Kleurrijke Lijst
Majda Ouhajji
Illustratie: Ryan Heshka
Als ik Raja Felgata heette, dan zou ik dit stuk over de Kleurrijke Lijst eerst beginnen met een lofrede aan mezelf. De foto erboven zou van mensen uit de lijst zijn, maar met mijzelf prominent in het midden, ijdeltuit die ik ben. Want uit de eerste alinea’s van het voorwoord van die Lijst blijkt toch dat alles vooral om Felgata draait.
De Kleurrijke Lijst begon in 2009 als tegenhanger van Opzij’s lijst met machtige vrouwen. Daar stonden te weinig allochtonen in. Mensen die volgens Felgata net niet in een lijst staan, ‘wegens gebrek aan inkomen of invloed’.
Godsamme, wat een domheid! Als je niet de juiste hoeveelheid macht hebt, dan is het toch vanzelfsprekend dat je niet op een dergelijke lijst komt? Maar nee, als kneus met een minderwaardigheidscomplex vanwege je allochtoon-zijn, kom je dan met je eigen lijst. Een Kleurrijke Lijst. Maar omdat het ook weer geen multiculti-stempel moet krijgen, staan er ook autochtone Nederlanders op; de excuusautochtonen dus. Want: ‘kleur kan ook in achtergrond, persoonlijkheid en/of het werk zitten’. Het resultaat hiervan is een volstrekt willekeurig bij elkaar geraapt zooitje middenstanders, waarvan het merendeel nergens speciaal in uitblinkt.
Kneuzencircus
In het voorwoord (daar zou ik eigenlijk al twee stukken over vol kunnen schrijven) staat: ‘deze nieuwe Kleurrijke Lijst is bedoeld voor nieuwsredacties, ter inspiratie voor sprekers en/of organisaties die op zoek zijn naar verhalen achter het gezicht (…) Zo hoop ik elk jaar lijstjesmakers in dit land te inspireren om te kijken naar Kleurrijk talent waar zij in eerste instantie aan voorbij gaan.’
In dat licht is het inderdaad meer dan begrijpelijk dat onder andere Step Vaessen, André Kuipers, Joris Luyendijk en Frénk van der Linden er op staan. Die zie en lees je nooit!
Net zo belangrijk: wie is Raja Felgata precies dat zij redacties mag wijzen op het talent dat er is? Wat zijn haar verdiensten? Wat zijn haar kwaliteiten? Wat doet Felgata op dit moment? Vragen, vragen. Opzij is¸ of was in ieder geval tot voor kort, een instituut en de lijst een stevig onderbouwd document met vrouwen met daadwerkelijke invloed. Het is geen kneuzencircus van gretige allochtonen die desnoods bereid zijn te schitteren in het licht van een vrouw die het meeste opzien baarde met… Ja, met wat, eigenlijk?
Hemel in prijzen
De lijst staat niet in zijn geheel online en ik verheug me eigenlijk zo op de rest van de namen dat ik het boekje bijna had besteld. Ik heb al eens eerder betoogd dat het leven als Marokkaan/allochtoon niet al te moeilijk is. Werkelijk elk succesje, dat je hebt geboekt kun je gebruiken om jezelf de hemel in te prijzen. Deze lijst is niet anders.
Bij de categorie ‘Media’ staat Boutaina Azzabi op nummer twee. Haar omschrijving luidt: ‘Liep stage bij Al Jazeera in Quatar [sic].’ Ik pauzeer hier even, zodat u vol ongeloof kunt kijken. Jaja, dat is me een prestatie! ‘Een onderdeel van haar werkzaamheden was het filteren van de vaak gruwelijke beelden die de nieuwszender ingezonden kreeg door burgers. Ze staat op de cover van Hoofdboek, een fotoboek dat hoofddoekdraagsters belicht vanuit het perspectief van de draagster. Op dit moment is zij medewerker social media planner en analyst bij Al Jazeera English.’
God, ja, ik zou ook wel bij Al Jazeera willen werken. Maar echt een uitzonderlijke prestatie is het niet. Er werken honderden mensen bij het televisiestation.
Simpel baantje
Nog wat voorbeelden: Nora Kasrioui: ‘(…) Auteur van diverse artikelen, waaronder Marokkaanse vrouw zoekt blonde prins. Dit artikel maakte bij moslims en niet moslima [sic] veel los. Promoveerde op de partnerkeuze van moslima’s en is werkzaam in het onderwijs als professioneel trainer en methodiek ontwikkelaar. In haar vrije tijd schrijft zij o.a. voor Hoda Magazine.’
Hier wordt al niet eens de indruk meer gewekt dat je nog iets bijzonders gepresteerd moet hebben. Een artikel geschreven dat veel losmaakte! Wauw.
Nu noemde ik André Kuipers en Joris Luyendijk, maar u moet niet denken dat alleen de bekende autochtonen in de lijst staan en dat allochtonen erop komen door een simpel baantje te hebben. Patricia Steur: ‘Fotografe. Haar werk varieert van portretten tot tribal tattoos, van rock ’n roll tot human interest. Werkte in opdracht van talloze tijdschriften en celebrities. Publiceerde ook het fotoboek Dutch Beauty, waarin ze bekende Nederlandse vrouwen fotografeerde.’
