Utopia

Peter Breedveld

Illustratie: Pulpcovers.com

De bloedstollend spannende Britse Channel 4-serie Utopia begint met een gruwelijke moordpartij door twee griezels in een stripwinkel, waarbij ook een doodsbang jongetje, dat zich onder de stripbakken heeft verstopt, niet wordt ontzien.

Daarna beginnen de openingscredits, waarbij we iemand in een konijnenpak in slow motion zien dansen op de licht hypnotiserende, ritmische muziek van wie het dan ook is die de muziek voor de serie geschreven heeft. Een verwijzing naar de cultfilm Donnie Darko, zegt mijn zoon, die me Utopia aanraadde. Wie Donnie Darko, net als ik, ook één van de grote meesterwerken uit de filmgeschiedenis vindt, zal zeker ook plezier beleven aan Utopia.

Psychotische Teletubbie

Utopia is een inktzwart, grimmig samenzweringsdrama, stijlvol gefilmd in terracottakleuren en met een heldere belichting die de serie iets onwezenlijks geeft. In de tweede aflevering komt één van de moordenaars uit de eerste scène een met groen, groen gras begroeide talud aflopen, waardoor hij op een psychopathische Teletubbie lijkt. De dialogen zijn geestig, de humor is zwart, het acteerwerk is meesterlijk.

De hoofdpersonen zijn drie alledaagse twintigers, een arrogante IT-er, een paranoïde aluhoedje en een gesjeesde medicijnenstudente (met een supersexy Ierse tongval), allen geeks, en een jongen van elf uit een probleemgezin. Ze worden achterna gezeten door twee moordenaars in dienst van de Britse en Amerikaanse overheid, omdat ze in het bezit zijn van de pagina’s van een onuitgegeven stripverhaal, getekend en geschreven door een psychiatrische patiënt, waarin een internationaal plan uit de Koude Oorlog wordt onthuld om de Russen op de knieën te krijgen door middel van een in een laboratorium ontworpen soort van Ebolavirus.

Oogbal verwijderd

De moordenaars zijn op zoek naar een zekere Jessica Hyde. Voordat hun slachtoffers op gruwelijke wijze aan hun einde komen, vraagt één van hen, een pafferige, astmatische hooligan in een bomberjack en met een bloempotkapsel, steeds waar Jessica Hyde is. “Where is Jessica Hyde?” “Where is Jessica Hyde?” Als de nazitandarts in Marathon Man. Het geweld in de serie is misselijkmakend, zij het nooit expliciet. Er is een martelscène waarbij één van de hoofdpersonen achtereenvolgens rode pepers, zand en bleek in zijn ogen gewreven krijgt, waarna één van zijn oogballen met desertlepel wordt verwijderd.

En zo belandt de kijker afwisselend van dromerig-poëtische, kleurrijke scènes in nachtmerrie-achtig geweld. Soms zijn de nachtmerrie-achtige geweldsscènes ook dromerig poëtisch, zoals wanneer iemand van het dak van een flat wordt geduwd. Hij zweeft in slow motion naar beneden, voorafgegaan door zijn weerspiegeling in de ruiten.

Enige overlevingskans

Niemand weet wie Jessica Hyde is, totdat ze aan het eind van de eerste aflevering opeens opduikt. “I am Jessica Hyde“. Ze is een bloedmooie, afgetrainde, humorloze en levensgevaarlijke activist met grote Bambi-ogen, naar het zich laat aanzien de enige overlevingskans van de vier hoofdpersonen.

Ondertussen wordt een hoge ambtenaar van het Britse ministerie van Volksgezondheid gechanteerd door twee schimmige middelbare heren – één van hen wordt gespeeld door Stephen Rea, de politiecomissaris uit V for Vendetta – die hem dwingen zijn baas, de minister, over te halen een grote partij vaccins aan te schaffen tegen de Russische griep. Dat kost de minister zijn baan, want er is helemaal geen Russische griep, maar zie daar, een dag later breekt die dan toch uit, ten koste van een aantal doden. De ambtenaar beseft dat hij in de macht is van zeer invloedrijke lieden, maar een journalist die hem heeft benaderd en met wie hij later weer contact zoekt, wordt dezelfde dag nog vermoord teruggevonden, evenals de prostituee met wie de ambtenaar een affaire had.

Gewapende roofovervallen

En onderwijl reizen de vier voortvluchtigen door het land, levend van gewapende roofovervallen en inbrekend in huizen van mensen die op vakantie zijn, en wordt het steeds duidelijker hoe immens hun problemen zijn.

Verder dan twee afleveringen ben ik nog niet gekomen. Het eerste seizoen loopt nog op Channel 4 en heeft zes afleveringen, waarvan de vierde net is uitgezonden. Mijn zoon vertelt me dat van dezelfde makers een andere voortreffelijke serie bestaat: Misfits, ook stevig geworteld in de strip- en geek-cultuur.

Absolute aanrader, deze serie. Zo komen we de periode, dat we moeten wachten op de ontknoping van Breaking Bad, wel door. Nee, Borgen maakt me zelfs niet nieuwsgierig, dus ga me dat hieronder in de reactieruimte niet aanbevelen, alsjeblieft. Ik zie er vooral mensen enthousiast over met wie ik nog niet dood in een loungebar gevonden zou willen worden.

O ja, en ik wil die gele tas. Geel is mijn lievelingskleur.

Tweet

Peter Breedveld, 10.02.2013 @ 17:28

[Home]
 

Δ