Ook Jezus was een harteloze bullebak

Peter Breedveld

 

Er waren wat mensen die op mijn stukje over de verheerlijking van genocide in de bijbel reageerden in de trant van: “Dûh, je citeert alleen maar uit het Oude Testament.”

Alsof dat iets uitmaakt. Alsof christenen niet grootgebracht worden met de verhalen over de vernietiging van Jericho en Ai, Sodom en Gomorra. Alsof de christelijke ondertekenaars van de homofobe Nashville-verklaring hun haat jegens LHBTI-plussers niet baseren op Exodus en Deuteronomium. Alsof in christelijke kerken geen psalmen worden gezongen, en die zijn niet allemaal “Mijn heer is mijn herder”, hoor. Hier: “Welzalig is hij die uw kleine kinderen grijpen en tegen de rots verpletteren zal.” Psalm 137.

Antisemieten

Veel christenen en culturele christenen denken dat geweld alleen in het Oude Testament voorkomt en dat het Nieuwe Testament, het verhaal van Jezus en zo, alleen maar liefde en vergeving predikt. Iemand sprak me aan terwijl we allebei naar een pro-Palestijnse protestactie stonden te kijken, en waarschuwde me dat veel antisemieten die vermeende tegenstelling tussen het Oude en het Nieuwe Testament gebruiken om de gewelddadige inborst van de joden (het OT is immers de Torah plus de psalmen en het Hooglied) tegenover de goedertierenheid van de christenen te zetten.

Daar had ik zelf al rekening mee gehouden, daarom had ik me al voorgenomen om dit stukje te schrijven. Over geweld in het Nieuwe Testament.

Jezus was een krachtpatser

Ten eerste dit: Jezus was niet de blonde, blauwogige hippie die westerse christenen nog steeds van hem maken. Hij was een Joodse timmermanszoon. Timmerman is een fysiek zwaar beroep, zeker in die tijd. Reken er dus maar op dat Jezus een gespierde krachtpatser was. Dat blijkt ook wel uit het verhaal waarin hij eigenhandig met een zweep de handelaars en geldwisselaars uit de tempel van Jeruzalem ranselde, omdat ze die volgens hem tot een rovershol hadden gemaakt. Hij gooide tafels omver, en ik ga ervan uit dat dit geen klaptafeltjes van de Ikea waren, maar robuuste tafels van steen of marmer.

Die gast was sterk, een Rambo. Dat verklaart ook dat hij, uitgeput en met een kapotgegeselde rug, zijn eigen kruis tot aan Golgotha wist te slepen, de heuvel waar hij ter dood werd gebracht.

Snuff-porno

En dan hebben we meteen al twee voorbeelden van extreem geweld uit het Nieuwe Testament. De romantisering van die kruisdood, Mel Gibsons film The Passion of the Christ is er een voorbeeld van, draagt bij aan de normalisering van geweld onder christenen. De katholieken hebben aan de kruisdood nog een hele batterij gruweldoden toegevoegd die martelaren zijn gestorven voor hun geloof. In katholieke kerken kun je ze op schilderijen en als beelden zien: mensen met hun eigen uitgestoken ogen op een schaal, een martelaar die zijn eigen afgstroopte huid over zijn arm draagt, als een jas. Een naakte jongeling met pijlen in zijn borst, afgesneden vrouwenborsten, het Koninkrijk der Hemelen is the limit en snuff-porno is er niks bij.

Maar ik moet door, anders wordt dit te lang. Over Jezus wil ik nog zeggen dat hij waarschuwde dat “eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet”, en daarmee bedoelde hij de wetten in het Oude Testament. Er is geen strikte scheiding tussen de twee Testamenten, ze horen bij elkaar zoals The Godfather en The Godfather 2 bij elkaar horen. Christenen die varkensvlees, schaaldieren en tweehoevigen eten: jullie zullen branden in de hel, want dat vage verhaal van Petrus die droomde over een laken met allerlei treife dieren erop, en dat dit zou betekenen dat christenen die voortaan zouden mogen eten, dat geloof je toch zelf niet?

Hel en verdoemenis

Jezus was een uitermate gewelddadige persoon. Hij trok, behalve in de tempel, niet zelf ten strijde, maar beriep zich wel op de oudtestamentische profeten als hij hele steden vervloekte omdat die zijn boodschap van liefde niet aanvaardden. En uit de vorige aflevering weten we nog hoe het met je afliep als jouw levenswijze zo’n profeet niet kon bekoren.

