Dagje Londen
Peter Breedveld
Illustratie: Zinaida Serebriakova
Als je in Londen bent, begin de dag dan met een portie cultuur. Beklim de koepel van de waanzinnig mooie St. Paul’s Cathedral. Vijfhonderddertig treden in totaal, waarna je over heel Londen kunt uitkijken. De toegangsprijs van de kathedraal is nogal hoog, maar het is het waard. Er zijn heel veel heel erg mooie dingen te zien.
Bezoek daarna een museum. Mijn favoriet is het London Museum in het financiële district, omdat het een enorme kijkdoos is waar je doorheen wandelt, beginnend in de prehistorie, door de Romeinse tijd, de Middeleeuwen, de Moderne Tijd, de Tweede Wereldoorlog, de Flower Power naar onze tijd.
Dan is het tijd voor de lunch. Laat je geen toeristenvoer voorzetten. Je bent tenslotte in Londen, tegenwoordig het Mekka van de culinaire multicultuur. Laat je zinnen prikkelen bij Yautcha, het hemelse Chinese restaurant van Alan Yau. De dim sum zijn hier verrukkelijk, om je vingers bij op te vreten. Originele combinaties van garnaal of eend met pruim of kumquat in een omhulsel van knapperige mihoen, bijvoorbeeld. De grotere gerechten zijn minder opwindend, behalve de salade met knapperige eend. Helaas zijn de wijnen oninteressant en ze worden nog geserveerd in limonadeglazen, ook. Drink hier jasmijnthee bij of een smoothie van vers fruitsap en oolongthee.
Lunchen bij het fantastische Italiaanse restaurant Locanda Locatelli is ook een aanrader. Madonna schijnt hier graag te komen. Dit is eigenlijk voor de rijken, maar de pasta’s zijn zó goed, en de begeleidende wijnen zijn steeds zúlke voltreffers, dat je het jezelf gewoon een keer moet gunnen. De olijfolie is gekmakend lekker. De fruitigste die ik ooit proefde. Het brood is alsof je in Italië zelf bent.
Na de lunch is het tijd voor winkelen. Vlakbij Yautcha is de lingeriewinkel van Agent Provocateur, die nog steeds geen vestiging in Nederland heeft. Duur, maar je geliefde verdient het, en jij ook. De winkel is alleen vanwege het burleske sfeertje al de moeite van een bezoek waard. Hassnae is gek op dit merk.
Iedereen weet Harrods te vinden, het luxe warenhuis van die steenrijke, Egyptische mafketel, die een enorm standbeeld van zichzelf in de winkel heeft laten zetten. Iets minder bekend is misschien Selfridges. Hier kun je echt alles kopen, zelfs wodka-lollies met een echte schorpioen erin. Hassnae gaat voor de Louboutins van Selfridges en de cupcakes van Harrods. Ik koop hier de geur Black Orchid van Tom Ford, niet in Nederland te krijgen, terwijl het de lekkerste geur ever is. Was ook de favoriet van Michael Jackson, heb ik gehoord. Maar het allermooiste van deze warenhuizen is mensenkijken. Niet verder vertellen, maar soms volg ik er mensen een tijdje, omdat ze me zo enorm fascineren.
Het barst in en om Oxford street en Bond Street van de burka’s, trouwens. Ingelegd met parels en diamanten. De hele Perzische Golf komt zich hier wentelen in decadentie. Het zijn de rijke Arabieren die hier negenhonderd pond neertellen voor een chocolade-paasei, no problem. Misschien dat daarom niemand in Londen moeilijk doet over burka’s.
Thee neem je in de Orangerie in Kensington Gardens. Lekker met fruit-scones en gebakjes in een prachtig, hagelwit tuinhuis uit de achttiende eeuw. Sjiek en sfeervol.
Vandaar neem je de metro naar 144 Southwark Street, voor The Forbidden Planet, voor je portie strips en popcultuur. Trek hier minstens twee uur voor uit. Koop een Living Dead Doll, een Batman wekker of de nieuwste bundel van Hellboy, gebonden en met een mooie stofomslag.
Voor het avondeten heb ik twee tips. De eerste is eigenlijk veel te duur: Maze, het enige restaurant van Gordon Ramsay waar ik altijd tevreden over ben. Bij Maze eet je tapas-achtige porties. Exquise gerechten, verrassende combinaties, fijne bediening, heerlijke wijnen. Hier zag ik Robert Jensen een keer met zijn vriendje.
