Wierd Duk de superschurk

Peter Breedveld

Illustratie: Richard Corben.

Ik weet niet meer wanneer ik voor het eerst van Wierd Duk hoorde. Ik herinner me vaag dat Hassnae hem ter sprake bracht omdat hij een kennis van Nadia Bouras was, en dat ik reageerde zoals iedereen doet die zijn naam voor het eerst hoort. “Wierd Duk? Zei je nou dat die man Wierd Duk heet?”

Ik heb geprobeerd te achterhalen wanneer ik voor het eerst over hem schreef, maar de zoekfunctie op Frontaal Naakt is niet fantastisch. Ik kom op dit stuk uit juni 2015 over Martin Bosma’s boek over Zuid-Afrika, dat door verstandige mensen meteen al naar de prullenbak werd verwezen vanwege een groot aantal aperte onwaarheden, zoals dat het land “leeg” was toen de eerste witte kolonisten er arriveerden. Maar het journaille was helemaal idolaat van het boek, onder andere omdat er tweeduizend voetnoten in stonden. Dat vonden met name de lampies van de Volkskrant indrukwekkender dan een peer-review.

Dolleman

De journalist die Bosma het fanatiekst verdedigde was Wierd Duk, die toen nog voor The Post Online schreef. ‘Vooral journalist Wierd Duk ging op Twitter als een dolleman tekeer tegen iedereen die het waagde te suggereren dat je Bosma’s boek beter kon negeren. Die waren vooringenomen en durfden de discussie niet aan’, schreef ik erover. Het zal de eerste keer zijn dat hij me opviel, al had ik toen al veel woorden vuilgemaakt aan The Post Online, omdat dat zo’n racistische baggersite is waar in elk geval toen allerlei mensen van zekere statuur voor schreven, die voor Frontaal Naakt hun neus ophaalden.

Hij viel me daarna vaker op, als iemand die grossierde in bizarre leugens over onder andere vluchtelingen. Vervolgens raakte de hele wereld in de ban van de vermeende massa-aanrandingen op Oudejaarsavond in Keulen, voor Duk een soort Rijksdagbrand, zijn grote doorbraak. Duizend Arabieren zouden zich hebben vergrepen aan roomblanke Duitse vrouwen zonder dat de politie ook maar iets had gemerkt. Alleen dat gegeven al vond ik zo delirisch uitzinnig dat het niet waar kón zijn. En het bleek inderdaad een hoax.

Fascistoïde politiek

Maar Wierd Duk had zich erin vastgebeten en voerde een oorlog met iedereen die durfde te twijfelen aan dat massa-aanrandingsverhaal. Iemand vroeg hem toen waarom hem waarom hij dat deed en toen zei hij gewoon eerlijk dat het hem erom ging een politieke aardverschuiving te veroorzaken.

Vanaf toen ben ik hem nauwlettend gaan volgen. Hij ging voor het Algemeen Dagblad werken, daar was toen Hans Nijenhuis de baas, en die gebruikte de journalistiek ook om fascistoïde politiek te bedrijven. Nijenhuis dreigde eens, in een vlaag van hysterische zelfoverschatting, om Wilders premier te maken.

U begrijpt waarom Duk en Nijenhuis het wel met elkaar konden vinden.

Verplicht naar Mekka

In het Algemeen Dagblad ging Duk gestaag verder met zijn pogingen een politieke aardverschuiving te verwezenlijken met verhalen over enge moslims, en dat we straks allemaal verplicht op bedevaart naar Mekka moesten en burgers die het zat waren en wapens gingen aanschaffen voor een aanstaande gewapende clash met de moslims.

Ik analyseerde zijn werkmethode: een hypothese over islamisering door middel van terreur en dan alleen mensen interviewen die dat narratief schraagden. Vervolgens iedereen verdachtmaken die daar kritiek op had, op zo’n schreeuwerig-penetrante manier dat er niet aan hem te ontkomen was. Op Twitter kreeg hij zo een enorme aanhang die hij doelbewust inzette om mensen tot gehoorzaamheid te intimideren door middel van scheldpartijen en bedreigingen. Als je je bleef verzetten, ging Duk je belasteren bij je baas, bij je geitenvereniging, zelfs je vrienden werden door hem opgedragen de vriendschap met jou te verbreken. Duk was zo in zichzelf gaan geloven dat hij meende dat kritiek op hem een misdrijf was. Hij ging zelfs het openbaar ministerie opdragen achter zijn critici aan te gaan.

