Als journalisten geen kritiek willen, moeten ze hun werk beter doen
Peter Breedveld
Scène uit Vivre Nu
Meteen na de moordaanslag op Peter R. de Vries werd er door journalisten, waaronder RTL-coryfee Pieter Klein, gesuggereerd dat die het gevolg was van de “aanvallen op de journalistiek”. “Hou op met die aanvallen op zogenaamd fakenews of ‘tuig van de richel’ en klojo’s die spreken van ‘hoernalistiek’“, tweette Klein. Ik heb wel vaker geconstateerd dat journalisten extreem kleinzerig zijn, wat kritiek betreft. Ze zien ook alles als een “aanval”. Maar het heeft er alle schijn van dat De Vries is neergeschoten in opdracht van een crimineel die hem als een direct gevaar ziet en niet omdat hij het niet eens is met de methoden die de misdaadjournalist hanteert. Heel erg goedkoop dus van Klein en zijn collega’s, om dit schokkende geweld aan te grijpen om te proberen critici de mond te snoeren.
Journalisten houden niet van kritiek, ze doen niet aan introspectie en ze vermijden elke discussie over hun manier van werken. Fréderike Geerdink heeft voor deze site ook weleens geprobeerd een discussie los te krijgen over de tendentieuze berichtgeving rond moslims, maar kreeg bij alle kwaliteitsredacties nul op het rekest. Het is gewoon niet bespreekbaar. Journalisten willen alleen maar complimentjes. Ze doen alles altijd alleen maar goed.
Toeslagenaffaire
Hassnae schreef begin deze maand een opiniestuk in NRC naar aanleiding van de opgeklopte heisa rond een VPRO-documentaire over Sigrid Kaag. Daarin schreef ze onder andere dat ‘het gros van de journalisten onvoldoende afstand tot politici bewaart en voorlichters verregaande invloed op hun werk laat uitoefenen.’ Hop, meteen een boze brief van ANP-hoofdredacteur Freek Staps, die protesteert dat ze daarmee bijdraagt aan een bepaald ‘maatschappelijk klimaat’ tegen journalisten en die een rijtje wapenfeiten noemt als bewijs dat het gros van de journalisten juist hartstikke kritisch is: de lijsttrekkersinterviews bij Nieuwsuur, de toeslagen-onthullingen bij Trouw en RTL Nieuws, de ‘functie elders’-foto van het ANP, en de Omtzigt-memo bij De Limburger.
Helaas betreft het hier uitzonderingen, waarbij ik er maar vanuit ga dat die verkiezingsdebatten bij Nieuwsuur echt zo goed waren, want ik heb ze niet gekeken. Ik kijk al heel lang niet meer naar Nederlandse nieuws- en actualiteitenprogramma’s want ik vind ze allemaal ergerlijk kritiekloos, niet goed voor mijn bloeddruk.
En ik wijs er nog een keer op dat de Toeslagen-affaire het directe gevolg is van de massale stemmingmakerij door de media tegen frauderende Bulgaren, uiteraard in een mum van tijd geëxtrapoleerd tot frauderende buitenlanders en de onbetrouwbaarheid van mensen die geen Dijkstra, Hageman of Groeneveld of iets dergelijks heten. En het is dankzij de vasthoudendheid van een advocaat en drie Kamerleden dat journalisten uiteindelijk met die affaire konden schitteren.
Coronazooi
Niet om ook maar iets af te doen aan het bewonderenswaardige werk van die Trouw– en RTL-journalisten, maar er zou überhaupt geen Toeslagen-affaire hebben bestaan als het gros van de journalisten niet fungeerde als doorgeefluik van politici, die het allemaal, niet alleen Baudet en Wilders, van stemmingmakerij moeten hebben. We zouden niet in deze godvergeten coronazooi hebben gezeten als journalisten niet vrijwel allemaal opriepen om nu vooral géén kritiek te hebben op Rutte, toen deze crisis begon, en om als één man achter hem te gaan staan. Een journalist die tóch soort van kritisch was, werd geschandpaald, door zijn collega’s, door journalisten, en door een burgemeester, die tot voor kort ook journalist was en toen opeens burgemeester, vast een beloning voor zijn megakritische houding jegens het gezag.
Zonder de idioot disproportionele media-aandacht voor Thierry Baudet, een totale nobody die werd gepromoot als ‘boy wonder’, ‘genie’, ‘verfrissend’, ‘vernieuwend’ en o, die Marlon Brando-blik, zouden we nu niet een hele zooi nazi-bewonderende psycho’s in de Tweede Kamer hebben. Als het gros van de journalisten niet zo kritiekloos was ten aanzien van Wilders, “want hij wordt wél bedreigd, hoor!” zouden we van die racistische druktemaker ook al jaren niets meer hebben gehoord. Het multicultidebat zou er heel anders hebben uitgezien als het gros van de journalisten niet zo gretig was geweest om het publiek te bestoken met horrorverhalen over verkrachtende vluchtelingen en bloeddorstige moslims, en de verheerlijking van de “bezorgde burger”, naar wie we allemaal moeten luisteren.
Mak schaap
Het gros van de journalisten doet zijn werk gewoon niet. Het gros van de journalisten deugt niet. Het gros van de journalisten is dom en lui en volgzaam als een mak schaap. Kijk ze toch iedere keer weer samendrommen voor een kwootje uit de mond van de grote staatsman, voor een glimp van Kaiser Wilders, het is godverdomme deerniswekkend. De besten onder hen zeggen gewoon open en bloot dat ze springen van blijdschap als Rutte ze een schouderklopje geeft voor hun goede werk. Daar doen ze het voor, een complimentje van de baas!
En dan aankomen kakken met het werk van een handvol andere journalisten die wel hun werk hebben gedaan, alsof dat goedmaakt dat je collega’s intimideerde omdat die een kritische vraag op Rutte probeerden.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland, dagelijks belaagd door domrechtse fascisten, domlinkse wokies, rancuneuze politici, klikspanen, psycho’s, agressieve imbecielen, lockdownfetisjisten, obsessievelingen, het openbaar ministerie, de politie, noem maar op. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 14.07.2021 @ 12:52
RSS