Als je in een uitbundige stemming bent, is het Marokkaanse restaurant Pasha de perfecte afsluiter van een dag in Londen. Prachtig aangekleed in oriëntaalse sfeer, met muziek en buikdanseressen en het eten is overdadig en heerlijk. Wij gaan altijd voor de lamsschouder met dadels, vijgen en pruimen. We vragen ook altijd naar het plekje onder de trap, waar je afgezonderd van de andere gasten in een soort bedouïnentent zit te genieten van elkaar en van het eten. Tegen het einde slaag ik er nooit in mijn ogen open te houden, verdoofd door de overdaad. Gelukkig zijn de taxi’s in Londen betaalbaar.
Eén bijzondere hoteltip: Miller’s Residence. Dickensiaanser kan bijna niet. Het hele hotel staat vol met antieke meubels, beelden, vazen, speeltjes en gebruiksvoorwerpen (zelfs een draagkoets), er is geen plekje meer vrij, en in wat we maar de lobby zullen noemen, klinkt de hele dag antieke jazz van vijfenzeventigtoerenplaten. Gezellig!
Peter Breedveld wil nog steeds een keer de Jack the Ripper-toer doen.
Peter Breedveld, Reizen, 27.02.2010 @ 16:23
11 Reacties
op 27 02 2010 at 16:27 schreef Tjerk:
“Was ook de favoriet van Michael Jackson, heb ik gehoord.”
Dan weet je in ieder geval zeker dat je kinderen het ook een lekker geurtje vinden.
op 27 02 2010 at 17:06 schreef vasti:
Klinkt allemaal erg leuk, gezellig en lekker.
Het leven vieren. Heerlijk!
op 27 02 2010 at 17:13 schreef Henk:
vijenzeventigtoerenplaten?
78 denk ik.
45 is voor singles.
op 27 02 2010 at 18:07 schreef Simone:
Wat een leuk verslag! Ik zie het allemaal zo voor me. London is leuk. Je raakt er nooit uitgekeken en op uitgekeken.
Mij kan je zo een dag loslaten in Covent Garden,lekker rommelen, snuffelen, eten en vooral mensen kijken. Heerlijk met mooi weer.
London is the place to be gewoon. Aannemende dat jullie er nog zitten, geniet lekker verder!
op 28 02 2010 at 00:07 schreef rena:
Waaat Hassnae koopt zomaal Louboutins zonder het mij te vertellen ;-)
Welke? foto?
op 28 02 2010 at 08:00 schreef Alf Berendse:
If you’re tired of London, you’re tired of life.
Ik ben er al een paar jaar niet geweest. Ik las ergens dat de bijzondere boekwinkels op Charing Cross Road een voor een verdwijnen. Daar bracht ik dagen achtereen door.
op 28 02 2010 at 10:42 schreef Peter:
@Rena, Hassnae heeft alleen gekeken, deze keer.
@Alf ik tel de boekwinkels niet, maar volgens mij zijn er nog veel. In de straatjes tegenover het British Museum zijn ook veel interessante antiquariaten. Zelfs één die is gespecialiseerd in Arabische rariteiten.
op 28 02 2010 at 12:41 schreef rena:
Dan hoop ik dat ze wel iets anders leuks gekocht heeft!
Wij houden ook heel erg van Londen, mijn man is er geboren, maar we houden ook van Parijs. Hoewel we geen frans spreken.
op 28 02 2010 at 13:35 schreef Loesje:
Locanda Locatelli, was volgens mij afgelopen week op tv. In het programma, “Masterchef”, van de BBC. Er wordt op het ogenblik gestreden, om de titel, beste amateur-kok.. De kandidaten moeten dan ook een paar uur meewerken in een echt restaurant. Leuk programma vind ik dat. Heel veel mensen gaan zich steeds meer met (gezond) en heerlijk eten bezighouden. En je doet nog es een ideetje op.
op 28 02 2010 at 23:09 schreef vander F:
Nu wordt ik toch nieuwsgierig naar Black Orchid van Tom Ford.
Ik hou wel van spannende geurtjes,
al lijk ik vaak de wat zoetere luchtjes te prefereren.
Ik ga binnenkort naar Parijs, daar is het ongetwijfeld te verkrijgen, en m’n neus er eens boven houden.
op 01 03 2010 at 23:29 schreef MNb:
Dan ben ik levensmoe.
Geef mij maar Tamansari. Vanochtend een overheerlijke pindasoep opgelepeld, gisteren een niertjes/aardappeltjes sambal waarvan de stoom me uit de oren slaat en eergisteren een verrukkelijke saoto. Dit allemaal klaargemaakt door de vader van de vriendin van de zoon van mijn vriendin, die koken als grootste hobby heeft.
Nou weten jullie waarom ik er een paar dagen niet was. Ik heb Londen helemaal niet nodig.
RSS