Het ritueel
Peter Breedveld
Bij ieder geval van femicide dat de media haalt – de laatste tijd om de paar weken raak – wordt hetzelfde ritueel opgevoerd. Feministen roepen dat we een mannenprobleem hebben, dan zijn er altijd de mannen die protesteren dat niet alle mannen zo zijn, de korterokjes-argumenten, de verwijten van victim-blaming, de oproepen om je zoons op te voeden en je mannelijke seksegenoten aan te spreken op hun seksistische gedrag. De cringe-mannen, de soft-guys die een wit voetje bij de vrouwen proberen te halen door super-emotioneel verpletterend in orde te zijn. In kapitalen: SPREEK GODVERDOMME ANDERE MANNEN AAN! HOU JEZELF OOK EEN SPIEGEL VOOR! DAT IS OOK JOUW VERANTWOORDELIJKHEID! Daar tussendoor het geblèr van Wilders dat het nu klaar is met die asielzoekers. Alsof het leeuwendeel van de vrouwenmoordenaars in Nederland geen Nederlandse man is.
Dat duurt een dag, soms een paar dagen, dan is het weer stil. Tot de volgende vrouw gruwelijk wordt vermoord, dan wordt het ritueel opnieuw opgevoerd.
Dat ritueel dient vooral om mensen zich goed over zichzelf te laten voelen en het probleem buiten zichzelf te plaatsen. Jij praat met je zoons over seksisme, jij loert niet met een hongerige blik naar vrouwen, jij bent een witte, beschaafde man, jij bent een good guy. Eén van die good guys had het geniale idee om een soort pool van good guys samen te stellen die vrouwen ’s avonds en ’s nachts naar hun huis zouden begeleiden. Sjamadriaan maakt daar hier korte metten mee. De idee dat mannen vrouwen moeten beschermen, is deel van het probleem.
Clitoris
Na de opvoering van het ritueel gebeurt er precies niks, want niemand hoeft aan zichzelf te werken. Vandaag Inside, waar mannen zitten op te scheppen over hun verkrachtingen, blijft gewoon op TV. GeenStijl, dat gestolen seksfilmpjes van minderjarigen online zet en mondige vrouwen slut-shamet en voor hoer uitmaakt, kan daar gewoon mee door blijven gaan. Wierd Duk blijft gewoon rondbazuinen dat meisjes niet hoeven te weten waar hun clitoris zit en Wilders mag gewoon seksistisch blijven schelden tegen zijn vrouwelijke politieke tegenstanders. De SGP mag vrouwen gewoon als inferieure wezens blijven behandelen, ouders blijven hun dochters voorhouden dat ze hun benen bij elkaar moeten houden en er wordt in Nederland door veel mensen veel gezanikt over de islamitische hoofddoek, maar zelfs feministen hameren erop dat vrouwen hun vrouwelijkheid moeten bedekken en in plaats van met hun lichaam met hun diploma’s moeten pronken. Dat ze als mannen moeten zijn.
Er verandert dus helemaal niks. Fijn dat jij jouw zoon inpepert dat hij vrouwen moet respecteren; er kijkt elke dag een miljoen mensen naar Johan Derksen en ik weet niet hoeveel jongemannen Andrew Tate als hun grote rolmodel zien. En zelfs als je die lui zou oppakken en opsluiten, en daar vind ik wat voor te zeggen, dan nóg zou er niks veranderen, want geweld tegen vrouwen is institutioneel.
Sacraal offer
Vrouwen zijn het sacrale offer waarmee het patriarchaat wordt bestendigd. Hun bloed is vermengd met het cement dat onze maatschappij bij elkaar houdt. Al duizenden jaren lang. Het heeft te maken met familiebezit en erfrecht en de noodzaak om er absoluut zeker van te zijn dat een man de biologische vader van zijn kinderen was, die daarmee gepaard gaat. Vrouwen moeten dus kuis zijn, onkuise vrouwen zijn slecht, ziedaar onze zedelijkheidscultuur. Onverwoestbaar. Lees Victoria Bateman.
Lees ook From Hell van Alan Moore en Eddie Campbell, inclusief de voetnoten. Een stripboek over Jack the Ripper, inderdaad, maar één die me zoveel inzichten heeft verschaft, vooral in de onderdrukking van vrouwen en de absolute gewetenloosheid van de bezittende klasse.
Zoons opvoeden
Nu gaat het ons niet lukken daar een eind aan te maken. We kunnen auto’s in de fik gaan steken, etalages plunderen en slag leveren met de politie, dat wordt gewoon keihard neergeslagen, waarna het fascisme een nóg steviger greep krijgt. Er zit dus niks anders op dan op individueel niveau te doen wat je kunt, dus zoons opvoeden, vrouwen respecteren, je maten in de kleedkamer en collega’s op de werkvloer aanspreken.
Dat is al moeilijk genoeg. Want weet je zeker dat er sprake is van ontoelaatbaar gedrag, zet je jezelf niet voor lul als je een collega aanspreekt? Maak je jezelf niet voorgoed onmogelijk? Het is nooit iemand die “kuthoer” roept, toch? Of die en public tegen zijn vrouwelijke collega bij de kopieermachine staat aan te rijen. Soms zie je een collega te dicht bij een andere collega staan. Maar wat is te dichtbij? Wat vindt die andere collega ervan? Waarom zegt die niks? Is die opmerking echt fout of moet dat grapje kunnen? Had ik dat seksueel getinte grapje wel mogen maken? Ik vind het echt moeilijk om te bepalen wanneer er een grens is overschreden, wanneer de boel echt onveilig wordt.
Ik zou trouwens wel willen zien of die soft guys op BlueSky echt hun vrienden aanspreken als die een fout grapje maken of zich onbehoorlijk gedragen tegen een vrouw. Je kent ze sinds je jeugd, hebt van alles met ze meegemaakt, ze waren er voor je toen je er helemaal doorheen zat, en nu moet je tegen ze zeggen dat het echt niet oké is wat ze zeggen of doen.
Dapper Daantje
Weet u waar vaak grenzen worden overschreden? In de trein en het andere openbaar vervoer. Ongeremde types die zo hard tegen vrouwen en “flikkers” tekeer gaan dat iedereen bang is en niemand wat zegt. Terwijl we altijd in de meerderheid zijn. En die ene die zich dan wel uit durft te spreken wordt door de rest gemaand zijn mond te houden.
Op sociale media laten zien wat een Dapper Daantje je bent is supermakkelijk en ik zie het dan ook veel mensen doen. In het echte leven zijn er aanzienlijk minder van die helden. Begrijp ik ergens wel, hoor. Voor je het weet heb je een mes tussen je ribben.
Toxische mannen
Als redactie van Het Schoolkrantje hebben we een zomernummer gemaakt met als thema De Toxische Man. De reacties, vooral van mannen van buiten de campus, waren precies wat je zou verwachten en daarom nogal deprimerend en ontmoedigend. Seksistisch gescheld, verongelijkte jijbakken en heel veel wijzen naar de islam, terwijl we juist een verhaal hadden over een groep christelijke conservatieven, die de campus onveilig maken voor vrouwen en vooral LHBTI’ers. Eén verhaal in het themanummer is in elk geval de moeite waard om kennis van te nemen en gaat over de inspanningen van de gemeente Amsterdam om de openbare ruimte veiliger te maken voor vrouwen.
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
Peter Breedveld, 23.08.2025 @ 15:49
RSS