Aylin Bilic kan beter zwijgen over Theo van Gogh

Peter Breedveld

Illustratie: Kawase Hasui (1883-1957)

De strijd van Theo van Gogh voor de vrije meningsuiting lijkt voor niks te zijn geweest, want niemand durft nog openlijk de islam te bekritiseren, schrijft de domste columnist van de Benelux, Aylin Bilic. Dat Bilic niks met feiten heeft, heb ik vaker vastgesteld, maar om zoiets te beweren moet je met je kop zover in je eigen endeldarm zitten dat je in een andere dimensie, een totaal andere werkelijkheid dan die van ons terechtgekomen bent.

Een kwart van de Nederlandse stemgerechtigden heeft twee maanden geleden gekozen voor een partij die al bijna 20 jaar lang op moslims en de islam kankert in bewoordingen waar Adolf Hitler nog bleek van zou wegtrekken. Die partij is nu bezig een extreemrechtse regering te vormen en zal naar het zich laat aanzien ook de premier leveren.

In het land is op de islam kankeren al jaren de nationale volkssport, om niet te zeggen het staatsgeloof. Je moet sterker in je schoenen staan om de islam níet te bekritiseren. Ieder Kamerlid, iedere columnist, iedere academicus met een moslimachtergrond mag zich verheugen in de warme aandacht van een meute moslimjagers die haar of hem beschuldigen van islamistische “agenda’s”, banden met terreurorganisaties en salafistische genootschappen, en altijd, altijd, altijd antisemitisme.

Geitenneuker

Je kunt dus stellen dat de strijd van Theo van Gogh, als je de criteria van Bilic hanteert, zeer vruchtbaar is geweest. Iedereen en zijn grootje waant zichzelf vandaag de dag een Theo, al was het origineel een stuk genuanceerder dan de hedendaagse “islamcritici”. Van Goghs “geitenneuker”, een vileine verwijzing naar een leerstuk van wijlen de Iraanse ayatollah Ruhollah Khomeini, was heel wat spitsvondiger dan het “moslimhoer”, het “kopvod” en het “achterlijke zandbaklanden” waar zijn zelfingebeelde erfgenamen in grossieren. De film Submission, waarin koran- en hadithteksten op een naakt vrouwenlichaam waren gekalligrafeerd, was aanzienlijk smaakvoller dan de acties van troglodieten die menen hun punt te moeten maken met het verbranden van korans. Boeken verbranden, wat een verneukt historisch besef heb je dán.

Wat de extreem gewelddadige dood van Van Gogh extra tragisch maakt, is dat het niet zijn teksten en uitspraken over moslims en de islam waren die hem zijn leven kostten, maar die van Hirsi Ali, die zo streng beveiligd werd dat ze voor moordenaar Mohammed Bouyeri niet te bereiken was. Van Gogh werd als prikbord gebruikt voor een brief van Bouyeri aan Hirsi Ali.

Tolerante democraten

Zowel Hirsi Ali als Van Gogh hadden pittige kritiek op de islam en op moslims, maar ze richtten hun pijlen uitsluitend op die onverdraagzame moslims die anderen hun wil probeerden op te leggen, zich beroepend op hun interpretatie van bepaalde passages in de koran. Van Gogh schreef in een brief aan schrijver Mohammed Benzakour dat “de aanval louter en alleen omdat iemand moslim is, zal nooit bij mij vandaan komen, want ik beschouw volgers van Allah die zich als tolerante democraten gedragen niet als tegenstander.”

Ik vermoed dus dat Van Gogh, zou hij nog hebben geleefd, het beter zou hebben kunnen vinden met de door Bilic obsessief gehate Emine Uğur, die consequent de vrije meningsuiting verdedigt, dan met Bilic, die je moeilijk een tolerante democraat kan noemen. Bilic blaast hoog van de toren over vrije meningsuiting, maar verklikt je bij je werkgever als je mening haar niet aanstaat, overlaadt je met een lawine van uitzinnig gescheld en achtervolgt mensen tot in de hel als ze publiekelijk een stukje van mij waarderen, want, en nu komt het, ik maak me schuldig aan “ongenuanceerd gescheld en getier” en ga “nogal rabiaat tekeer”. Sigrid Kaag wordt door Bilic verweten “te polariseren”.

Hahaha! Jezelf tot volgeling van Theo van Gogh verklaren en dan Sigrid Kaag verwijten dat ze polariseert.

Lentekriebels

Nu gaat het met de vrijheid van meningsuiting in Nederland niet goed, maar niet omdat niemand meer openlijk de islam durft te bekritiseren. Het is eerder omdat er een leger van Aylin Bilicen bestaat dat je helemaal de tyfus intimideert, naar je werkgever stapt, je verrot scheldt en met de dood bedreigt als je iets zegt dat het onwelgevallig is.

Het zijn geen islamcritici die de afgelopen tijd werden bedreigd, maar bijvoorbeeld een homoseksuele kinderboekenschrijver, de organisatoren van de genderdiverse Week van de Lentekriebels, anti-Zwarte Piet-activisten, virologen, Sigrid Kaag en critici van de PVV-Führer. En ze werden niet bedreigd door de moslims maar door wat Van Gogh eens omschreef als “een cliché van de meute: angstaanjagend, dom en vijandig.”

Domrechts wil een safe-space

Bilic laat met haar stukje zien dat ze geen idee heeft wie Van Gogh was en waar hij voor stond. Wat ook duidelijk wordt, is wat haar definitie van vrijheid van meningsuiting precies is. Ze haalt als voorbeeld de Duits-Amerikaanse Harvard-docent Yascha Mounk aan, die volgens haar “werd bejubeld toen hij Trump en Orbán aanviel”, maar nu wordt “verguisd” vanwege zijn recente boek De identiteitsval, waarin hij kritiek uit op het heersende identiteitsdenken.”

Ik heb Mounk, van wie ik nooit had gehoord, even gegoogeld, en hij werkt nog steeds aan Harvard en geniet nog steeds aanzien. Hij is dus niet gecanceld, of zo, in tegenstelling tot Claudine Gay, die moest aftreden als president van Harvard omdat ze weigerde een oproep tot bevrijding van de Palestijnen als een oproep tot genocide op de Joden te zien.

Vrijheid van meningsuiting is volgens Bilic en zoveel andere domrechtse schreeuwerds dus dat je niet wordt tegengesproken als je je honderdmiljardste jeremiade over het gevaar van woke publiceert. Bilic wil een safe-space. Heel Domrechts eist op hoge toon een safe-space, waar ze niet worden geconfronteerd met de critical race theory, de progress-vlag en vrouwen met een hoofddoek. Ze betreuren het dat sinds de dood van Theo van Gogh, die eens schreef dat hij eikeltjes ging strooien op het graf van het kind van Monique van der Ven, niemand meer gebruik durft te maken van de vrije meningsuiting, maar als iemand iets zegt waar ze het niet mee eens zijn, schreeuwen ze verontwaardigd om hun safe-space.

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

Tweet

Peter Breedveld, 23.01.2024 @ 08:16

[Home]