Sic transit gloria mundi
Jona Lendering
Illustratie: Julian Mandel
Bij de ingang van het hotel hing het portret van Joe Strummer. Geen van de bekende foto’s, maar een portret van een man die, met een oogopslag die zowel onderzoekend als melancholiek kon zijn, in de camera keek, de handen gevouwen over zijn gitaar. Als ik het gezicht niet had herkend, zou het instrument een aanwijzing hebben kunnen zijn.
Ik checkte in, vroeg wat het portret van de Britse muzikant in de lobby van een Siciliaans hotel deed en kreeg te horen dat Strummer ruim een kwart eeuw geleden hier had overnacht. Smakelijke anekdotes bleven uit, dus als u ooit hebt gemeend een Italiaans volksdeuntje te herkennen in een liedje van The Clash, kan ik uw vermoeden niet bevestigen.
Bij het ontbijt zag ik mijn reisgenoten weer en ik vertelde dat ook Strummer in ons hotel had geslapen. Ze waren wat ouder dan ik, maar toch verbaasde het me dat ze nog nooit van hem hadden gehoord. Ik zong Should or Stay or Should I Go? en toen dat geen blijken van herkenning opleverde, neuriede ik The Guns of Brixton, dat weliswaar niet door Strummer is geschreven, maar van alle nummers van The Clash het herkenbaarste intro heeft.
Natuurlijk, het was de muziek van mijn generatie, en het zou naïef zijn aan te nemen dat “the only band that matters” op iedereen dezelfde impact heeft gehad. En waarschijnlijk is muziek sowieso niet zo belangrijk als pubers denken. Maar toch, het trof me rauw dat wat voor mij ooit zó belangrijk is geweest, eigenlijk nauwelijks impact heeft gehad.
Historicus Jona Lendering won in 2010 de Oikos Publieksprijs. Lees zijn boeken. Meld u aan voor een cursus op Lenderings onderwijsinstituut Livius. Uw leven wordt erdoor verrijkt.
Jona Lendering, 10.11.2012 @ 08:46
20 Reacties
op 10 11 2012 at 08:57 schreef sabaroth:
London’s Burning!
op 10 11 2012 at 10:38 schreef Estherrosa:
Het zal wel met generatie te maken hebben, ja. Ik weet heel goed wie Joe Strummer is, The Clash staan voor altijd in mijn geheugen gegrift, zowel visueel als muzikaal. Begin deze maand was ‘London Calling’ in het nieuws, de eerste editie van dit festival is in mei 2012. Hier de link. http://www.londoncalling.nl/?page_id=5
Zodra je die woorden ‘London Calling’ hoort, kun je toch niet anders dan aan Joe en The Clash denken?
op 10 11 2012 at 11:07 schreef Pyt van der Galiën:
“White Riot”, “Complete Control”, “White Man in Hammersmith Palais”, “London Calling”, “Spanish Bombs”, “Know Your Rights” en natuurlijk de driedubbelaar “Sandinista!” (“The people killed their leader and up he flew. With no Washington Bullets, what else could he do?”):)
Geweldige tijd, geweldige band. Ik heb ze gezien in Paradiso en in de Jaap Eden Hal. In Paradiso waren ze nog een punkband, ten tijde van de Jaap Eden Hal waren ze al groot. Eigenlijk is The Clash altijd een punkband gebleven, met het bijbehorende ethos. The Clash met haar uitgesproken linkse politieke visie heeft punk gered van het nihilisme dat zo prominent aanwezig was in de vroege punkscene. Waarvoor eeuwig dank.
En ach….ik heb les gegeven aan pubers die tot mijn verbijstering geen idee hadden wie The Beatles waren:)
op 10 11 2012 at 13:50 schreef walter ceuppens:
De reacties missen de plot: Jona Lendering is geweldig.
Joe Strummer…dat is voor nostalgici.
Lees Jona’s blog Mainzer Beobachter: je wordt er een minder domme mens van.
Merci Peter.
op 10 11 2012 at 15:52 schreef MNb:
“Het zal wel met generatie te maken hebben”
Ja? Ik ben van 1963, dus ik weet wel wie Joe Strummer is en in welke band hij heeft gespeeld. Ik vond er geen barst aan.
Ik weet ook al jaren wie Bo Diddley is; The Kinks, Jefferson Airplane en King Crimson. Geen van hen waren belangrijk voor mij als tiener.
Hier hebben we een Rus en een Amerikaan die ook weten wie Joe Strummer is en van een heel andere generatie zijn:
http://starling.rinet.ru/music/clash.htm
http://www.johnmcferrinmusicreviews.org/clash.htm
Het heeft niet alléén met generatie te maken, wil ik maar zeggen.
op 10 11 2012 at 18:37 schreef machiel:
Ik sluit me aan bij MNb. De meeste mensen wisten 30 jaar geleden ook niet wie Joe Strummer was. Het is niet zozeer een kwestie van generatie als wel van interesse.
De meeste mensen weten ook niet wie Bo Diddley of Chuck Berry waren (voor mij overigens wel belangrijke musici, en toch van ver voor mijn tijd) maar hun muzikale invloed is nog steeds merkbaar (en nee, niet alleen bij de Rolling Stones).
Punk stelde muzikaal gezien niet veel voor en de meeste jongeren zullen waarschijnlijk het verschil niet weten tussen Johnny Rotten en Joe Strummer, maar de invloed is nog steeds merkbaar, zelfs muzikaal, en zeker qua mode en mentaliteit. (Wat betreft the Clash, ik was zelf meer onder de indruk van de Pistols, maar dat is besides the point.)
op 10 11 2012 at 19:10 schreef Olav:
Ach, sic transit gloria mundi. Het zal wel loslopen. Weet je wat pas echt jammer is? Dat veel mensen allerlei muziek oppikken in hun jeugd en daarna bijna niet meer – tenzij ze er nog enige moeite voor doen.
