Dilan Yeşilgöz als minister heeft niks te maken met diversiteit
Peter Breedveld
Nare rechtse mannetjes, waaronder troonpretendent van Pim Fortuyn Ik Zihni, kraaiden dat het toch maar mooi de rechtse VVD was die een ‘allochtone vrouw’ had voorgedragen als minister van Justitie, namelijk Dilan Yeşilgöz. “Je hebt partijen die al twintig jaar om diversiteit en inclusiviteit roepen en je hebt partijen die aan de knoppen gaan zitten en mensen in het kabinet zetten”, aldus deze Incel. Dat was voordat bekend werd dat D66 de Almerense burgemeester Franc Weerwind had aangewezen minister van Rechtsbescherming, een zwarte man, en Gunay Uslu als staatssecretaris van cultuur, maar daar gaat het nu niet om.
De gedachte achter het domrechtse triomfalisme is blijkbaar dat je “diversiteit” krijgt als je maar een vrouw van kleur binnenhaalt. Maar dat is niet wat diversiteit is. Met Dilan Yeşilgöz wordt de bordesfoto wat kleuriger, maar een diverser kabinet krijg je er niet mee. Yeşilgöz heeft zich geprofileerd met haar selectieve verontwaardiging over antisemitisme, seksisme en andere ongein onder allochtonen, waar ze steevast een oogje dichtknijpt als witte Nederlanders over de schreef gaan, en Bert Brussen zelfs verdedigde toen hij Femke Halsema voor zeikhoer uitschold.
Discriminatie door de politie
Bovendien houdt ze, zoals alle rechtse witte mannen, van stoere praatjes over “keihard aanpakken” en “harder straffen”. Over discriminatie door de politie wil ze niks horen. Met Yeşilgöz op Justitie gaat er dus geen reet veranderen, het is same old, same old maar dan met beter haar dan de vorige minister van Justitie.
Diversiteit betekent dat je ministers en staatssecretarissen, of CEO’s of universiteitsbestuurders, benoemt die geen witte, heteroseksuele mannen zijn omdat je dan een ander perspectief of een breder perspectief krijgt en daarmee een groter scala aan beleidsmogelijkheden. Een witte man die bij Justitie aan de slag gaat vanuit de wetenschap dat harder straffen averechts werkt, dat mensen van gevangenisstraffen alleen maar slechter worden, dat je een betere samenleving krijgt met bijvoorbeeld bemiddeling tussen daders en slachtoffers, is diverser dan Yeşilgöz en haar Turks-Koerdische achtergrond.
Yeşilgöz is, net als Ik Zihni, het soort mens van kleur waar een bepaald slag witte mensen heel blij van wordt, omdat ze zorgt voor de continuering van hun erfenis. Ze is zelfs beter dan een witte man, want wie haar tegenspreekt, wordt door Ik Zihni meteen als racist weggezet. Ha, daar heb je weer zo’n progressieveling die er niet tegen kan dat een vrouw van kleur van het door hem voorgeschreven pad afwijkt.
Aardappelpuree uit een pakje
Maar het is andersom. Van Hirsi Ali tot Ebru Umar tot Ik Zihni en Fidan Ekiz en Shirin Musa en Lale Gül: een mens van kleur mag alleen door als hij of zij a) zich afzet tegen de “achterlijke” allochtonen en b) tegen “theedrinken” en allerlei soft gedoe is omdat je gewoon harder moet straffen en met de lange lat erover. Ieder ander kan het shaken. Je moet een driedubbelgeconcentreerde VVD’er zijn, eigenlijk een PVV’er. Je moet zeggen wat witte mannen altijd zeggen dat ze niet mogen zeggen. Je moet een Bounty zijn: een hagelwitte kern in een exotisch jasje. Je moet de cultuur van het land van herkomst resoluut afwijzen. Je moet voor aardappelpuree uit een pakje, André Hazes en een Kip-caravan zijn.
Niet dat Links zo heilig is, want wat Ik Zihni zegt, dat het racisme bij de progressieven welig tiert, is strikt genomen waar. Hassnae heeft daar ook over geschreven. Maar dit is de kern: diversiteit krijg je niet door een paar witte mannen te vervangen door vrouwen, vrouwen van kleur of mannen van kleur.
Accepteer je eigen eindigheid
Diversiteit is veel moeilijker dan dat. Diversiteit is dat je als witte heteroseksuele man aanmoedigt dat mensen, die er niet zo uitzien als jij en anders denken dan jij, afbreken wat jij hebt opgebouwd, om er iets beters voor in de plaats te bouwen. Het is het accepteren van je eigen eindigheid, en dat vergt moed.
Dilan Yeşilgöz aanstellen als minister is geen moed, maar een daad van benepen angst.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 02.01.2022 @ 15:24
RSS