden heet ik u allen natuurlijk een hoogplezierig weekeinde.

op 06 06 2008 at 20:55 schreef filantroop:

In Oeganda komt echter wel de sterk aan de huismus verwante blauwe hangmus voor. De vogel onderscheidt zich van de huismus door een omhoog gebogen snavel waarmee het dier aan takken hangend jaagt op voornamelijk rupsen, die het met de poten vangt en wurgt.
In perioden dat er geen rupsen zijn, leeft de vogel van halfapen en leprozen.
Omdat de vogel de lengte heeft van een reiger, de vleugelspanwijdte van een condor, wordt het dier ook vaak aangezien voor een nijlgans. Ondanks dat het een typische nachtvogel is, is het dier uitsluitend overdag tussen 12.00 en 13.00 uur waar te nemen, doch uitsluitend na afspraak.
Omdat de vogel voor de mens niet ongevaarlijk is, wordt geadviseerd brandvrije kleding aan te trekken en een harpoen bij de hand te houden.

op 07 06 2008 at 19:39 schreef visarendje:

Beter is nog om de aan mij gerelateerde harpij ter verdediging aan te roepen.

op 08 06 2008 at 11:15 schreef filantroop:

De visarend (Pandion haliaetus) mag ik toch wel rekenen tot een van mijn favoriete vogelsoorten. Geen arendachtige, zoals de naam doet vermoeden, maar toch met poten zo dik als van stratenmakers, grijpen ze hun glibberige prooi al plonzend in het kabbelende, zoete water. Ooit zag ik een in een boom roestende exemplaar een groep treiterende esters belagen met een flinke straal vispasta uit eigen achterste. Een straf die ze zich nog wekenlang is blijven achtervolgen als smerig ruikend stigma. Met dit vonnis was ik het volkomen eens.

op 08 06 2008 at 20:35 schreef DvR:

Een andere Oegandese mussensoort die het vermelden waard is, is de Hippopoto-mus, een wat mollige verschijning die de grauwe monotonie van haar grijze verenpak verhult met een vrolijk gekleurde tutu. De hippopotomus, ook bekend als nijlstaartje, hopst wiekend met haar kleine vleugeltjes lichtvoetig van tak tot tak en verschalkt haar prooien door er zich van grote hoogte bovenop te laten vallen. Het dier is een uitmuntend doch nukkig zanger, dat onder andere aria’s van Donizetti en Bellini op haar repertoire heeft. Ontriefde hippopotomussen geven evenals de visarend en de schijtlijster uiting aan hun misnoegen door het afvuren van ontlasting; een actie die de hippopotomus nog bijzonder effect bijzet, door tegelijkertijd haar staartje met hoge snelheid langs de cloaca te doen roteren. Onder het nest van de hippopotomus ligt de guano niet zelden metershoog en tot ver in de omtrek opgetast.

op 09 06 2008 at 14:34 schreef filantroop:

De hierboven beschreven vogelsoort is echter wel een graag geziene gast op de dis in de exquise restaurants van Kampala. Toeristen komen van heinde en ver om deelgenoot te worden van dit culinaire genoegen.
De echte connaisseurs op het gebied van Lucullus moeten echter een bezoek aan het befaamde restaurant “In de rustende jager” van de wegens belastingfraude uitgeweken meesterkok Spijker Cassermans, aangeraden worden, waar men de Hippopoto-mus excellent toebereid, tot zich kan nemen.
Saillant is dat het beest aan tafel toebereid wordt. Wel wordt aangeraden het dier zelf te slachten. Vanwege de enorme omvang van het dier, wordt kettingzaag en hakbijl aanbevolen.
Na de noeste arbeid om het dier in gewenste staat ter bereiding aan tafel brengen, komt Spijker Cassermans het dier geheel volgens eigen receptuur klaarmaken.
Na het dier eerst te sauteren, wordt het getrancheerd en besprenkeld met een uitgeperste apenteentje, dat het zo specifieke zweetaroma aan het gerecht geeft.
Vervolgens wordt het in palmbladen gewikkeld en geroosterd en tenslotte opgediend op een bedje van geflambeerde cassave.
Omdat het een typische zomervogel is, wordt in de winter in dit gerecht ook wel de Sohangti-vogel gebruikt, Een kleine schuwe struweelvogel, die net als de tjiftjaf en koekoek, zijn eigen naam roept: sohangti truu truu, sohangti truu truu.
Het meest kenmerkend aan deze vogelsoort is de voor vogels ongewone morfologie, waarbij de kop achter en de staart aan de voorzijde zit, waardoor het lijkt alsof de vogel achterwaarts vliegt.
Bij de balts slaat het mannetje het wijfje met de scherpe snavel bewusteloos alvorens tot paren over te gaan.
In onze volgende bijdrage een recept van deze zeer smakelijke vogelsoort.