Lijst van niks
Hassan el Hadji is een grote importeur van bloemen in Nederland. Satko Mujagic is gevangen geweest in Bosnië-Herzegovina toen hij twintig was. Hij werkt nu als beleidsadviseur voor Binnenlandse Zaken. Yassin Saddiki is eigenaar van een adviesbureau.
Tot slot, want ik kan zo erg lang doorgaan, Ikram El Messaoudi: ‘Freelance illustrator. Met haar label SAPHIA spreidt ze haar visie tentoon door middel van haar illustraties.’ Daar staat dus eigenlijk niks. Toen de redacteur tot hier in de lijst was gekomen, had zij/hij ook geen zin meer om te doen alsof de kandidaten echt iets voorstelden.
Het is een lijst van niks. De mensen die er op staan doen ongetwijfeld heel goed werk, maar geldt dat niet voor het gros van de mensen? Als je als autochtoon hetzelfde werk deed, was er niemand die naar je omkeek. Het toont vooral het minderwaardigheidscomplex van de makers van de Kleurrijke Lijst. Kees Boxel van Ernst & Young zegt het al in de brochure van de Kleurrijke Lijst: ‘Je wilt niet afgerekend worden op je afkomst, maar op hetgeen je doet.’
Alleen talentloze kneuzen willen bewierookt worden vanwege hun afkomst.
Majda Ouhajji is freelance journaliste.
Majda Ouhajji, 03.11.2012 @ 09:45
12 Reacties
op 03 11 2012 at 11:45 schreef Marten:
Er staan mij in de opzij-lijst ook veel te weinig Friezen, daarom wil ik pleiten voor de blonde lijst, met alleen maar Friezen (Doutzen Kroes, Epke Zonderland) en om niet te discrimineren zetten we er ook af en toe een Hollander tussen!
op 03 11 2012 at 12:13 schreef Arjan030:
Toegegeven, in één opzicht is de kleurrijke lijst geslaagd: hij is écht anders dan alle andere lijsten! Die andere zijn namelijk gebaseerd op meetbare gegevens, gecombineerd met een of andere groep waarop die metingen worden losgelaten. Dat Raja Felgata een lijst heeft gebaseerd op wat ze zelf interessant vindt, maakt die lijst dus uniek (en absoluut onzinnig).
@Marten In het Friesch Dagblad zou zo’n lijst niet misstaan, maar dan wel zonder Hollanders natuurlijk ;-)
op 03 11 2012 at 14:36 schreef Bas Paternotte:
Haha, ik <3 eerste alinea. En de rest ook. Spot on.
op 03 11 2012 at 17:23 schreef MNb:
“kneuzencircus van gretige allochtonen”
Geen betere remedie tegen een ochtendhumeur dan Frontaal Naakt. Dit is Carmiggelts Stoet van Dwergen, maar dan met gif.
op 03 11 2012 at 17:37 schreef Hanne-lorre:
Ik ben dan ook ten zeerste verbaasd dat ik niet op de lijst sta.
Als allochtoon heb ik zelfs stage gelopen bij een van de grootste auto concerns van de wereld. En dat ook nog een van de meeste racistische landen van Europa.
En als dat nog niet alles is kom ik ook nog uit een 1 ouder gezin. En ben ik lesbisch.
Het feit dat ik als vrouw bepaal wat er ’s avonds op televisie komt zegt genoeg over mijn macht denk ik… Misschien ben ik wel over gekwalificeerd voor de lijst. Dat kan ook nog.
Om het met de schrijfster van het stuk eens te zijn. We kunnen wel 1000 lijstjes verzinnen zodat elke inwoner van Nederland ergens op een bepaald lijstje genoemd kan worden als ‘speciaal’. Het is non informatie over doorsnee mensen.
op 04 11 2012 at 20:23 schreef stroepmoes:
Ib bin frysk om ûtens:betekend zoveel als “vanzefsprekend” maar ik voel mij als zodanig bevoorecht. en niet ge-discrimineerd.
Feitelijk, geloof ik niet in een hokjesgeest. En al helemaal niet aan lieden die zich kost wat kost willen profileren als zijnde uitzonderlijk zonder de daarvoor benogdigde geestelijke bagage..
op 05 11 2012 at 11:57 schreef Arjan030:
Weinig reacties zeg, terwijl het artikel zo ontzettend raak is! Misschien zegt het vooral veel over de mate waarin de kleurrijke lijst serieus wordt genomen.
op 05 11 2012 at 12:02 schreef Peter:
Het aantal reacties zegt niet zoveel over de populariteit van een stuk. Het aantal ‘likes’ en retweets zegt vaak meer, en het aantal keren dat een stuk is gelezen.
op 05 11 2012 at 13:04 schreef Arjan030:
@Peter True. Hoe vaak is het gelezen?
op 05 11 2012 at 13:13 schreef Peter:
Rond de 1500 keer.
op 05 11 2012 at 16:24 schreef fleur:
Ben het helemaal met je eens,ik had het idee dat ik de enige was die vond dat die lijst nergens over ging.
En het is handig als er voorwaarden zijn om op zo’n lijst te komen natuurlijk.
op 05 11 2012 at 23:52 schreef Maurits Burgers:
MNb zegt het treffendst: Het is Carmiggelts Stoet van Dwergen, maar dan met gif.
Inkt in je toetsenbord Majda.
RSS