Wulpse engelen en godverdommes lekkere tapas in Murcia
Peter Breedveld
Murcia, hoofdstad van de provincie Murcia in de regio Murcia, is een geweldig mooie en gezellige stad. Dat zie je meteen als je het Plaza del Cardenal Belluga oploopt, waar een overdadig versierde kathedraal recht tegenover het minimalistische vormgegeven, moderne gemeentehuis staat. Klik hier voor een panoramafoto.
Op het eerste gezicht totaal in contrast met elkaar, maar als je goed kijkt, zie je dat de gevel van het gemeentehuis aan een retabel doet denken, en dat is dan ook de naam die de ontwerper ervan, Rafael Moneo, eraan gegeven heeft: retablo.
Het gemeentehuis heeft een onopvallende ingang aan de zijkant, ik gluurde naarbinnen en dacht dat het gesloten was, maar een bewaker die ons zag, opende de deur voor ons en zeiden dat we rustig konden rondkijken. Dat hebben we gedaan, maar van binnen ziet het gemeentehuis er als een saai ambtenbarenhok uit, dus we hielden het snel voor gezien.
De kathedraal is andere koek. Naar de barokke voorgevel kun je blijven kijken, zoveel is erop te zien.
Maar ook van binnen is er een enorme hoeveelheid mooie kunst te zien, en ook rare kunst. Zo zagen we een schilderij van Sinterklaas:
En het viel me op dat sommige kunst nogal heidens en wulps was voor een christelijke tempel. Zie bijvoorbeeld deze kapel, overdadig versierd met gebeeldhouwde relïefs, maar die zinnelijke blote engeltjes – en zie ik daar nou saters? – zouden wel eens af kunnen leiden van de spirituele verbinding die de kerkbezoeker probeert te leggen met God, maar misschien dachten de makers van al dat moois daar wel anders over. Waren in veel vroeger tijden de priesteressen geen prostituees, via wier lichamen de mens toegang kreeg tot het goddelijke?
Kijk, deze engel met haar lonkende ogen, haar mollige armen en ronde dijen, bulkend van de vrouwelijkheid:
Zie hier een panoramafoto van het interieur van de kathedraal.
De kathedraal heeft een fraaie toren, uiteraard ooit begonnen als minaret, die we hebben bezichtigd. Net als de toren van de kathedraal in Sevilla bestaat het onderste deel niet uit trappen maar uit betegelde hellingen. In Sevilla heb ik me laten vertellen dat dit was om het de kalief mgelijk te maken de toren te paard te beklimmen.
In de kathedraal is een klein museum, bereikbaar via een vloer van dik glas, waaronder je de oudere fundamenten van het bouwwerk kunt zien. In het museum staat vooral beeldhouwwerk, prachtige stukken, en er zijn een paar intrigerende schilderijen.
Op de laatste foto hierboven is een borstbeeld dat doent als relikwiehouder. Rooms-katholieken, vooral die in Italië en Spanje, bewaren graag een aandenken aan hun helden. Een vingerkootje, een hand, een voet, het complete lijk of het hart, zoals hierboven, netjes ingepakt met een mooi lintje er omheen.
Mooi hè, allemaal. Ik kan daar zo blij van worden. Aan de Maria met Jezus hieronder hebben we ons even staan vergapen. Wat een vreemd beeld. Wat een rare lichaamstaal, en wat een sikkeneurig hoofd heeft Maria hier.
Na de kathedraal zijn we gaan wandelen door de stad. Er is veel moois te zien, kijk maar:
Het was weer heel warm en we kregen enorme dorst, toen we langs een interessant zaakje kwamen dat ijskoude drankjes verkocht in allerlei mogelijke smaken, van vruchtensap tot koffie, met daarin balletjes van gelei waarin ook weer vruchtensap zat. Wowble heet het en u las het voor het eerst op Frontaal Naakt. Ik had watermeloen met lychee-balletjes. Verrukkelijk!
Dat is inderdaad een Japanse waaier die ik samen met mijn beker vasthoudt, een keer gekregen van een winkelier in Tokio van wie ik heel veel actionfigures had gekocht. Die dingen zijn superhandig in de hitte!
Vervolgens kwamen we bij het Casino van Murcia. Dat is geen casino maar een sociëteit, waar heren onder het genot van een Cognac en een sigaar met elkaar bespreken hoe ze de vrouwtjes eronder gaan houden. Het is een waanzinnig mooi gebouw, een kriskras van stijlen: barok, mudejar, neoclassicisme, art nouveau, rococo, lalal, you name it. De toegang was vijf euro en we waren met zijn drieën en toch hoefde ik maar vijf euro te betalen. Ik zei: Is het niet vijftien euro? De man die de kaartjes verkocht antwoordde: “Betaal jij liever vijftien euro?”
Zie hier en hier panoramafoto’s.
In het Casino was een expositie van beelden, mannelijke naakten, waarvan deze Icarus de opvallendste was:
Er waren er nog veel meer, binnenkort zal ik ze gebruiken om de stukken op Frontaal Naakt op te leuken. Kijk, die engeltjes, ze kijken zo intelligent dat je je door ze bespied voelt. Ik moet zeggen dat ik ze een klein beetje eng vond. Dat komt omdat ik als peuter, nu gaat u lachen, eens werd wakker gemaakt door precies zo’n engel. De enige paranormale ervaring die ik ooit heb gehad, zover ik me kan herinneren. O, nu herinner ik me er opeens nog een paar.
Natuurlijk heeft de inwendige mens niet genoeg aan één Wowble, dus het werd tijd voor tapas. Er zijn heel wat interessant ogende tapasrestaurants maar wij gingen voor La Tapa aan de Plaza Flores. Ik bestelde alle tapas op de kaart. Hier komen ze:
Drie croquetas, één met paddestoelen, één met aubergine en met honing en rozemarijn en een met bloedworst en blauwe kaas.
Salmorejo, een klassieker.
Garnaal in een opvallend knapperig jasje van beslag. Tempura maar anders.
Ajo blanco, koude knoflooksoep met paddestoelen, pinda en weet ik wat nog meer allemaal. Een explosie van smaak. Eén van de lekkerste tapas.
Een minihamburger van kip, met pickles en alles.
Een canelon van tomaat in soep van Parmezaan, met paddestoelen. Verrukkelijk.
Zacht gegaard ei met paddestoelen en een crème van truffel en bacon. Fingerlicking good.
Bacalao, de gezouten, halfgedroogde kabeljauw waar de Spanjaarden en Portugezen niet genoeg van kunnen krijgen (Surinamers hebben bakkeljauw, maar volgens mij is dat niet helemaal hetzelfde), in een korst van varkensvlees, met zwarte aioli en een crème van piquillo-pepers.
En tot slot een Bloody Mary. Geen tomatensap met wodka maar meer een gazpacho.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, Reizen, 20.08.2018 @ 13:59
RSS