Over lijken gaan
Stefan Popa
‘Vermoord alle moslims! Vermoord alle katholieken! Vermoord alle christenen!’ De zaterdagochtend is voor collega-schrijver (o.a.) Rob Waumans een proeftuin. Hij bedacht naar eigen zeggen een interessante test. ‘Stel: ik roep in afzonderlijke tweets op tot het vermoorden van moslims, christenen, joden en katholieken, zal ik dan worden opgepakt? Op welke tweet zal de politie aanslaan, en op welke krijg ik de meeste doodsbedreigingen?’
Waumans heeft klaarblijkelijk weinig geslapen vannacht. Vanmorgen stond hij op, afgemat, en dacht een goed idee te hebben om zichzelf eens lekker stevig te profileren. Ik hoor hem bijna denken: wie weet word ik opgepakt door GeenStijl, de Volkskrant, een radioprogramma of twee, misschien belt er zelfs een tv-redactie. Tegenwoordig leeft een schrijver niet meer van de boekverkoop, maar van de aandacht. ‘Met een beetje geluk herdrukken ze mijn romans.’ Ben ik de enige die het Rob Waumans zo hoor zeggen?
Aan de beurt
Zijn proef stuit mij tegen de borst, om verschillende redenen. Waarom moet de katholieke tak van het christendom volgens Waumans bijvoorbeeld twee keer dood? Hoezo komen de nummers drie en vier op de wereldreligielijst er zo gemakkelijk vanaf? Moeten de hindoes en boeddhisten niet dood, Waumans? En waarom stelt hij eerst voor om ook de dood van de joden op te roepen en zegt hij later dat hij hen overslaat, want: ‘die zijn de laatste weken al aan de beurt geweest’. En de gevallen islamitische Palestijnen, Syriërs, Tunesiërs, Somaliërs en Jemenieten dan?
Aan doden geen gebrek de laatste weken. Scherper gesteld: aan moorden geen gebrek. De moorden zijn dichtbij gekomen. Er zijn 194 Nederlanders omgekomen nadat vlucht MH17 is neergehaald. Bijna elke Nederlander kent iemand die een slachtoffer kent. Ik ook. Je zou bijna zeggen dat de catastrofe Waumans is ontgaan, zo stupide is zijn onderneming.
Onhandige stompzinnigheid
‘Ik heb vandaag geen plannen dus ik heb in mijn agenda ruimte voor een dagje op het bureau,’ tweette hij. Een dagje op het bureau betekent een dagje in de landelijke media. Hoeveel boeken zou je daarmee verkopen? De politie heeft nog niet aangebeld. Inmiddels overweegt Waumans hardop om zijn tweets te verwijderen. Twitterend Nederland reageert niet massaal, zoals wellicht gehoopt. Eén retweet hier, een paar reacties daar. Daar verkoop je geen boeken mee.
Geen GeenStijl, de Volkskrant en geen reactie van de radio of de televisie, wel een column van ondergetekende. Niet omdat ik mijn werk probeer te verkopen, maar omdat de onhandige stompzinnigheid van de test zelfs mij raakte – een geharde pessimist. Ik las laatst ergens dat wij in Nederland onze spreekwoorden verwaarlozen. Aan jou heeft het niet gelegen, Rob Waumans. Jij helpt ons er één herinneren. Over lijken gaan.
Onlangs verscheen van Stefan Popa de debuutroman Verdwenen Grenzen. Hij blogt en twittert en schrijft op donkere dagen. Op gelukzalige dagen idem. Won ooit een Knabbel en Babbel-poster, net als de rest van de klas.
Gastschrijver, 27.07.2014 @ 17:15
2 Reacties
op 27 07 2014 at 22:41 schreef Leo Schmit:
Wie is in hemelsnaam Waumans?
op 28 07 2014 at 10:12 schreef Olav:
Popa:
Tegenwoordig leeft een schrijver niet meer van de boekverkoop, maar van de aandacht.
Aardig artikeltje daarover: De boekloze schrijver.
Waarom moet de katholieke tak van het christendom volgens Waumans bijvoorbeeld twee keer dood?
Daar zit nog wel een soort logica in als je ervan uitgaat dat katholieken ook dubbel zo hypocriet en schijnheilig zijn…
RSS