Dickpic
Peter Breedveld
Scène uit Milocrorze: A Love Story (Ishibashi Yoshimasa, 2011).
Heel wat jaren geleden nam een vriendin me mee naar een soort partijtje, ik kan me niet eens meer herinneren of het een verjaardagsfeestje was of gewoon een informele bijeenkomst. Er zaten een stuk of tien vrouwen, allemaal twintigers, en ik was de enige man.
Alle aanwezigen zaten met elkaar te babbelen over weet ik wat, maar één van die vrouwen wist op een gegeven moment alle aandacht op zich gericht omdat ze zat te vertellen over haar seksdates. Ze was een aantrekkelijke vrouw, maar je kon meteen zien dat ze niet helemaal in dezelfde werkelijkheid verkeerde als wij. Een maanvrouw. De maanvrouw was lid van een chat-site met het doel afspraken te maken voor one-night-stands. Ik geloof dat dit aan het begin van de opkomst van dating-sites was.
Ik weet niet meer of ze haar laptop had meegenomen of dat de vrouw des huizes haar computer had aangezet, maar op een gegeven moment stonden we allemaal naar een scherm te staren met portretfoto’s van jongemannen. Met één van hen had de maanvrouw al meerdere keren afgesproken, een andere had haar in het bos geneukt, maar dat was niet heel erg goed bevallen, met weer een aantal andere mannen had ze alleen nog maar gechat.
Aardige jongen
Er stond een foto tussen al die gezichten waarop niets anders te zien was dan een penis in erectie. Niemand zei er iets over, maar de maanvrouw wees er zelf naar en vertelde dat ze heel nieuwsgierig naar hem was, dat ze al leuk contact met hem had gehad. “Aardige jongen lijkt me wel”, zei één van de andere vrouwen met een nadrukkelijk neutrale stem. Er werd wat gegiecheld, maar de maanvrouw leek het niet op te merken of zich er geen bal van aan te trekken. “Ja, is-t-ie ook”, zei ze of iets van die strekking.
Ik ben bijziend en vroeg me af of ik het misschien niet goed zag. Ik bewoog mijn gezicht wat dichter naar het beeldscherm. “Dat is toch een stijve piemel?” was mijn domme maar ik zweer bij God oprechte vraag. Ik wist het gewoon niet zeker. Of ik wist het wel zeker, maar ik vertrouw mezelf soms niet.
We gingen weer zitten, het gesprek ging verder over mannen. Opeens zei één van de vrouwen tegen de maanvrouw: “En hij dan, zou je met hem afspreken?” De maanvrouw keek me seconden lang aan, terwijl ik mijn gezicht voelde gloeien, want iederéén in de kamer keek nu naar mij. “Mwoaa”, zei ze, “ik weet niet.” – “Waarom dan niet?”, drong de vrouw aan. “Vind je hem dan niet leuk?” “Jawèèèl”, zei de maanvrouw niet helemaal overtuigend, “maar hij is een beetje, ik weet niet, een beetje..”
En ik verstond het niet goed, maar ik weet voor 98,9 procent zeker dat ze “bollig” zei. Ik was te bollig voor haar.
Sporten
Op weg naar huis vroeg ik aan mijn vriendin of ze vond dat ik dik was. Ze zei dat ik steviger was dan een paar jaar geleden. “We worden allemaal een dagje ouder”, zei ze zo ontwapenend als ze kon. Ik ben de volgende dag voor het eerst in mijn leven begonnen met sporten, rennen om precies te zijn.
Maar dat was dus de avond dat ik het letterlijk moest afleggen tegen een grote stijve lul.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 24.01.2022 @ 16:22
RSS