Wat er gebeurde nadat Mark de baas van de NAVO werd
Aniel Orie
Scène uit August in the Water (Gakuryu Ishii, 1995).
Het is 5 mei 2045, de dag dat de ongeautoriseerde biografie over Mark Rutte wordt gepubliceerd. De biografie kwam tot stand door de samenwerking van een groep West-Oekraïnse onderzoeksjournalisten.
Dat er geen belangstelling was vanuit Nederland voor een Rutte-biografie is niet zo verwonderlijk, na het debacle als secretaris-generaal van de NAVO. Dus kwam het sluitstuk over Mark uit het buitenland.
Jens en Mark
Nog voor de termijn van secretaris-generaal van de NAVO Jens Stoltenberg afliep, was er al een intensieve lobby opgezet om Mark te positioneren als zijn opvolger.
Door de perikelen in Nederland, met het vallen van de zoveelste regering onder Marks leiding, en de verkiezingen die daarop volgden, zat Mark weer vastgeklonken aan het Haagse. En dat terwijl hij al heel lang de stap over de grens wilde zetten met zijn steenkolen-Engels.
De overgang naar de rol van secretaris-generaal was tot dan toe altijd voor een politicus die langs de kant stond, maar Mark speelde nog als aanvoerder van het zoveelste kabinet Rutte. Attent als hij was, regelde Stoltenberg een termijnverlenging van een jaar, zodat Mark zijn zaakjes op orde kon krijgen. Als het dan nog niet gelukt was, zou hij deze kans nooit meer krijgen.
Dilan
Omdat dit zijn allerlaatste kans was, moest er wel voor het verlopen van de deadline, opgelegd door Jens, een ultieme poging worden gedaan om Mark alsnog vrij te spelen. En dus werd Dilan gebeld, de ras-opportunist.
Een vrouw die er alles aan had gedaan om vooruit te komen als politicus. Lukte het bij de ene partij (SP) niet dan probeerde ze het wel bij de volgende (PvdA/Groenlinks). Bij partij nummer 3 lukte het dan eindelijk.
Haar verhalen over haar reis in een gammel bootje met haar neppe Louis Vuitton-tas werden gretig geslikt door de VVD-achterban. Als extraatje kon men ook eindelijk roepen dat de VVD echt geen kleur zag toen ze haar in de gelederen opnamen.
En net als elke andere buitenlander mocht zij het vuile werk opknappen. In onvervalste VVD-stijl werd met goedkeuring van het partijbestuur een strategie bedacht om Mark vrij te krijgen voor de status-positie van secretaris-generaal en moest er een kabinetscrisis worden gecreëerd. Met het creëren van een crisis rond het migrantenvraagstuk, wist men bij de VVD wel dat niet alleen de eigen achterban mee zou gaan, maar ook zouden daarmee de neo-nazi’s der lage landen hun stem weer geven aan de VVD.
Wisselgeld
Dilan zou natuurlijk het ideale boegbeeld zijn om deze crisis te initiëren. Want met een Turkse die van alles roept over enge migranten, kun je als partij je handen schoonwassen als je aangesproken wordt op racistisch opportunisme.
Maar Dilan wilde er wel wat voor terug. De nummer 1-positie op de lijst. Ze had daarmee het partijbestuur en Mark schaakmat gezet. En aldus geschiedde.
Kleur zien
Gelukkig maakt ook de VVD fouten bij het uitoefenen van politieke spelletjes. De spelers hadden niet gerekend op de ik-zie-geen-kleur roepers binnen de partij. En zo gingen we richting de stembus tot deze roepers moesten kiezen en werd het toch de geblondeerde Indo-clown en niet de Turkse. Voor het eerst werd de PVV de grootste!
Crisis
Wat volgde, deed denken aan de tijd waarin de LPF van wijlen Pim Fortuyn na een verkiezingsoverwinning als een kaartenhuis in elkaar stortte. LPF-toestanden volgden elkaar snel op vanaf november 2023. Het leek nog even goed te komen toen daar eindelijk in juni de namen van het kabinet “De Clown & De Acrobaat” bekend werden gemaakt.
Ook de Hongaarse premier, een goede vriend van de clown, had zijn bezwaren ingetrokken nu de clown eindelijk gezeteld was in het centrum van de macht.
Maar toen, ergens in de winter van 2025, kwam daar eindelijk het arrestatiebevel van het Internationaal Gerechtshof voor de vele vrienden van Israël en de daders van de genocide op de Palestijnen. Mark, nog geen drie maanden in zijn nieuwe functie als secretaris-generaal, zag zijn eigen naam op de lijst staan. Niet alleen vanwege zijn onvoorwaardelijke steun als minister-president, maar ook als secretaris-generaal van de NAVO, een organisatie die haar natuurlijke partner Israël bijstond met wapenleveranties en het delen van inlichtingen over de buurlanden van Israël.
Arrestatiebevel
De arrestatie van Mark liet niet lang op zich wachten. Toen hij op werkbezoek was in Oekraïne om de terugtrekkende beweging van de NAVO uit te leggen aan de Oekraïnse machthebbers, was een fractie van de Azov-brigade “not amused”. De verloren oorlog zou niet alleen Oekraïense slachtoffers kennen, dus ontvoerde deze fractie Mark en leverde hem af aan het Internationaal Gerechtshof, nota bene in de achtertuin van de plek die Mark al jaren bezig was te ontvluchten.
Uitbraak
Als vertegenwoordiger van de stok van het Amerikaanse buitenlandbeleid, kon Amerika niet anders dan haar The Hague Invasion Act uitvoeren. President Trump tekende in eerste instantie een bevel om alleen de Israëlische gevangenen te bevrijden, maar als uithangbord van de NAVO moest Mark ook wel worden opgehaald.
De dag van de aanval zagen bewoners van Scheveningen een kleine armada verschijnen aan de kust. De landing van Amerikaanse mariniers leek wel een scène uit de film The Longest Day, over de landing op D-day. De enige te betreuren dode van die actie was een Palestijnse medewerker van het gerechtshof. De kogel kwam volgens getuigen uit de groep van bevrijde Israëlische gevangenen, maar sluitend bewijs werd nooit geleverd. Volgens Israëlische media struikelde de medewerker over een tegel en kwam ongelukkig in de baan terecht van een kogel die als waarschuwingsschot was afgevuurd.
Zijn laatste jaren bracht Mark door in Amerika, waar hij samen met Ayaan Hirsi Ali een denktank leidde.
Aniel Orie is zeer kritisch op de huidige maatschappij waarin hij als ondernemer zijn geld verdient. Een activist in zijn vrije uren. Aversie tegen alles wat rechts is. Knuffelt in zijn vrije tijd met mannen en een enkele vrouw op de mat. Droomt van een plek onder de zon in Porto.
Aniel Orie, 18.06.2024 @ 07:52
RSS