Ik zeg niet dat dat bij Jona zo is met zijn Clash, maar het komt wel veel voor.
Maar niet gezeurd verder, ik bied u een aantal mooie stukjes aan:
https://www.youtube.com/watch?v=FfC-kCubxNQ
https://www.youtube.com/watch?v=QPSlpQTQQmg
https://www.youtube.com/watch?v=PdUYT-dfr4o
https://www.youtube.com/watch?v=ATbMw6X3T40
https://www.youtube.com/watch?v=wFDGWtPxPOw
https://www.youtube.com/watch?v=RxiEMpcI83E
https://www.youtube.com/watch?v=9d9eydCfTdw
Het is gewoon zomaar een greep, dus niet per se een reeks met een bedoeling of zo.
op 11 11 2012 at 15:08 schreef Sasha Berkman:
Dit deed me bijna van mijn stoel vallen:
http://www.youtube.com/watch?v=7mSE-Iy_tFY
een reactie die me deed lachen:
http://www.youtube.com/watch?v=ZimbxYoRe2U
op 11 11 2012 at 18:42 schreef Pyt van der Galiën:
Ja, die boterreclame maakte heel wat los:) De beschuldigingen van “verraad” waren weer niet van de lucht. Ach..ik vind het eigenlijk wel grappig en John heeft de opbrengst gebruikt om een tour van Public Image te financieren. John doet ten alle tijde gewoon waar hij zin in heeft. God bless John Lydon
op 11 11 2012 at 20:37 schreef Sasha Berkman:
Wat vonmd je van die reactie van Keith Allan en co? “We believed in you Johnny! And in the Clash!” :)
op 12 11 2012 at 15:56 schreef Pyt van der Galiën:
@Sasha
Tja..naar ik begrijp heeft Keith ruzie met John omdat John hem in een tv-programma een ’turd’ (drol) heeft genoemd. Dit is dus de wraak.
Ik heb nooit zoveel gehad met die beschuldigingen van “verraad”. Wat had The Clash dan moeten doen? Zorgen dat ze minder platen verkochten? Het is toch je doel zoveel mogelijk mensen te bereiken? The Clash bereikte anno 1982 meer mensen dan alle linkse organisaties bij elkaar.
John is momenteel natuurlijk wel een beetje de nationale troetelanarchist in GB. Maar iemand die Anarchy in the UK en God Save the Queen heeft geschreven, vergeef ik alles.
op 12 11 2012 at 16:02 schreef Sasha Berkman:
pyt: Ik dacht werkelijk dat het satire was. Johnny heeft zijn plaats in de geschiedenis ruimschoots verdient inderdaad.
op 12 11 2012 at 22:17 schreef MNb:
“We believed in you, John”?
Wie ooit geloofde in Johnny Rotten en co is een naïeveling.
“He came in with green hair. I thought he had a really interesting face. I liked his look.”
Daarom werd hij aangenomen.
The Sex Pistols waren net zozeer een marketing product als Boney M. Wat nul komma niets zegt over de muziek. De meest comemrciële componist ooit was WA Mozart. De minst commerciële componist ooit is hij/zij die alleen voor zichzelf schrijft en niemand iets laat horen.
op 13 11 2012 at 00:16 schreef Sasha Berkman:
“We believed in you, John, and in the Clash” Daar moest ik om lachen :)
op 13 11 2012 at 00:25 schreef Olav:
Niemand op mijn links geklikt? Ze zijn echt heel mooi hoor.
op 13 11 2012 at 12:14 schreef MNb:
Ik wel, Olav, beslist niet mijn kopje thee.
op 13 11 2012 at 13:31 schreef Pyt van der Galiën:
De stelling dat de Pistols een marketingproduct waren, is afkomstig van Malcolm McLaren, die er achteraf alles aan deed de carriëre van de Pistols voor te stellen als een door hem uitgebroed masterplan. In feite was McLaren een slechte manager, wiens beslissingen desastreus uitpakten voor de Pistols. Neem alleen al de rampzalig verlopen tour van de Pistols in de VS (waar McLaren goeddeels verantwoordelijk voor was).
McLaren heeft nog een tijdje in situationistische kringen in Parijs rondgehangen. Van hen jatte hij een aantal ideëen die hij eerst op de New York Dolls en later op de Pistols uitprobeerde, meestal met desastreuze gevolgen. In feite was het één grote chaos, waarvan McLaren achteraf claimde dat het allemaal onderdeel was van zijn Grote Plan.
Mooie, integere docu over de Pistols: The Filth and the Fury.
Zeer lezenswaardig: Lipstick Traces van Greil Marcus, over de directe lijn tussen Dada, de Situationisten en punk.
op 13 11 2012 at 14:51 schreef Sasha Berkman:
history of Punk:
https://www.youtube.com/watch?v=88QLxLHQW_M
check de laatste zin.
op 15 11 2012 at 00:10 schreef Sasha Berkman:
Dit is ook al weer een ouwe! http://www.youtube.com/watch?v=k4kTnP5VJ1k
op 15 11 2012 at 21:38 schreef Sasha Berkman:
Punk is not death :) Vanavond in haarlem in het patronaat:
http://patronaat.nl/15-11-2012/no-means-no-can-%2B-morzelpronk-%2B-death-usa-
RSS