Ook Jezus dreigde met hel en verdoemenis en vertelde verhalen (gelijkenissen) waarin zondaars op afschuwelijke manieren aan hun einde kwamen. Hij vervloekte alles en iedereen wiens kop hem niet aanstond. Zelfs een vijgenboom die, buiten zijn schuld, want het was het seizoen niet, geen vijgen droeg, net toen Jezus zin had in een lekker vijgje, ontkwam niet aan zijn onredelijkheid. Jezus vervloekte de boom, die terstond stierf.

Palestijnen en LHBTI’ers

Ik vraag me af of mensen, die niet religieus zijn opgevoed, beseffen hoe waanzinnig gewelddadig het is om steeds met de wraak van God te dreigen. Als mensen er psychisch niet aan kapot gaan, worden ze er van die christelijke klootzakken van die onbewogen blijven als ze Israëliërs Palestijnse kinderen zien verminken en doodschieten.

Nogmaals, er zijn massa’s christenen die wel tof zijn en liefde preken, ook voor LHBTI’ers, maar ik verbaas me wel over de intellectueel acrobatische toeren die ze daarbij moeten uithalen, waarbij flink moet worden gerationaliseerd en weggebagatelliseerd. Het christelijke geloof is in principe een uiterst gewelddadig en hardvochtig geloof. Liefde en vergeving zijn alleen weggelegd voor wie Jezus aanvaardt.

Jezus en zijn moeder

Geweld is niet alleen volken uitroeien en vrouwen en homo’s stenigen (tegenwoordig binden christenen ze achter hun pickup-truck). Eén van de gewelddadigste dingen die Jezus volgens mij heeft gedaan, was zijn moeder afwijzen. Nu wordt er in de bijbel niet veel verteld over de relatie met zijn moeder en ik ben de laatste die een steen mag werpen, ik wijs zelf twee moeders af, maar het is toch van een duizelingwekkende hardvochtigheid om te zeggen, als je broers (Ja, Jezus had broers) laten weten dat je moeder je nodig heeft: “Wie is mijn moeder? Wie zijn mijn broers? Mijn discipelen, die zijn mijn moeder en mijn broers.”

Niet aardig.

Ananias en Saffira

Kent u het verhaal van Ananias en Saffira? Natuurlijk niet, u denkt dat het Nieuwe Testament liefde en vrede is, en bloemen overal. Ananias en Saffira waren een echtpaar dat een stuk grond had. Hún grond, hadden ze hard voor gewerkt. Hardwerkende Joodse christenen waren het. Maar ze verkochten het en in hun goedertierenheid besloten ze een deel van de opbrengst aan de kerk te schenken, waar Jezus’ uitslovertje Petrus de baas van was. Alleen logen ze tegen hem dat ze de hele opbrengst aan de kerk schonken en liegen, daar hield Petrus, die Jezus had verloochend eer de haan drie keer had gekraaid, niet van. Dus hij sprak een vloek over Ananias uit en boem, die viel dood neer. Daarna lokte hij Saffira in de val, die nog van niks wist, door haar te vragen of het echt de hele opbrengst was, die zij en haar man aan de kerk hadden geschonken. Ze zei “ja” en boem, Saffira ook dood.

En dat is rechtvaardigheid in de ogen van christenen.

Keiharde wraak

Ik wilde het nog over Paulus hebben en het boek Openbaring, waarin geen genade is voor hardnekkige ongelovigen, maar ik hou het voor nu maar even bij het bovenstaande. Mijn punt is wel duidelijk, toch? Het christendom is geen liefde, maar keiharde wraak.

Jezus zei trouwens zelf ook dat hij geen liefde kwam brengen maar het zwaard. Dat hij families in tweeën kwam splijten en vaders tegen zoons en dochters tegen moeders opzette. “Ja maar ‘zwaard’ bedoelt ie metaforisch”, zeggen lampies dan. Tuurlijk. Leg ook die gespleten families maar even uit. En waarom hij voor ‘zwaard’ koos in plaats van een bosje bloemen.

 

 

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

Tweet

Peter Breedveld, 13.06.2024 @ 10:11

[Home]