Hij maakte mensen uit voor terrorist en extremist, beschuldigde ambtenaren ervan salafist te zijn, Jodenhater, kinderbedreiger, opruier, agressieve gek, gifspuier, Gestapo, potentiële Volkert, echt niks was te dol. Nog steeds niet. Het is surrealistisch wat Duk zich allemaal meent te kunnen veroorloven.

Stuitende schijnheiligheid

Ik moest dan ook grinniken toen hij op Twitter verongelijkt jankte dat de Volkskrant en NRC “jacht” op hem maakten. Zoiets zou Duk zelf nou echt nooit doen, jacht maken op mensen. Hij had gehoord dat collega’s van hem door de twee kranten waren benaderd vanwege een portret over hem. En Duk, altijd de waard die zijn gasten vertrouwt zoals hij zelf is, ging er vanuit dat ze wel een hit-piece over hem aan het schrijven zouden zijn.

Duk had sowieso een slechte week. In een spelletjesprogramma had een cabaretier hem onder andere “wappie”, “extreemrechts” en “fascist” genoemd en Rob Jetten, die ook meedeed, had daarom gegrinnikt. Duk huilt hete tranen van bittere verontwaardiging. Hoe kan dit zomaar, iemand als hij aanvallen, die nooit een onvertogen woord over andere mensen zegt en iedereen in zijn waarde laat?

Ik zit die stuitende schijnheiligheid van hem altijd met open bek te bekijken. Iemand voor Gestapo uitmaken en dan heel verontwaardigd zijn als iemand hem een fascist noemt. Ik kan gewoon nauwelijks geloven dat hij echt bestaat, iemand die in alles zo grotesk is, zo extreem vals en achterbaks, uitzinnig hypocriet, zo fenomenaal narcistisch, bizar hysterisch. Een krankzinnige clown. Ik heb me echt serieus afgevraagd of hij een hersentumor heeft.

Slappe hap

Nu is dan het eerste stuk over hem verschenen in de Volkskrant, en eerlijk gezegd vind ik het maar slappe hap, too little, too late. Duk wordt afgeschilderd als een grensverleggende journalist, een avontuurlijke lefgozer die een jaar of tien geleden een beetje is doorgeschoten. De vorige hoofdredacteur van de Volkskrant heeft bewondering voor het feit dat hij zo lekker met de algoritmes van Twitter meebeweegt, wat ik ook best wel een idiote observatie vind. Nadia Bouras en Emine Uğur zijn twee van zijn slachtoffers die hun verhaal mogen doen, maar het blijft allemaal vrij mild. De Volkskrant slaagt er nog niet eens in om tot de oppervlakte van zijn groteske krankzinnigheid te geraken.

Zo staat er dat Duk ‘in zijn duiding aanschurkt tegen complottheorieën’. Dat is totale onzin. Duk maakt zich die complottheorieën helemaal eigen, hij verzint ze zelf. Hij neemt de beruchte omvolkingstheorie en maakt er een driedubbelovergehaalde Looney Tunes van. Zo zei hij – en tot mijn verbazing pikte niemand dit op – dat de overheid ons allemaal LHBTI’ers van kleur probeert te maken.

Wierd Duk is geen robuuste journalist die het niet zo nauw met de feiten neemt. Hij is een doorgesnoven gevaarlijke gek, een delirische Batman-schurk, een bedreiging voor ons allemaal. Probleem is dat hij ook een trendsetter is. Het probleem is allang niet meer Wierd Duk. Het hele medialandschap en een flink deel van de politiek is door hem aangestoken. De praatprogramma’s op televisie zitten avond na avond vol met types die net als hij raaskallen als bezetenen en de boel ophitsen met de meest uitzinnige leugens. Ook de politiek zit vol met Wierd Duks. Het is net als in het klassieke Batman-verhaal The Laughing Fish, waarin de Joker een gif verspreidt waardoor iedereen dezelfde maniakale grijns als hij op diens gezicht krijgt. Zelfs de vissen ontkomen er niet aan.

Wierd Duk heeft, als een krankzinnige god, een flink deel van de mensheid in Nederland inmiddels naar zijn eigen beeld geschapen.

Er is geen houden meer aan.

 

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

Tweet

Peter Breedveld, 18.10.2025 @ 15:23

[Home]