De Wraak van Bakamé
Peter Breedveld
Ik zal het maar eerlijk bekennen: toen ik De Wraak van Bakamé op mijn deurmat vond, vergezeld van een vriendelijk kattebelletje van één van de auteurs, Jeroen Janssen, overviel me een gevoel van acute vermoeidheid. Wéér zo’n artistiek verantwoorde dikke pil, zo’n arty farty strip over Afrika, dacht ik.
Maar toen ik er vijf minuten in gelezen had, was ik totaal overgeleverd aan deze aanstekelijke, energieke, vrolijke, hedonistische cake-walk van een strip. De bontgekleurde plaatjes, inderdaad nogal kunstacademie-achtig, zijn niet alleen mooi om naar te kijken, de taal is fijn, de humor sardonisch en we worden godzijdank niet belerend toegesproken, want dat is altijd mijn grootste angst als het over Afrika gaat, dat stomvervelende gemoraliseer altijd.
Het gaat om een dierenstrip voor volwassen (daar lees ik er de laatste tijd onbedoeld een boel van, merk ik) met een haas in de hoofdrol, Bakamé, een schelm die doet denken aan de spin Anansi, hoofdpersoon in menig schelmenverhaal in Afrika, Suriname en de Caraïben, en die de voorloper is van Bre’r Rabbit, Broer Konijn, held van de Afrikaans-Amerikaanse slaven.
Deze Bakamé draait een zekere Hyena Mpyisi een enorme loer, resulterend in de verkrachting, door een bende gefrustreerde hooligans, van Mpyisi’s bevallige vrouw. Zij stuurt Mpyisi op een lange reis om een tovenaar naar hun dorp te halen die haar eer moet redden. De tocht is een koortsachtige, zinderende droom vol seks, geweld en zwarte magie.
Tijdens Mpyisi’s afwezigheid moet zijn vrouw zich bovendien de sluwe Bakamé van het voluptueuze lijf zien te houden, want hem is geen list te dol om zich toegang te verschaffen tot haar heerlijkheid. Niet dat Mpyisi zelf zo’n heilig boontje is – hij kan werkelijk geen vrouw onberoerd voorbij laten lopen, dat is sowieso de oorzaak van al zijn problemen.
De Wraak van Bakamé zit tjokvol verwijzingen naar verhalen uit de wereldliteratuur, niet in ’t minst naar Heart of Darkness. De mooie taal is één van de attracties van dit boek. Ik val voor zinnen als ‘in een land waar alleen armoede gratis is en zelfs liefde geld kost’, en ‘zij was mijn zwarte zon, de honing op mijn tong, de melk van mijn bestaan.’ Wie in het land van Bakamé en Mpyisi zijn vrouw maar even verwaarloost, weet zich meteen een hoorndrager want, zoals een overspelige Afrikaanse tegen Bakamé zegt: ‘De schoffel van mijn geliefde echtgenoot staat al heel lang te roesten in de schuur en zonder jou zou mijn moestuintje allang verdord zijn.’
De zon schijnt, de hitte schroeit, de seks broeit in De Wraak van Bakamé. Dit zijn broodnodige vitaminen om de lange, grauwe winter door te komen die ons te wachten staat.
Eerder gepubliceerd in Vrij Nederland.
Peter Breedveld, strips, 19.11.2010 @ 13:33
RSS